Күндер туралы Өлеңдер ✍️

Тату күндер «тақиясына тар келіп»,Қату күндер əзəзілге əл беріп,Бірін-бірі жұлып жеуге жұмсайтынОсы біздегі нендей қырсық, не желік?Жақсылықпен аты..

Сағаттарым, қанаттары күндердің,Мұнша жылдам мінезіңді білген кім?Кеше ғана еркелетіп мені сен,Кеше ғана қолыма əкеп гүл бердің.Сағаттарым – сырын..

Дариға, сонау күндер бəрі есінде...Қанында, жүйке, тамыр, денесінде.Сиқырлы бөтен əлем кешіп еді ол,Кавказдай жер-дүниенің кемесінде.Миының қалған..

Күндер өтiп жатса даЖаңалап ай,Жүрiппiн өзiмдi өзiм дараламай.Жүрiппiн ешкiмге де көпшiк қоймай,Жүрiппiн ешкiмге де ағаламай!..Жүрiппiн..

IКүндерім өтіп жатыр, алау-аспан,Күндерің білінбейді,Бала бақсаң.Алады етегіңнен «Апатайлап»,Ақырын үйден шығып бара жатсаң...Қаншама күттірмейтін..

Керуенді күндерге бойлап терең,Даңғылымен Абайдың ойлап келем.Кемеңгерім!Жырыңды жаттай жүріп,Жақпарына жүректің орнатып өлең!Қиыр шетте, сонау бір..

Күндер өтіп жатса даЖаңалап ай,Жүріппін өзімді өзім дараламай.Жүріппін ешкімге де көпшік қоймай,Жүріппін ешкімді де ағаламай!..Жүріппін..

Желтоқсанның күндері-айАлашабыр,Қара суық,Дірілдер қара шағыр.Нарын жақта қалшылдап бура біткен,Күй кешіп жүрАйшалық тамаша бір.Көкжал да оған..

Еске түсті есіл күндер талайғым,Самайымда ізі қалды сан айдың.Жалпақ дала, жарты пəни - жомарттық,Сана қырсау, жатыр толқып жан-айдын.Дүние кең сол..

Келе жатқан күндерге шашамын жем,Өз ойымды іздеймін ашалы іннен.Ізім түскен соқпақтар– айшықты өлең,Әр қиқым шөп сөйлейдіШашаны ілген.Шабыт білте..

Обалды күндер отқа өріп,Жоғалған сенімПырағы.Кісінесуді артқа бөктеріп,Кім бүгін жалғызсырады?Телміруменен, тесіліп,Талықсып түсті мың кірпік.Арай да..

Еске түсті есіл күндер талайғым,Самайымда ізі қалды сан айдың.Жалпақ дала, жарты фәни – жомарттық,Сана қырсау, жатыр толқып жан-айдын.Дүние кең, сол..

Ұзап кеткен күндерімді қуалап,Өкпем қара қазандай.Ішкі тысым, ішірткілеп дуалап,Байлап қойған ғазалдай.Жолдарымды жұтып жатыр қатпар қыр,Кеудешемнің..

Өтті күндер,Қайғыртты текке өткені,Қайта оралмас күндердің өтеуі не?Көзім жетті, кездердің мектептегі,Барлығы да өткінші екеніне.Өтті күндер,Зымырап..

Осында қалған келмеске кеткен күндерiм,Жұлдыздар аққан, нұр шашқан айлы түндерiм.Қиялмен ғана оралатыным өткенге,Жан жүрегiмдi ауыртып қазiр жүр..

Жасыдым рас, жасыдым рас кей күндер, Көңіліме адал қаяу түсіріп бейкімдер. Сондықтан болар ақынның нәзік жүрегі, Шуағын күннің сендердей аңсар-ей..

Күндер өтті – Қиналған, назаланған.Көрер көзге қор болған, қаза болған.Ағалардың аруағы елестейді,Жазықсыздан-жазықсыз жазаланған.Құтылады кім қашып..

Шуақ күндер шыныменен келсе игі,Аршып жатыр қалың қардан жел – шиді.Сонау..., дөңде маңдайынан бу шығып,Қыстың жүзі қызарғандай тершиді.Улап-шулап..

Қаздай қалқып қаңқылдап күндер өтті,Күндер өтті, тербеумен түндер өтті.Жауқазыным, жалыным, жастық отым,Жастық отым жарқылдап бірге кетті.Қаз оралар..

Толғана берем, толғану үшін жаралғам,Толғанту үшін жеткізбей кеткен сан арман.Үмітті үрлеп жылт еткен түнгі оттардай,Тәтті екен күндер қиялға қайта..

Жарқылдап өткен күндерім,Арманға тұнған түндерім,Көзімнен ұшқан гүлдерім,Жалын боп шарпып жанымдыӨтетіндеріңді білмедім.Кететіндеріңді..

(алты буынды жыр)Күндерің зор болған,Кей кезде қор болған,Куə боп алдыңнанШығады альбомнан.Күш кетіп, əл тайған,Адамдар қартайғанҚарайды..

Ел өмір қалай жылдам өтті дейді,Болса екен ғұмыр қызық деп тілейді.Күндер көп, жағадан кеп алса бірі,Біреуі өңменімнен тепкілейді.Кейбірі көрер көзге..

Күндерім аз таза жүрген балағыма шаң қонбай,Жаға-жеңге қір жұқса да, жүрдім, бірақ сəн қумай.Шаң-тозаңды ата-ананың мейірімі сол тұстаКетті шайып..

Күндерiм,қаласың қол бұлған,Кетемiн талқаным таусылып.Мұнарда мұнайып мөлдiр бақ,Құшаққа алмайды қаусырып.Жылатып...Күлдiрiп күнiмдi,Бiлмедiм өмiрдiң..