Абыл тілеуұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жалғыздық жаман,Жарытып ісі өнбейді.Жарлылық кұрысын,Әйтсе де кісі өлмейді.Кәрілік бәрінен де жаман екен,Адамды ұрмай-соқпай кісендейді.

Жасымыз, бар сексеннің бесеуінде,Сексен бес наурыз көрдім есебімде.Біз қайта қалтақ-құлтақ етіп жүрміз,Біздей шал бүлдірулі төсегінде.

Лә Илләһа Иллалла – иманымыз,Бір имандай болмады жиғанымыз.Күн деген бір әмірге жолыққасын,Паякун енді біздің болғанымыз.

Әріпте жиырма тоғыз келеді “Әліп”Атасы Әзірет-Әлі Әбутәліп.Жан беріп, күнәкәрді тірілтіп ап,Тарттырар көр азабын отқа салып.Әріпте жиырма тоғыз..

Абыл бірде билер мен бектердің алқасына кездеседі. Олар ақыннан өсиет, насихат өлең сұрайды. Сонда Абыл айтыпты:Өлеңім сұр жорға аттың..

Нағашың Ер Табынай – Аққұл, Айбас,Қайының – Байбақты батыр Шолан тапа тайлас.Ақылыңа өр мінез ерлігің сай,Көрген жан бір өзіңе кінә қоймас.Сен барда..

Әліпте жиырма тоғыз бірі – мим,Білгенге өлең деген емес қиын.Алқада қызыл тілді сайратайын,Әлеумет, күнде болмас мұндай жиын.Жарқыным, айттым өлең..

Тілеумағанбет Абыл ақынмен әрі ағайын, әрі қадірлес адам екен. Тілеумағанбет өліп, соған там тұрғызып жатырған кезде Абыл келеді. Ескерткіш біткесін..

Тілеумағанбет өлгенде әкесі Бектұрлыға тұспалдап айтқанына түсіне қоймағасын, Абыл осылай айтуға мәжбүр болыпты:Орғи-орғи жүгіргенОр қояннан жүйрік..

Асқар, асқар, асқар тау,Асқар таудың басынаБалапан ұшып шыға алмас.Сұңқардан қыран құс болмас,Соқтасы қатпай аң алмас.Айдын, айдын, айдын көл,Асарлап..

Ар жағың Ер Есболай, Итемгеннен.Келеді айқын жүйрік ит өлгеннен.Қайтпады қайран елдер қауымынаАжалға өзі барып сүйкенгеннен.Ар жағың Ер Есболай..

Сен барда сүйеулі еді арқам жарға-ай,Қатепті қайыспайтын қара нардай.Аузына байтақ жұрты анталаған,Сүйекем сөйлер еді-ау қарқуардай.Сен барда сүйеулі..

Сексеннің біз де келдік жетеуіне,Жаманның ергенім жоқ жетегіне.Біз байғұс қалтақ-құлтақ етіп келдік,Біздей шал жатып қалды төсегінде.

Қар жауар күн-түн оның қабағынан,Жалбырар байтабасы балағынан.Көк шұнақ лағы өлсе көгенінен,Ойлайды азаяр деп жегенінен.Ол жігіт отын алар, ошақ..

Мырзатай өлерінде налып өлді,Қылышын қия жауға салып өлді.Өлсе де Мырзатайдың арманы жоқ,Жастығын өлерінде алып өлді.Мырзатай өлерінде өрлеп..

Арғымақ атта сын болмас,Қиған қамыс құлақсыз.Азаматта сын болмас,Арты болса тұяқсыз.Айдын көлде сын болмас,Жағасы болса құрақсыз.Асқар тауда сын..