Көзімнің қарасы
Көзімнің қарасы,
Көңілімнің санасы.
Бітпейді іштегі,
Ғашықтық жарасы.
Қазақтың данасы,
Жасы үлкен ағасы.
“Бар” демес сендей бір
Адамның баласы.
Жылайын, жарлайын,
Ағызып көз майын.
Айтуға келгенде,
Қалқама сөз дайын.
Жүректен қозғайын,
Әдептен озбайын.
Өзі де білмей ме,
Көп сөйлеп созбайын.
Домбыраға қол соқпа
Домбыраға қол соқпа
Шымырлатып бір-бірлеп.
Жүрегім, соқпа, кел тоқта,
Жас келер көзге жүр-жүрлеп.
Қайғылы көңлім қайдағы
Бұрыңғымды жаңғыртар,
Қайратты алып бойдағы
Басымды қайғы қаңғыртар.
Есіңде бар ма жас күнің,
Көкірегің толық, басың бос
Қайғысыз-ойсыз мас күнің
Кімді көрсең бәрі дос.
Махаббат-қызық, мал мен бақ
Көрінуші еді досқа ортақ,
Үміт жақын көңіл ақ,
Болар ма енді сондай шақ.
Құдай-ау қайда сол жылдар,
Махаббат қызық мол жылдар,
Ақырын, ақырын шегініп
Алыстап кетті құрғырлар.
Көзіме жас бер, жылайын,
Тағат бер, сабыр қылайын,
Жаралы болған жүрекке
Дауа бер, емдеп сынайын.
Көлеңке басын ұзартып
Алысты көзден жасырса,
Күнді уақыт қызартып
Көкжиектен асырса.
Күңгірт көңлім сырласар
Сұрғылт тартқан бейуаққа,
Төмен қарап мұңдасар
Ой жіберіп жан жаққа.
Қарашада өмір тұр
Тоқтатсам тоқсан көнер ме,
Арттағы майда көңіл жүр
Жалынсам қайтып келер ме.
Майдағы жұрттың іші қар
Бәйшешек қарға көнер ме,
Ішінде кімнің оты бар
Қар жауса да сөнер ме,
Ішінде кімнің оты бар
Қар жауса да сөнер ме.
Жақсылық ұзақ тұрмайды,
Жамандық әркез тозбайды.
Үміттің аты еліріп
Қос тізгінді созбайды,
Қос тепкіні салсаң да,
Уайымнан озбайды.
Бір қайғыны ойласаң
Жүз қайғыны қозғайды.
Жер торығыш желгек шал
Желіп жүріп боздайды.
Алдадым, ұрдым, қырдым деп
Шалықтап-шалқып шатпай ма,
Қапысын тауып тұрдым деп
Қулығын бұлдап сатпай ма.
Момыннан жаман қорқақ жоқ
'Қу пысық' деген ат қайда,
Арсыз болмай атақ жоқ
Алдамшы болмай бақ қайда.
Аллах деген сөз жеңіл,
Аллахқа ауыз жол емес.
Ынталы жүрек шын көңіл
Өзгесі хаққа қол емес.
Жүректің көзі ашылса,
Хақтықтың түсер сәулесі.
Көңілден кірді қашырса
Адамның хикмет кеудесі.
Сегіз аяқ өлеңі
Алыстан сермеп,
Жүректен тербеп,
Шымырлап бойға жайылған.
Хиуадан шауып,
Қисынын тауып,
Тағыны жетіп қайырған.
Толғауы тоқсан қызыл тіл,
Сөйлеймін десең өзің біл.
Өткірдің жүзі,
Кестенің бізі,
Өрнегін сендей сала алмас.
Білгенге маржан,
Білмеске арзан,
Надандар баһра ала алмас.
Қиналма бекер тіл мен жақ,
Көңілсіз құлақ, ойға олақ.
Басында ми жоқ,
Өзінде ой жоқ,
Күлкішіл кердең наданның.
Көп айтса көнді,
Жұрт айтса болды –
Әдеті надан адамның.
Бойда қайрат, ойда көз,
Болмаған соң айтпа сөз.
Қайнайды қаның,
Ашиды жаның,
Мінездерін көргенде,
Жігерлен, сілкін,
Қайраттан, беркін –
Деп насихат бергенде
Ұятсыз, арсыз салтынан
Қалғыпта кетер артынан
Болмасын кекшіл,
Болсайшы көпшіл,
Жан аямай кәсіп қыл.
Орынсыз ыржаң,
Болымсыз қылжаң,
Бола ма дәулет, нәсіп бұл?
Еңбек қылсаң ерінбей –
Тояды қарның тіленбей.
Атадан алтау,
Анадан төптеу,
Жалғыздық көрер жерім жоқ.
Ағайын бек көп,
Айтамын ептеп.
Сөзімді ұғар елім жоқ.
Моласындай бақсының,
Жалғыз қалдым – тап шыным!
Желсіз түнде жарық ай
Желсіз түнде жарық ай,
Сәулесі суда дірілдеп,
Ауылдың жаны терең сай,
Тасыған өзен күрілдеп.
Қалың ағаш жапырағы
Сыбырласып өзді-өзі,
Көрінбей жердің, топырағы,
Құлпырған жасыл жер жүзі.
Тау жаңғырып, ән қосып
Үрген ит пен айтаққа.
Келмеп пе едің жол тосып
Жолығуға аулаққа?
Таймаңдамай тамылжып,
Бір суынып, бір ысып,
Дем ала алмай дамыл қып,
Елең қағып, бос шошып.
Сөз айта алмай бөгеліп,
Дүрсіл қағып жүрегі,
Тұрмап па еді сүйеніп,
Тамаққа кіріп иегі?
Айттым сәлем, Қаламқас
Айттым сәлем, Қаламқас
Саған құрбан мал мен бас
Сағынғаннан сені ойлап
Келер көзден ыстық жас
Сенен артық жан тумас
Туса туар артылмас
Бір өзіңнен басқаға
Ынтықтығым айтылмас
Асыл адам айнымас
Бір бетінен қайырылмас
Көрмесем де, көрсем де
Көңілім сенен айырылмас