Естеу Нүсіпбеков (Үміт)

Тұмшалаған тұман бар,
Әлемді кең көрсетпес.
Жол, жобаға күмән бар,
Ойын, дөңін өлшетпес.

Балсыз болмай, балды да,
Ылди, өр деп жатпайсың.
Қорғалақтап алдыға,
Нар тәукел аттайсың.

Машиналы, аттылар
Қастан зулап өтеді.
Діті берік қаттылар
Үрей сұқтап кетеді.

Сана сара, кеуде ояу,
Сонда-дағы қорқасың.
Ұстап бойды тоқ, жарау,
Топтан қалмай жортасың.

Кезек алып жел-желең,
Тұман түре айдар деп,
Бастайды үміт бел-белең,
Оңым, солым жайнар деп.