Жазшы маған, жан құрбым, ауыл қандай? Арайлы ма, ақын жан сағынғандай? Жаңалықтың қалдырмай бәрін жеткіз, Жауабыңды күтемін сабыр қалмай. Шықты ма аты ерлердің.....
Дүние есігін аштым нағыз ауылда, Қақаған қыс,қарлы боран дауылда. Ес білгенше ортасында тербелдім, Жүректері жыр деп соққан қауымда Нұртуғанды жаттап өсіктік бар бала, Нарттай жырын тыңдаушы едік таңдана Зейнолланың отты жырын оқысақ, Демін тартып қалушы......