Мұғалім ауладағы балаларды жинап алып оқыта бастаған кезде, адамдар таңданысып қалды.

Сөйтсе де балалардың сабаққа деген ынтасы әдеттегі мектебіне барған кездегіден де анағұрлым жоғарырақ еді. Олар сабақ уақыты жақындаған кезде дереу ойындарын доғара салып, дәптерлері мен қаламсаптарын алған күйі әлгі мұғалімнің пәтеріне қарай асығып бара жататын.

Осы бір пәтерге қоныстанған ерлі-зайыпты...

Төнді балқып күн қызып,
Жылу алды көктен жер
Қардың астын су бұзып,
Есті жылы өкпек жел.
Күннен тұңғыш.....

— Сәлем Жандос! Қалайсың? бүгін тойың болады дегесін қолыма қалам алып саған хат жазбасқа болмады. өйткені сен бұрын тек мендік болған едің. Екеуміз талай жаздың шырайлы кештерінде бірге жүрген едік. Сен ең алғаш Гитара үйреніп бастағанда мен сенің қасыңда болған едім және екеуміз алғаш ән айтқан едік. ( Осы жерге келгенде Үйленіп жатырған Жандостың маңдайынан тер бұрқ ете қалды, сірә кім екенін есіне түсіре алмай отырған болу керек. Ал қалыңдық болса бұлқан-талқан бола бастады, ол жүзінен байқалған болатын). Есіңде ма Айбек үйленгенде де тойға екеуміз барған едік? Сол тойдан кейін еуеуміздің арамыз алшақтай.....

Анашым, ертегі айтып беріңізші?! Жарайды, айтып беремін. Тек кеш батсын. Не үшін кештің батқанын күтуіміз керек? Білмеймін...ертегіні кешке тыңдаған жақсы сияқты. Жақсы. Онда келістік. Қызым күн батқанша әрең шыдады. Қыстың келте күні әп-сәтте кешке ұласты. Пешке жағылған оттың қызуы үйді жылытып жіберді. Жарықтың сөндірсең, отың ойнаған алауының көлеңкесі керегеде ойнайды. Осындай кезде бала кездегі ата-анамның......