Назгүл Бердіқожа (Менің өмірім – мұңнан тұрғызған мұнара!)

Жақұтпен жуып шаң-тозаңдарын сезімнің,
Түнекке тамшы тамызып барып көз ілдім.
Шырқау бір көкке жұлдыз боп шығып алдым да,
Баянсыз,бақсыз,бақас тірліктен безіндім.
Жалаулы жырға жасымнан өстім құмар боп,
Сонда да шіркін,көңілде.......
Өлеңдер
Толық