Ақсу ауылында Қасболат деген ағай бар, өзі зейнеткер. Ешбір жанға зияны жоқ, момын адам. Ешқашан дауысын көтеріп сөйлемейтін кісі. Әйелі Мағрипадан бір мүшелдей үлкендігі бар.
Жиен болған соң бірде:
- Қасеке, осы сіздің жеңгеймен танысқаныңызды құрдастарыңыз қызық қып айтуда. Сол жайлы өз аузыңыздан естісем деп едім? - деп қолқаладым.
- Жиен-жан, білгің келсе айтайын. Менің де басымнан өткен оқиға біреуге.....

Бірде бастығы шоферіна жаны ашып өзі не ішсе оған да соны ішкізеді, өзі қандай үйде тұрса шоферіне де сондай үй салып беріп барлық жағдайын жасайды екен.Бір күндері шофері жұмысқа келмей қояды. Бастығы шофердін үйіне барыпты, сөйтсе шофері жайбарақат телевизор қарап.....

Ол қасымда отырғанда сабақтар қалай өтіп-кеткенін білмей қалатынмын. Солай бірге отырып төрт жылдың қалай өткенінде байқамай қалыппыз. Бастауышпен қоштасуда мені апай мәжбүрлеп өзге с билетпекші болды. Ал Аида болса апайға барып билесем тек қана Еділмен билеймін деп жылаған еді. Сөйтіп оның да маған деген сезімін байқадым. Өсе келе Аиданы күніге сабақ біте салысымен үйіне шығарып салатынмын. Уақыттың зымырап......