Айсұлу рүстемова‎ туралы Өлеңдер ✍️

Қиялымдағы ықтырып әнді,Аспаным, сенде бұлт тұрып алды.Алдымнан шыққан алай-түлейдіҚаламасам да - қалаймын енді.Мұңайтып мәнің - мұздап жүрегім,Тұрса..

Қандай ғана бастаулардан күш алдым?Сүйсіне алмай, сүйкене алмай... тұсалдым.Мен арзанның түсе алмадым алдына,Қуаныштың орынына құса алдым.Айналды ма..

Қайта түсіп келеді күз де міне,Жан ауырып жапырақ үзгеніне.Сені іздеген ешқайсысы жоқ сияқты,Сенің көңілің құлазып, іздеді не?Ән тыңдадым... сезімді..

Қайта-қайта нені жинай берем мен?Құстар анау жылы жаққа жөнелген.Түсініксіз, кім келеді күбірлеп?Үрей мені шақырады үңіл деп.Терезеден тесіледі түн..

1....Жерге сенің табаныңды тигізбей,Жаман, жыртық кигізбей,Ақша жүзің құм дауылға сүйгізбей,Бар бейнетін өзі көрген ғұмырдың,Жатыр Ана, түк..

Сағынып елді,Сағынып көлді күрсінбек.Мәскеу де мұңды,Күле алмай мынау тұр шілде.Қазан вокзалынАйналып келе беремін.Жүрегім көнбейДегеніме еш..

...Бар, бар екен бақыт деген расында!Ұқсайды екен бұрқасынға, жасынға!Ол да мендей өркөкірек, өзімшіл,Өзге нәрсе армандайды қасымда!Шырқын бұзып..

Қазақтың тілі - анамның тәтті үні ол,Елімнің көгінде нұр, шаттығы бол!Ат жалы, түйе қомы -шайқалыпсың,Қадіріңді байыпсыз қайдан ұқсын?!Қайдан ұқсын..

Жұбатсын сені кім келіп?Біз бөлек өмір сүрмедік.Қеудемде қалып бір әнің,Өлеңмен жаздым күнделік.Тола ма көңіл нұрға лық.Ал, кейде мүлдем құр..

1.Сырқыратар сүйекті сырды білдім,Күн бе десем, бір елес күлді күлгін.Ән салатын дейді әжең білетіндер,Биін білер құм ғана Бибігүлдің....Өңір біздің..

Адасқанның алды жөн,Бар ма, білмен кешірім.Армандарым салды дем,Жөн бе, айтшы, осыным?Құс та үнсіз ұшады,Табиғатқа мың тағзым.Мұңым жіпсіз..

Сағыныш күбірлер: «Бірдеңе, бірдеңе...»Сүлесоқ қараймын үлде мен бүлдеге.Күлкімді ой ұрлап кеткен-ді,Күні жоқ не деймін шілдеге?Түсіме ауысып ойым..

Күнәһар болар ма екенмінҚызуын сезбей күнгейдің?Ниеті түзу бөтенніңЖақынымын ба - білмеймін.Көбірек мұңым күлкімнен,Досым да, білем, аз ұқты.Жаным да..

Күлсем күлдің.Күн де сүйді. Түн тұйық.Қараспан тауҚақырайды жыласам.КөздерімеҰялады тұңғиық.Сезім дегенБағынбайтын бір асау.Жердің үсті,аспан асты..

Мынау ғалам үн тұнған,Сапырылысқан бір тынбай.Өзімді алға жіберіп,Күліп тұрмын сыртымнан.Басым -доптай, қақпақыл.Кетеді ме жатқа ақым?Өлмеуге-өмір..

Көне дәуір қарап тұрды төбемненАспан болып тесіле.Кеудемді ұрып, мақтанумен келем менАқылдымсып несіне?Желше соқты, екілене, құйындыКөп іздеді..

Көше лайсаң.Көңілім де лайсаң.Көрер едіңМенше бір сәт ұға алсаң.Өлең болыпАқ қағазға түседі,Кеудемдегі ойОянады мұңайсам.Мен қайтемін.Бақтар қалған..

Беркімбай... басына ел шұбаған,Телғара жаяулап... Пірадар.Мұхаммед, Түменнің үйі -ол-Көктонды. Жолаушы, тұра қал.Қызықты қумаған кемді күн,Қорғаған..

Көзімнен ұшты қай сәтім жадырап, күліп?Көңіл күйімдей - Алматы, атырап тынып.Айналып бәрі әп сәтте әлденелергеСөгіліп кетті жан жүйем қақырап..

Көзім жетті кеткеннің келмесіне.Бір көруді көкседің сен несіне?Тамшылар да теңселіп бара жатыр,Ұшып кете алмай не Жерге сіңе.Теңіздейін тербелді..

Көзімді ашсамКөлденең жосылар сағым.Көгілдір күндерДейсің ба қосылар шағың.Садаға кетсінКөзімнің жасынан бәрі,Ауаға айналғанарманды... несін..

Көзге әдемі көрінеді, гүл ыстық.Үндемей ақ біз екеуміз ұғыстық.Жалғыз қалып осы сәтті күтемін,Ой екеуміз. Тыныштық.Түн мазасыз, үрей келіп..

Керегі не тірліктің күйігінің?Мен -құммын, Жер - ананың түйірімін.Жүрегім бе? Жап-жарық мәңгі нұрдан.Беті - сәуле, өзегі- от, бүйірі - күл!Саған ғана..

«Келбетімді ашпайМұңды мың ағын.Сәл нәрсегеБүліндім һәм жыладым.Сынып қалыпАрманымның айнасы.Сәуле күндіСабылыспен құрадым.Сезіп сен деПиғылдардың..

Бұл өмірді қайтадан дәл осылай сүрер ме ең?Қазақ болсаң қасіретімді біле бер.Ол алаңға шығып кетті сол күніОтаршылдық азарынан жүдегенКөңілмен.Елін..