Қуаныш Медеубаев (Мен келемін...)

Періштеге жыр жазғым келгенімен,
Білмеймін, сүйдім осы пендені мен.
Жеңілгеннің мұңдасы болдым білем,
Дос болуға жарамай жеңгенімен.

Көз алдыма пәрәнжі тұтқанымен,
Басқа есіктен іздедім тұтқаны мен.
Ұтылғанның қасында табыла алмай,
Бірге шарап ішіп ем ұтқанымен.

Әрбір қазақ, досым ең, боздағым ең,
Оз тұлпарым, шабытты қозға күрең.
Озбағанның мен шаңын бірге жұттым,
Бірге көрмей бәйгені озғанымен.

Солай, солай, күрсінген таңда күрең,
Бақыт аулап уақыттың қармағымен,
Бәйге ұтқан тұлпардың арманымен,
Мұңын бірге бөліспей қалғанымен,

Мен де келем, бәйгеде шалыс баспай,
Өтірікті соңымда алыс тастай,
Жалғанынан ерте озған ақын құсап,
Арманынан жөңкілген қалыспастай,

Мен келемін. Келемін жолда күрең,
Қапталымда жарысқан жорға кілең...
Бар ғұмырдың шындығын жазып келем,
Тағдырымның жазылған жолдарымен.