Шөп машина қалағы
Күн көзінде жалтылдап,
Түсті пішен орағы
Көк майсада жарқылдап.

Қос машина, қыз, жігіт
Қатар еді.....

— Демей егін, мал қалды-ау
Жаның тыныш жай тауып.
Отырмысың, есен-сау
Көлеңкеде шот қағып.

— Рас, шотты мен қақтым.
Оның, құрбым, жоқ......

Туған Торғай, қала Торғай, қарт Торғай,
Көкірегің көне сырға неткен бай.
Мен де аналық кұшағында ерке өстім,
Сенің жомарт пейіліңнен шет қалмай.
Әлі күнге маған ыстық әр үйің,
Әр үйіңнің адамдарын танимын.
Әр аулаға ізін тастап кетіпті
Кешегі бір жалаңаяқ....

Арқаның бір өзені Өлкейектен
Даланың тентек желі көктей өткен.
Тұратын жағасында жалғыз терек
Тайынбас жас батырдай жекпе-жектен.

Жалықпай күткен жандай бір арманды,
Даланы жалғыз шолып.....

Біз гүл едік
Ортақ майда көктеген,
Көп гүл едік
Көктем берген леппенен.

Достық деген
Алтын арқан.....

Жазған жырым, - жалғыз далам, өзге емес,
Қырымда да, Хиуада да көзге елес.
Елімді мен еркіндіктей сағынып,
Өз-өзіммен құрдым ылғи сөз - кеңес.

Елім менің - сенсіз менде хәл қандай,
Елегзимін - есіл көңілім....

Кездесіп сәлем берді сәби Айтпай
(Адамның бір бақыты бала емес пе?)
Кешегі қанды ұрыстан қалған қайтпай,
Досымды әлсін-әлсін салады еске.

Жанымдай көрем жақын көз жанарын,
Көтеріп жерден қунап......

Ресей өмірін
Жаңа белге шығарған, —
Ұлы Петр көңілін
Ұялады бір арман.
Осы арманды бір сапар,
Қағазға арнап түсірді.
«Волгаға қос,
Донды апар,
Жина барлық......

Жігіт еді бейтаныс,
Жолықты да ол бірде:
— Ертең ғой күн демалыс,
Келші сағат он бірде! –

Деді, мен де тұрып ем,
Айта қоймай «мақұлды».
— Жазып жүр......

Жақсы екен сенің Отаның,
Келісті өлке, кең көңіл.
Ұмытпайды екен Сейтжанын,
Ұмытса да ұлы кейде бір.

Әлі тұр сонау көк қақпа —
Волисполком.....