Ақын Сырбай Мэуленовтің «Тосын жазы» өленіңде;
Қой өрді таңсәріде үдеріле,
Қара атты Жаркешудің түбегіне.
Келеді қой соңында Қыстаубай шал,
Ақырын қамшы сыйпап....

Қарғалы атырабының тал, жиде өскен түйе өркеш құм төбелерінің арасынан әкесінің мінер атын әрең ұстап алып, ауылға келген Сағиға көршісі Қажен;
- Уәде қайда, сені балық аулауға бірге бару үшін ұзақ күттім? - дегенде Сағи;
Әкем аты жорға еді,
Көптен бері қолда....

Бірде ауыл балалары күнделікті дағдымен бас қосып асық ойнағанда Қапаштың жолы болып, үлкен «олжаға» батса керек. Оны Сағи былайша қағытыпты;
Қолың мерген мықтым — ау,
Асыгын жұрттың.....