Судан шықса баладай,
Тәй - тәй басып қалады - ай.
Қаз
Қанаты бар,
Қауырсыны жоқ.
Жарқанат
Күндіз тіпті ұшпайды,
Түнде тышқан ұстайды,
Көзі шамға ұқсайды.
Жапалақ
Тіріден өлі туады,
Өліден тірі туады.
Жұмыртқа
Аяғы түйеге ұқсайды,
Құс болса да ұшпайды.
Түйеқұс
Өзі сақ, өзі ұсақ,
Шықылықтап тұрмайды.
Өсекшіге ұқсап,
Құйрығы ұзын, ала.
Бұл қандай құс, бала?
Сауысқан
Сөз үйретсең қайталайды,
Өздігінен айта алмайды.
Тоты
Күндегі тамағы –
Балықтың шабағы.
Теңізге барғандар,
Жағадан табады.
Шағала
Садақша мойнын иілтіп,
Көрген жанды сүйсінтіп,
Жүзгенде көлдің сәні өзі,
Судағы құстың нәні өзі.
Жердегі құстың серкесі,
Көктегі құстың еркесі.
Аққу
Жапанның желдей жүйрiгi,
Жетедi көктiң бұйрығы.
Жеткенде бұйрық, апыр - ай,
Шошаңдай берер құйрығы.
Бүркіттің қоян алуы
Япырым - ау, бір мақұлық осындай - ау,
Қасында екі сойыл емес жаяу,
Шабатын өткір оның қылышы бар,
Қолына түскен жанды болмайды аяу,
Жымқырып қиып алып шықса кәне,
Аспанның ол бір түрлі нажағайы - ау.
Бүркіт
Жайлы, жұмсақ төсегім,
Домаланып өсемін.
Қабат - қабат тоным бар,
Қалай оны шешемін?
Орамжапырақ
Пошымы бар домалақ,
Көріп қойдым сығалап.
Жақсы болса тұрмысы,
Шығады екен қоғалап.
Бес ай тамам біткенде,
Қаптап алдым құмалақ.
Картоп
Асты тақта,
Үсті тақта,
Ортасы жасыл мақта.
Пісте
Бір тауық балапан басты жерге кіріп,
Баласын шығармақшы жерде жүріп.
Ол жерден мойнын созып балалады,
Қарасақ, мыңнан да көп бетін жырып.
Жүгері
Алыстан көрсем ақ тас,
Жақыннан көрсем – дәмді ас.
Күріш
Бала - бала, балалар,
Мүйізінен су шіп,
Таяғынан балалар.
Тары
Өзі қызыл,
Бауырында бар,
Жалғыз сызық.
Бұған жұрттың,
Бәрі де ынтық.
Бидай
Мезгілсіз піспейді.
Піспей түспейді,
Шыңнан құласа,
Шекесі іспейді.
Жаңғақ
Тәтті.
Тәттінің іші қатты,
Қаттының іші тәтті.
Өрік
Кішкентай ғана құтыша,
Іші толған мықша.
Анар
Арбиған әкесі бар,
Тарбиған шешесі бар.
Шие ағашы
Қозғалмай бір орнында қарап тұрар,
Адамның қажетіне жарап тұрар.
Қаншалық жәбір көрсе, сабыр етіп,
Және де көбеймекке талап қылар.
Ағаш
Басына үлпүлдетіп таққан шашақ,
Бұралып тал шыбықтай тұрған жасап.
Қамыс
Мен тұрып бір таяқты қолыма алдым,
Ішіне қошқыл қызыл бояу салдым.
Қызарып сол бояудан шыққан таяқ,
Ұрғанда созылады қайран қалдым.
Темір
Әне барды өзі,
Көрінбейді ізі.
Жел
Ақ сиыр тұрып кетер,
Қара сиыр жатып қалар.
Қардың еруі
Төгілген жерге ақ моншақ,
Ғайып болды сол шақта - ақ.
Бұршақ
Қыс жатады, жаз тұрады,
Жоқ болса да қол - аяқ қаз тұрады.
Қар
Қуып едім мойын бұрмады,
Ұстайын деп едім қолға тұрмады.
Боран
Өнері жоқ, қолы жоқ,
Сурет салуды біледі.
Терезедегі қырау
Кетпейді қасымнан
Сипайды шашымнан.
Желпиді, өбеді,
Бетіме төнеді.
Емес ол жырақта
Көрінбес бірақ та.
Самал
Пікірлер 1