«Қара таудың басынан көш келеді»,

Қара жорға шайқалып бос келеді.

Қара күнді жамылып, қара қазақ,

Қара түнді басынан кешкен еді.

Ақын Мұқағали Мақатаевтың «Райымбек! Райымбек!

Поэмасы міне осылай басталады.

Өлеңнің алғашқы тармағын оқыған сәтте тарихта «Ақтабан шұбырынды, алқа көл сұлама» атауы мен белгілі ел басына күн туған ала-сапыран заман ойға оралады.

«Қара жорға шайқалып бос келеді» осы тармақ көп жайды аңғартатындай. Қара күн, қара қазақ, қара түн. Тәңірім-ау, ел басына туған қолдану арқылы ақын қалай ғана дәл бейнелеген десеңізші.

Қара жауы қанатын кескен еді,

Шұлғау болып қыздардың кестелері.

Талай қара шаңырақ өшкен еді. .....