Көбелек

Көбелек - ау, көбелек
Әдемісің гүлдейсің
Ұстап сені не керек
Ойнамайсың күлмейсің

Көріп жаздың қызығын
Гүлден - гүлге самғаймын
Гүлдің ерке қызымын
Гүлден өзім аумаймын

Шаршағанда ырғалып
Гүлге ұқсап деп алам
Қанатымды бір қағып
Гүлдей болып жайқалам.