Анар шамшадинова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жалғыз үміт жаһанмен жағаласып,Бақытымды табармын кеш қалсам да.Сүйген күлсін, махаббат мазаласын,Өлең мені тастама ешқашанда.Тағдыр мені таласын..

Табиғатта тыныштық сезілмейді,Күн шуағын көбірек төккенімен.Жеңілтектеу қала көз тез ілмейді.Оралмайсың сен неге? Өкпелімін.Қозғалмайды аспанның ауыр..

Күз келгенде Алматы жабығады.Жылу таппай, суыққа бағынады.Ол да жазған қыздардай бірді сүйерАлатауын еңкеймес сағынады.Күз келгенде Алматы..

Жоғарының қалыс қалмай жарлығыӨзен ағып, желмен билер қоғалар.Ең бастысы — әке, сенің барлығыңМұңлы күндер бірде әйтеуір жоғалар.Кейде нөсер төгіледі..

Қалтырайды көктемге терек жетпей,Айбынды аяз қалада қыдырады.Мен отырам ешкімді керек етпей,Тек ән салса болғаны Қыдырәлі.Басым да бос, бостандық..

Сөздер емес, сезімдер дәптерімді,Айналдырып махаббат майданына.Мұң аймалап отырған сәттерімді,Айырбастай алмаймын тойларыңа.Адамдарды тіршілік құл..

Сезімім жоқ өзіме, еш пендеге,Бітірмеген істерім бастан да асар.Өмір қысқа жетпейді бес күнге де,Мүсінші аға арманын тастан қашар.Ақын қосып үмітін..

Көзімді шаттықпен жуғанмын,Ақынды миллион ой жегенмен.Бекеттің жерінде туғанмын,Дәм татып мейірім дегеннен.Әйелмін. Тағдырдан бұл жазам.Бағына..

Аппақ тегіс өңірім,Қара түске қосылмай.Шіркін адам көңілі,Ақ болса ғой осындай.Таңнан бері аппақ қар,Себеледі тоқтамай.Қара жерді жаппақ..

Дүниенің дым болмай думандары,Дарбазадай қалаға сыя алмаймын.Қабағымды ұғынғыш туғандары,Ашық-шашық, ауылды қиялдаймын.Қымбат ауып әкем мен бабам..

Ай екеуміз сырласып, басыламыз,Ол — аспанда, мен жердің бұрышында,Бірде жылап, бірде мұң қашырамыз,Бір әдемі аңсау бар тұрысында.Нені аңсайды? Биікте..

Бақыт қайда? Дауысым қайдалаған,Бәлкім, барып қайттым да қасына мың.Алатаудың ақ төсін аймалағанҚара түннің тығылып шашына мұң.Сағынышты шыдамға..

Жалғыздықтың құшағында жалықтым,Жалқы өткен күндерімнен өзіңсіз.О, тәңірім, мейіріңе қарық кім?Ерінім – құрғап қалған теңіз,көзім – күз.Құштарлықтың..

Көктемсіз көшелергеКүз кілем төсегенде.Қуаныш жоғалады,Бар болған кеше менде.Жаз өтіп жайраңдаған,Жыр туды арналмаған.Өзіңсіз бақыт дегенБұйырсын..

Кәрі Каспий өзіне қаратады,Бір сыр бағам.Сіз жайлы айтар ма еді?!Толқындарды үздіксіз жаратады,Бірақ, маған ол сізді қайтармайды.Жаным менің жазықсыз..

Гүл қала еді.Атанды күзгі қала.Сағынатын сазымен сізді ғана,Менсінбейді бұл қала жырларымдыӘлі санап жүр ме екен бізді бала.Көктем еді жайнаған Күз..

Көргім келген шақтардаӨлгім келген...Көргім келген шақтарда сізді ғана,Өлгім келген қиялдың көрпесінде.Тірлігім мен ұйқымды бұзды қала,Мендік бітпес..

Қайда арманым алабұртқан, қайда бақ?Кім кінәлі махаббатқа кешіккен?!Отырғанда сен біреуді аймалап,Күткеніме көзімді алмай есіктен.Кім кінәлі саған..

Тағдыр бізге бір болуды жазбаған,Кезіктіріп бақ бергенмен аздаған...Қақымыз жоқ бір өткізіп түндердіМәпелеуге бір үмітті маздаған.Қақымыз жоқ..

Сен ұмытқан шақтардаСағынышты күн кешкем.Жалғыз қалып бақтардаМұңмен ғана үндескем.Жолдар анау шақырған,Жатқан таулар құлазып.Таңды бірге атырғанҚұр..

...Олай болса, кел, сезімді жерлейік,Несі қалды өлмеген?Көрін қазып, топырақ сап терлейік,Жарай қоймас, көмбеген.Сағыныш пен бақытты да..

Қысқы қала түнереді, күлмейді,Мен қысылдым қуануға жарамай.Сен жайлы ешкім ештеңе де білмейді,Алғашқы қар жауған кезде далада.Жыламағын, жалынбағын..

Жалғыз бөлме.Қараша.Қап-қара әлем.Қайырымы Алланың өртенді ме?«Кеп қалар» – деп есікті жаппаған ем,Терезені қымтарсың,Көрпемді де.Қап-қараңғы көше..

Ғашық болып сүйдім де сезіндірдім,Көз алдыңда көлбеңдеп бала тұлғам.Жұбатсаң да, жылатсаң, өзің білгін,Мен тек қана сен үшін жаратылғам.Таңдарымда..

Сенсіз өткен күндерімнен безіндім,Түндерімнің...Тақсіретін сезіндім.Асау да асқақ адайдың бір қызы едім,О, құдірет, табаныңда езілдім.Сағыныштың..