Ақұштап бақтыгереева‎ туралы Өлеңдер ✍️

Өзіңе арнап жанарымның жарқылын,Өзіңді ойлап өтті менің бар түнім.Көктем-өмір құрбан етсем жолыңа,Тағы да не бұйырар ең, жарқыным?Қапа шегіп..

Аққулар кетті ұшып еліне,Ән қалды туған жер көгінде.Солармен бірге ұшып барады, Жүрегім жұлынып менің де.Айналып қонар ма көліме?Аққулар – ғашықтар..

Сен бе едің өмірде бір жолығар ән?!Кеудеме кетті-ау бірден толып арман.Көңілдің тынышы жоқ өзің десе,Қиялдан арылмайтын болып алғам.Елестеп құшағың..

Махаббат, тағы саған қайта оралам, Сен болшы тақырыбым қайталаған. Өмір жоқ махаббатсыз, бақыт та жоқ, Басқалай әңгімем жоқ айтар одан. Тірліктің..

Өтеді-ау қай кезде де арманда қыз,Бүгін біз сол дәстүрді жалғаудамыз.Болмаса дүниеде сұлу қыздар,Кейінге айтылатын қалмайды аңыз.Ақбикеш ұзатылып..

Ақ Жайыққа қыс келді...Алаулаған жапырақтар түске енді.Қайратымды көрсетем деп ең соңғы,Шұнақ аяз тістенді.Терезеге өрнек салып не түрлі,Ақ сәулемен..

Көйлегін киіп көгілдір,Жаяды құшақ жағалау.Арнаңда асау өмір – гүл,Ағыспен жылжып барады-ау.Үстіңмен кеткен күздегіҚиқулы ән мен не түрлі.Тырнаның..

Ақ Жайық, бала күннен аңсарым ең,Ең алғаш өзің жайлы ән салып ем.Шындық пен әділдікке анам айтқанЖағаңда жолыға алмай шаршадым мен.Түсіндім жыр..

Ақ Жайық, алыста емес, іргедемін,Өзіңмен ақ тілегім бірге менің.Сенің де көңіліңде алаң көп-ау,Үңілсем, жанарыңнан мұң көремін.Жоқ сенде асау ағыс..

Донеділ, Жайық неге лай мына, Толқынға көне жаға шыдайды ма?!Тегінде қуат, айбын, мінез жатса, Ол бізден не істейін деп сұрайды ма?! Мұз тесіп өршіл..

Мына өзен биыл тағы тасыр ма екен, Болады-ау астан-кестен асыл мекен. Тепкілеп көкірегін жатыр бір күш, Айдыны суық екен, ашулы екен. Толқын тұр..

Жағдайың қалай, Жайығым?! Көбейіп кетті-ау уайымың. Алдында туған еліңнің Жоқ еді-ау сенің айыбың.Жағдайың қалай, Жайығым?! Сән беріп едің жағаңа, Ән..

Жайықтың мұңды қабағы, Азайып кеткен шабағы, Қатал боп кеткен адамы, Бекіре біткен жаралы, Жайықтың мұңды қабағы. Жайыққа керек мөлдірлік, Мөлдірге..

Шырқатып дала әнін, дала зарын, Жағаңда өмір кешкен бабаларым. Жырақпын, бірақ түсін ұзатқан қыз Төркінге сағынышпен ораларын. Сен менің арманымның..

О, Ақ Жайық, анам сынды ардақтым, Демалыста тағы саған бармақпын. Неткен мұнша қастерлісің мен үшін, Бір өзіңе бірнеше жыр арнаттың. Сағынғанда..

Азынай соққан Жайықтың Бораны енді түсіме: Аяздан келіп айыққым, Жүгірдім бақтың ішіне. Онда да пана болмады, Ықтасын іздеп келген ем. Бақтың да мына..

Жерлестер, едіңдер ғой қайсар бәрің, Ақынға қалдырыңдар ой салмағын. Шыңдалған арпалыстың сан түрінен, Тәңірім қуат берсін, жайсаңдарым. Шыдаңдар..

Сенің де көзің көгілдір, Менің де көзім көгілдір.Жағасы болып Жайықтың Созады қолын өмір-гүл. Қызықтап өзен ағынын, Бөлістік Ай, Күн жарығын. Мен..

Егер біздің қазақтың: Көп оқыған бабасы ғалым болса, Жаңа туған баласы дарын болса, Қыздарының барлығы ару болса, Көргенсізге бұл қазақ зәру болса,Өз..

Ақ Жайық, тасы, төгіл, көңіл қалдыр, Аумалы-төкпелі ғой өмір бәрібір. Айналған полигонға сор даланың Бір рет, тым болмаса, шөлін қандыр. Ақ Жайық..

Мөлдірлікке, тазалыққа құмармын, Жүрек сырын жанардан-ақ ұғармын.Теңізге кеп құятындай екпін жоқ, Мен өзіңе ұқсамаған шығармын. Аңыз-дастан, сазды..

Жайығың тасып жатыр, Жұбан аға, Бірдеңе көңіліне ұнамады, ә? Жоқтайтын ақын болмай сіз кеткелі, Жыр сүйген арна іштей тынады, аға. Шағанның суда..

Сабыр, Жайық, сәл кідір, сабаңа түс, Көрсеткенің жөн болмас далаңа күш. Қамыстардан балапан өргізетін Қапылыста ұясыз қала ма құс? Сабыр, Жайық..

Ару Жайық, ерке өзен, сабырлағын, Бұл көктемде сен неге арындадың? Құм мен тастан өрілген жарқабаққа Ғажап болды-ау осынша бағынбауың. Жайсаң қызға..

Сен Жайыққа айт, ерке қыз келеді де,Өлең жазып ақ көйлек желегіне.Сағынышы басылмай жүр дегейсің,Құлаш ұрып қайтпаса тереңіне.Сен Жайыққа айт..