Несіпбек айтұлы туралы Өлеңдер ✍️

Шын ақында айтылмайтын сөз қалмас, Не жасырсын тоңған жүрек, тозған бас. Сен бір сұңқар ұшып-қонған айналып, Мен бір жартас қонысынан..

Акқу-қаздай айдынында жүзбесем де байлықтың, Шашып-төгіп, шайқап ішіп, кілкілдеген май жұттым. Пендеге тән күпірлікпен құмар ойнап көріп ем..

Қайдасың сен, дірілдеген аппақ сүттей ай нұры, Алтын сәулең неге аспанның аясынан айныды? Кең жаһанға шырақ жаққан ажарыңнан адасып, Қараңғылық..

Пенденің қарекеті тұрмыстағы,Аумаған тасбақаның тырмысқаны.Алдыңда дайын тұрар қайда барсаң,Терінің сен илейтін бір пұшпағы.Қашпайды ырыздығың..

Әр нәрсенің болмысына бір құдірет себепкер,Асыл сөздің әулиесі, сен де маған медет бер!Қысылғанда жалбарынып, аруағыңды шақырдым,Сен болмасаң, көні..

Күңгірт тартқан көңілімді жарқыратшы, періштем,Таңның алтын шапағындай тазарайын мен іштен.Қайғырмайын, сараң тұрмыс қақсын мейлі шөміштен,Қай..

Жетегінде қиялдың, Ердім елес соңынан.Кейде өзімнен ұялдым, Өз құнымның жоғынан.Мүнарасы Мысырдың Көрінгендей елірдім. Қашпай қалған қысырдың Уызына..

Сұғанақтан сақта, Құдай, әр есікті бір қаққан, Кәрі мыстан тоқым ояр төрде жатқан сырмақтан. Шамалауға шақ келмейді таразының тасы да, Қыл мойында..

Өлеңімнің жолын жапты, дөңбек тастап әлде кім, Тоған бұзар тасқын сөзім бұлқынады ал менің. Тағдырымның кіріптар ғып қойғанын-ай тақысқа, Тақуадай..

Байтақ елмін басынан сөз аспаған, Өз өлеңім өзіме – өз астанам! Илеуіңе қашанғы көне берер, Қазақ жыры зорлықтан көз ашпаған?!Ақыңдарды өткізіп..

Жебеңдер, пірілерім, сендер мені, Жетімің тағы, міне, телмеңдеді. Үстінен ұшқан құсты қағып түсер, Осынша жұрттың бәрі мерген бе еді?Шетінен шұбырған..

Қалтарыста сөздердің басы бұғып,Жазылмаған жыр, тұрсың жасырынып.Жасырынып қайтесің, жарқыным-ау,Нөсеріңді төксеңші, жасын ұрып.Ұяңсың ба,Болмаса..

Суық ызғар соғады дөдегемнен,Көнбіс едім көк қайыс не деген мен?Бөбегімнің мұздайды қол-аяғы,Орап-шымқап бесікке бөлегенмен.Сырты бүтін үйімнің бір..

Мына күннің алды – жаңбыр, арты – қар,Тоңған жаным торғайдайын қалтырар.Ғұмыр сірә қызыл шақа құралай,Туа сала сан жығылып, сан тұрар.Мына түннің..

Айтардаймын мен сонша кімге өсиет,Таңдайыма бітпесе бір қасиет!Кете барам кенеттен қалғып бір күн,Көбелектей басымды гүлге сүйеп.Дос сұйылып бұл..

Айналды бір суық жел жан қоймасқа,Шама жоқ жапырақтай сарғаймасқа.Келсабтың тұмсығындай көп соғылған,Бұл күнде төбе тықыр, маңдай қасқа.Жүріп-ақ..

Думан қудым, той-тойлап арақ іштім,Айбақ-сайбақ артымда аламыш күн.Құр қалардай өңмеңдеп өндіршегім,Сағымменен сандалған сан алыстым.Арпалысып..

Ақтарыл ернеуіңнен, төгіл, жүрек,Қалмасын қапа көрген өмір жүдеп.Қобыздай күңіренбей қайғы шалған,Бір сәтке болайыншы көңілдірек.Астында қас-қағымның..

Ашу менен сезімді үрлеп оттай,Бірде жағам жалпыға, бірде жақпай.Осқырына қараймын қос бүйірге,Үйрене алмай дәртеге жүрген аттай.Лапылдасам өртеніп..

Несіне елес қуып, іздедім бақ,Шаршадым түсемін деп ізге жұмбақ.Бауырым, тіршіліктің түйір дәні,Болғанмен біреуге – арзан, бізге – қымбат.Сол үшін..

Шағала, аппақ шағала, Кездестік тағы жағада. Былтырғы жаздан белгі жоқ, Сәулесі ғана санада. Алакөл жатыр орнында, Тербеген мәңгі жер-ана.Сағынып..

Тұрады соғып өтіп небір құйын,Әурелеп үйретпек боп жеңіл биін.Күйттеп көңіл күйін жүргенімде,Жаңылтып алар ма екем өмір күйін?Тосындау естіле ме қиын..

Күндер, күңдер – жүрегімнің жылқұсы, Қызығыңды жырлап бітпес бір кісі. Жылап келсең көз жасыңды сүртеді, Аппақ бұлттар – көк аспанның сүлгісі.Бақыт..

Оу, жылдар, желікпегін, желікпегін, Көңілді өмірге іңкәр жерітпегін. Барасың қайда, қайда құйыңдатып, Қосарлап қос күреңді жегіп пе едің?Жетеді..

Қанаты сынған, көбелек, Отырсың әрең қалтылдап. Жүруші ең көкте әуелеп, Танадай болып жалтылдап.Мүсіркер сені кім елеп, Іздемес жоқтап сай-сала...