Несіпбек айтұлы туралы Өлеңдер ✍️

Қытай ақыны ЛибайданҰшып кетті құстар да зым-зия боп жан-жаққа,Көкте бұлттар аунайды әлдеқайда бармаққа.Тау екеуміз жалықпай мұңдастық та..

Қытай ақыны ЛибайданСұлу қала Байдичың қалды азанда қол бұлғап,Мың шақырым Жянлиңге жетіп барам бір күнде-ақ.Жағадағы маймылдар қайығымды көріп..

Қытай ақыны ЛибайданТянмыншанды Чужияң өзені қаққа жарады,Шығыстан кері бұрылып, батысқа тартып барады.Құйттай бір қайық келеді күн шыққан жақтан..

Қытай ақыны ЛибайданБудданың шамы түтіні нұрымен күннің қосылып,Құбылып бейне тұрғандай қарасаң көкке асылып.Биіктен сонау төменге құлаған суды..

Қытай ақыны ЛибайданЛибай едім, қайық мініп аттанғалы тұрғамын,Естіп қалдым жанға жаққан әсем әннің ырғағын.Шабдал гүлі сәулесі де су түбінде..

Қытай ақыны ЛибайданХуаңхы лоу есігінен наурызда аттанып,Кетті досым Яңжоу жаққа күнбатысты бетке алып.Көкжиекке сүңгіді де ғайып болды ақ желкен,Көз..

Қытай ақыны ЛибайданБұтханаға түнедім – биік таудың басында,Алақанда тұрғандай жұлдыз біткен қасымда.Шығармадым даусымды, кете ме деп оянып,Ұйықтап..

Қытай ақыны ЛибайданТөсегімнің алдына айдың нұры төгілді,Қырдың беті күміс шық жамылғандай көрінді.Айға сәлем бердім де, қайта төмен үңілдім,Туған..

Татаршадан тәржімаМедреселердің төрінде нағызОқылар кітап, айтылар уағыз.Жиналған қауым әр күні кештеСақ пенен Сұқты алады еске.Жаңғырып әйнек..

Дос сатты, дұшпан қатты, өмір тәтті,Өткердік мына бастан небір сәтті.Салыңқы қас-қабағы салқын дүние,Қызу жоқ, қызық та жоқ – жабырқатты.

Береке мен бірліктің жоғалғаны –Жағадан – жау, етектен бөрі алғаны.Жусап жатқан жылқыңды үркітеді,Көк шегіртке кісінеп көгалдағы.

Тарих ізін қарасам басып өткен,Талайлардың ел үшін басы кеткен.Жақсылардың көп еді қасы кеткен,Арыла алмай келеміз қасіреттен!?

Әркімнің өзіне ауыр өз қайғысы,Қозданып қызыл шоқтай маздайды іші.Көпіріп көп алдында сөйлегенмен,Халықтың қамын жейтін аз ғой кісі.

Қақ жарып көк толқынды кеудеңізбен,Болсаң да алып кеме өрге жүзген,Құлдырап таудан төмен құлағандай,Түбінде бір қайтасың келген ізбен.

Дүние бүгін өткен, ертең де өтер,Көсіліп қай заманаға көрпең жетер?Жайнаған жас үміттің жапырағынТынымсыз жел тербетер, сан шөлдетер.

Домбыра екі ішекті, бір тиекті,Үніңнен айналайын қасиетті.Күн сайын көкірегіме құясың сенБабалар айтып кеткен өсиетті.

Жылыстап өте шықты, шіркін, жастық.Алдыңғы керуеннің жұртын бастық.Тәңірім неге керек бермеген соң,Өңірін боз көйлектің жыртылмас қып?..

Пендеге мұрат емес жүз жасамақ,Өмірі өткендердің – бізге сабақ.Тарихтың қатпар-қатпар қойнауынанТабасың керегіңді іздесең-ақ!

Сылдырап судай аққан талай заман,Ашпайды анық сырын сен ойлаған.Емес ол өз келбетің бір қарасаң,Көріне салатұғын шарайнадан.

Көшеді жүйрік жылдар желдей есіп,Табады тынбай қуған пенде несіп.Жайнаған жарық ғұмыр бір күн сөнер,Білтесі жанып біткен шамдай өшіп.

Барасың бізден қашып, жастық, қайда?Құдай-ау, асау көңіл бастықпай ма!?Досымдай көптен күткен есік қағып,Үйіме енді қайта бас сұқпай ма?

Өлеңді әуре болма жаза алмасаң,Біреуге байқап сөйле сөз арнасаң.Ағайын, көрші-қолаң тазармайды,Алдымен өзің бастап тазармасаң!

Жалақор, парақорлар жайлағанда,Сенетін жан қалмайды айналаңда.Қулық пен қиянаттың құрығы ұзын,Шындықтың қолы қысқа қай заманда.

Тартылып шалқар тірлік қақ суындай,Азаптың ащы дәмін таттық удай.Тіккенше азаттықтың Көк байрағын,Қырылдық қалың қазақ көк шыбындай.

Арбаса билік буы, қыздың лебі,Азамат ел үмітін үздіргені.Пенденің періштесі некен-саяқ,Асты-үстін дүниенің біз білгелі.