Енді сол бала жайлы достарымнан сурастыра бастадым содан білгенім ол б ала менен бір сынып жоғары оқиды екен аты Бақыт есімнен кетпей қойды,сенсеңіздер жатсамда тұрсамда Бақыт жайлы ойлайтын болдым. ӘР Көрген сайын ғашықтығым арта түсті,содан хат жазамын деп шештім.Хатты қалай жазамын деп екі күн.......

Бірақ мен күдіктеніп қалдым, кім болмасын әдемі баладан кім бас тартсын,неғып менин логинімді берді екен дедім... менде қабылдадым, шыныменде әдемі екен.Бірақ ол менен 1 жасқа кіші болатын. мен одан құтыла алмадым, себебі ол менен кіші. Махаббат жасқа қарайды деп ойладым....
менин нөмірімді (үй тел,моб)біліп алыпты.Сөйтсем, ол менин сыныптасымнын бөлесі екен. артымнан қалмаған соң, құтылу үшін сөйлестім.сөйлескен сайын оған жігітмнің бар екенін......

Бәлкім білетін де шығармын, тек мойындағым келмес...бірақ неге??? Тағы да әдеттегі бір «жалп етпе» махаббатым деп алданғым келмейтін болар...
Жалғыздықтан, тосудан жалығып барамын... Бірақ, екінші бір бейтаныс жанға кеудемнің.......

Ал, Әселге деген сағыныш өз алдына бір бөлек. «Жаным-ау, соңғы хатында: «Сені асыға күтуші, жаның Әсел» - деп аяқтапты. Өткен бір жылымның әр күнін сені ойлаумен өткіздім ғой. Өзіңе деген сағынышты айтсаңшы. Неге ғанÐ ° саған келетін күнімді айтпадым екен, мен де қыялимын, өзімше «сюрприз» болғым.......

Кешке агентке кіргенде қолы тимегенін айтты.Сонымен кейіннен тағыда кездесейік деді ол кезде де алдыңғы жағдай қайта қайталанды.Онымен кездесем деп ойламадым.Суретте қандай болса өмірде де солай ма?-деген сұрақтарға жауап таппадым.бір күні сіңлім мектептен келгенде сол жігітті көргенін және де.......

Ол қасымда отырғанда сабақтар қалай өтіп-кеткенін білмей қалатынмын. Солай бірге отырып төрт жылдың қалай өткенінде байқамай қалыппыз. Бастауышпен қоштасуда мені апай мәжбүрлеп өзге с билетпекші болды. Ал Аида болса апайға барып билесем тек қана Еділмен билеймін деп жылаған еді. Сөйтіп оның да маған деген сезімін байқадым. Өсе келе Аиданы күніге сабақ біте салысымен үйіне шығарып салатынмын. Уақыттың зымырап......

Содан 9 жылдан соң Қостанай облысынан Шымкент қаласына Махаббатпен кездесуге бардым. Бул кездесуді мен коптен кутіп едім... Ол кезде мен Махаббаттын көзінен тек қана қуанышты кордім. Менім өмірімнің қуанышты шағы тек қана сол Махаббатпен бірге болÒ
ған шақтарым. Ол кезде менен откен бақытты жан жоқ еді...

Ол бүлдіршін қыз еді. Бес жасар кезі болар. Балалар бақшасынан қайтып келе жатқан жолында бір топ тентек жүгіріп келді де, арқалаған сумкасы мен әдемі шаш қысқышын тартып алды. Айналасынан қорғаныш таппаған балапандай шошынған. Сол сәтте бір ұл бала жүгіріп келді де, әлгі тентектермен төбелесе кетті. Шұрқырасқан топ жеңістеріне мәз болып, өз жөндеріне кетісімен әлгі ұл бала мұны жұбатты. Жәбір көрсе де, жыламапты. Қолынан жетелеп үйіне дейін жеткізген. Қорқыныш пен көзінен аққан жасқа ие бола алмай жүріп.....

Жаз айы. Күн шайдай ашық, ауа-райы сондай тамаша. Нағыз көлге баратын кез еді. Сұлтан таңертен ерте тұрып, серуенге шығып, біршама жүгіріп қайтады. Уйіне келгенде ақ дастархан жайылып, шай дайын тұр екен, ал алдында күлімсіреп отқан анасы Сұлтанды күтіп отыр. Анасы екеуі таңғы асын ішіп, әңгімеге кірісіп кетеді. Жүрек жалғап алғаннан кейін Сұлтан өз бөлмесіне жүгіре жөнелді. Бұны түсінбеген анасы баласының артынан еріп барса, Сұлтан ұялы телефонмен сөйлесіп жатыр екен. Тұтқаны қойғаннан кейін, анасы одан жөнін сұрастырды. Сөйтсе, телефон шалған Сұлтанның достары екен, олармен көлге баруын, барлық сыныптастар сонда жиналатыны жайлы айтыпты. Ол анасынан рұқсат сұрайды, себебі достарын көрмегелі көп болды. Анасы мақұлдап, баласына рұқсат береді. Сағат түскі үш болып қалды. Сұлтан үйден шығар кезде, анасы оған көп кешікпеуін өтінді. Бірақ ол анасының айтқанын естімей, үйден тез шығып кетті. Достарымен көрісіп, бір көңіл көтеріп қалды. Сыныптағы қыздары сұлу, әрі әдемі болып кетіпті. Әсіресе Балкен, ақылына көркі сай, бойы да өсіпті. Бәрі бір-бірімен әңгімелесіп, бой жазып.....