Ербол Бейілхан (Көлеңкелер...)

Асқақ - іңір мұң арқалап келеді,
Көлбеңдейді көлеңке!
«Көлеңкелер» түнге сіңіп өледі,
Өлмейтің тек Өлең ше!..

Көлеңкелер, көлеңкеге сенеді,
Мансап, мақтан күн үшін.
«Көлеңке ғой, көлеңкенің көлемі»
Көрген күні құрысын!

Көлеңкелер, көлеңкеден қорқады,
Күн көзінен жасқанып.
Көлеңкелер көлбең-көлбең жортады,
Бір күніне мастанып...

Керуен - тарих таусылмайтын парақты,
Өлшенді Ақ, Қараң.
Мақтаменен бауыздайтын талантты,
Көлеңкеден сақтанам!