Қалқаман Сарин (Айсұлу)

Арқанын керім кешінде, жаным, кездестік,
Сұлуды көрсем жан емес едім сезбес түк.
Білектей бұрым, беліңе дейін бұралып,
Төгіліп тұрды. Көрініп тұрды көзге ыстық.

Қызарып барып кірпігін Күн де жапты әрең,
Жарық жалғанмен....
Өлеңдер
Толық

Қалқаман Сарин (Соңғы үміт)

Көктемім өзің едің күзде келген,
Жаралған жан дүниең ізгі өлеңнен.
Сен менен алыс кеттің, арманым-ай,
Мен сенен үмітімді үзбегенмен.

Жанымды жүз қуантып, жүз жылатып,
Кетсе де жүрмін....
Өлеңдер
Толық

Қалқаман Сарин (Жақсы мен одан да жақсы)

Төрткүл дүние-ай тұтқа болып ең кімдерге?
Төрт қырлап қазған қабір ғой алар жүлдем де...
Төрт нәрсе жақсы тұрлаусыз мынау тірлікте,
Ал төрт нәрсе бар одан да жақсы, білгенге!

Бұғаулап алып бермеген кезде нәпсі бой,
Ар-иманыңа қорғаныш болар тасқын ой
Еркектің ұяты болғаны....
Өлеңдер
Толық

Қалқаман Сарин (Айналайын)

Сен жақсы көретін ең жақсы мерейлі мезгіл боп,
Сен жақсы көретін ең жақсы санамда сөз бүрлеп.

Сен жақсы көретін ең жақсы шырайлы Күнге ұқсап,
Сен жақсы көретін ең жақсы....
Өлеңдер
Толық

Қалқаман Сарин (Ақын)

Қиял құсы...
Ол құстың иесі – ақын. Ұяң кісі.
Түннен жасап алардай тамаша әлем,
Бойына бар ғаламның сияр күші.
Жоқ оның одан басқа зиянды ісі.

Бар үнімен,
Табиғаттың тілдесіп тамырымен,
Қара өлеңмен....
Өлеңдер
Толық

Қалқаман Сарин (Көктем)

Жүрегіме жыр құйып көктен сарнап,
Мынау – менің құстарым жеткен самғап.
Қара жердің қайғысын сейілтеді,
Қанатынан күміс нұр көктем саулап.

Соғады әлсіз жібектей жел жұмсарып,
Жұпар еміп жібиді бел бусанып.
Сағыныштың тамшысын....
Өлеңдер
Толық

Қалқаман Сарин (Тамшы-тағдыр)

Алматы. Жып-жылы жаңбыры
Жанына ол қыздың ұнайтын.
Ал оның тағдыры, жан-мұңы
Жарысып жаңбырмен жылайтын.

Ақ нөсер астында тұратын,
Оларда ұқсастық....
Өлеңдер
Толық

Көнеріп күз де кетті...

Көнеріп күз де кетті,
Көне қыс бізге жетті.
Көл жатыр көз ұшында,
Көрпе ғып мұз желекті.

Өмірдің бұл мезгілі,
Өзгеше мүлде....

Өлеңдер
Толық

Қалқаман Сарин (Күздің соңғы қолтаңбасы)

Қыс та келді. Тайды тағы Күз серттен.
Қар жауып тұр күйге ұласып біз шерткен.
Қара жердің айғыз - айғыз келбеті,
Қара қойдың терісіндей тұз сепкен.

Өлді мезгіл, жете алмастан арманға аз,
Өзгермеген тек тәкәппар Тау маңғаз.
Қар астынан жылытады жанымды,
Кеше ғана күзге өкпелеп....
Өлеңдер
Толық