Анар шамшадинова шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Қара жердің астындаҚалай жатсың үндемей?Зілі батпай тастың да,Күндіз демей, түн демей,Неғып жатсың үндемей?Қара жердің қойнында,Құштарлықты жойдың..

Өзіңсіз талай таң атты,Көктем, жаз гүлмен қаратты.Талайдың дәмін тауысып,Талайды тәңір жаратты.Бәйшешек жайнап қырларда,Жазылды жауһар жырлар да.Тек..

Я, раббым!Кешір мені.Адам деп есіркесең,Ақын қып жаратқансың несін мені?Кінәмді кешірмесең.Я, раббым!Кешіре гөр сезімімді,Құмарлық құлатқандаЖоғалтып..

Әлдекімді күте берем қашықтан,Жүректе жыр, тұла бойда қатып қан.Құндылығы құрып кеткен өмірім,Көңілімнің көрі азап, төрі мұң.Өлгім келіп жылап жатам..

Әйелдік тағдырдың торында,Еркектің сан мұңы жолымда.Жалғызбын деудің де орны жоқ,Ұлым бар – үмітім қолымда.Түндерде тозақтай тоңғанымБолмаса, ақынмын..

Оқыма жырды зар тұнған,Енді өлең жазбан антұрған.Тәрк етем бәрін, тек қана,Шабытты қайтем шарқ ұрған?Сезімді тастап сұлатып,Сауықты жүрем..

Шамам жоқ шарт кетіп өлуге,Жаныңа жақындап келуге.Тәңірім, жарлығың жөнді ме, айтшы өзің,Жүректі жүректен бөлуге?!Тәңірім, мен бе әлде жазықты?Тағдыр..

Жанымда бір көңілсіздеу жатыр әнСен таңданба.Кейде соған өлең іздеп отырам,Жұрт ұйқыда таңдарда.Күлкі жайнап бет пердем,Періште кеп құлағыма..

Қарашада құса болған көңілгеКім тұрады араша?Кім тұрады араша?Өлімнен көп жеңілетін өміргеНеге үндемейді қараша?Қарашада ғаріп болған жүректіңКім..

Мен білмеймін, не күтемін таңымнан,Ертең атар рауандап?Кім табылады сын сағатта жанымнан,Кімдер кетер жамандап?Құша алам ба бақытты көк, жер..

Кешіре алсам, кешірермін бір күніЖалғыздықтай жынды қылған түрпіні,Мезгілінде ұмытылған күлкіні.Сонда отқа лақтырармынӨзіңніңҚұлың еткен құмарлықтай..

Сөз бастасам, өтінеҚапасты ойдан құтылардай көңіл де.Қара сағат, қабырғаға қадалғанКуәсің сен тағдырдың мың сәтінеТалайды әкеп өмірге,Талайлардан жан..

Күнәм болса, сүрлеген,Кінәм болса білмеген,Күнім болса сүрмеген,Түнім болса кірлеген,Құлдарына жақ құдай,Кешіре гөр, ақ құдай!Әнім болса..

Жанымның жарасын ұғын,Тәнімнің санасы мығым.Мазалап, жазалап болсаң,Кел-дағы алдыма жығыл.Сезімді сел болған сөндір,Қапасты қара күн төндір.Болмаса..

Күшім де жетпеді,Ішімде айтылмай сыр қалды.Тағдырым бақытты етпеді,Шашымды, ерінімді, сырғамды.Көзімнің жасы да кеппеді,Тамшылар ақысыз..

Тағы жалғызбын жағада,Толқыннан алмай көзімді.Келем деген ең бағана,Тауыса көрме төзімді.Мұңыма қанық теңізім,Таусылма, көрме жаманат.Жырларым жазған..

Жастық шақтың жарқырамай маңдайы,Бәлкім өзім сәтсіздікпен тел өстім?!Ажал – аңның кеберсіген маңдайы,Арманымды қорғай алар емеспін.Пәк арманым мезі..

Жанымның азабы азайып,Тәнімнің сырқаты басынды.Тірліктен табылмай ғажайыпОй емес, дерт жеді басымды.Іссапар шеккендей күлкім де,Дәрінің иісі алды..

Алатау қарайды бақсыдай,Ғасырлық кеудесін қар баса.Өмірге келгенім жақсы ғой,Бітірген ісім жоқ далбаса.Алатау айтпайды жай кеңес,Құшағын қытықтап бас..

Қызық қуып күлгенім жоқ желпініп,Бұзық болып жүргенім жоқ жең түріп.Гүлнар киген қара көйлек үстімде,Қара шашым қара желге серпіліп.Қара түннен кейін..

Бақыт боп жарыта қоймадың,Туылған шығарсың мұңыма?Озар ма ойларға тоймадым,Мән бере қоймассың жырыма.Адал ем, адалдық қажет пе,Тек сендік сезімге..

Шағынатын шық таппай жүремін мен,Арманым мен үмітім бір күнде өлген.О, тәңірім, періште жүрегіммен,Сенгім келген, сонан соң сүйгім келген...Сенгім..

Құлазытты түсі көк,Қала кеші қайыңды.Күз елемес ісі жоқ,Мендей масаң шайырды.Жалғыз қалдым көшедеСезім жұтап жалаңаш.Енді үмітім өше ме?Қылғындырып..

Жаныңдағы жарылысқа қарамас,Жайнаң қаққан жақсы қызбын сырт елге.Өмір осы бағы, соры араласАнар ханум, маңайыңнан мұң терме.Адассам да ақ жүректі..

ШаршадымШабыт көп азаптап.Бақыт жоқ, мазақ қап.Сен сағымСоңынан кеткенсің.Солайша бақытсыз еткенсің.ШөлдедімБекеттің бал суын ішкім кеп,Басыма..