Әбіш кекілбаев шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Жер үстінде қызыл төмпек құм қалды,Талай шөптің қыршып кетті тамырын,Археолог қырнап-жонып жылдарды,Ғасырлардың аршып жатыр қабығын.Қасапшыдай қос..

Қыпшақтардың ой-хой, құба жондары-ай,Жер тарпыған тұлпарын айт, тұлпарын!Шар айнадай сауырына қомдап ай,Арғымақ жүрКөк шалғынға-көк кілемгеСүртіп..

Арман дейтін - арғымақ,Шындық дейтін - шабан ат,Үстіне жатсын жар құлап,Шабатын әлін шамалап.Абайла, бауырым, абайла,Ала керме, у ұрттап,"Абайла!"..

Жер түбінде көп дұшпан дуылдады -Жатты қында жарқырап, суырмады.Жаудың оғы төбеде зуылдады -Жатты қында жарқырап, суырмады.Жау тақалды, жүрегі..

Махаббат деген - ақырет,Тыңдата ма, бірақ, қыз.Бәйгеден жүрек аты кеп,Қызығын көрдік бір - ақ күз.Мен өкінбей қайтейін...Жүректі қайғы даты..

Бұл заман бұл шаңыраққа неге өш болды,Ындыны толмайтын бір өңеш болды.Отыз жыл ойрандалып келген ордамОңалып кете алмайтын емес болды,Обыр жыл..

Аю жатты ауырып,Безіп астан, дәмнен де.Кетсін деп ол сауығыпДәрі келді жәрдемге.Сонда аю бопты ыза; -Тайып тұр, - деп жөніңе:ырнақтай - ақ боп бұ..

«Аға!» - дедің, бұрылдымҰп-ұзын екен бұрымың.«Аға!» - дедің, қарадым:Жарқылдап тұр жанарың.«Аға!» - дедің, тоқтадым.Шарпып кетті от жалын.«Аға!» ..

Абайла, бауырым, абайла,Ала керме, у ұрттап,"Абайла!" деген Абай да,Ұнатпасаң да, ұғып бақ.Арман дейтін - арғымақ,Шындық дейтін - шабан ат,Үстіне..

(Гейнеден)Тағдыр мынау жемістіңҚайсысын маған арнаған:Анасы - ару келісті,Қызы да одан қалмаған.Анасына ауса ынтам,Кербез көрік мас қылып.Балбырай..

Анау бір кезде келіндерКөрпесін жаңғыз жамылған.Өрт қойнына еніп жер,Жастықтар жасқа малынған,Жоғалтып сан түн тағатын,Талай әйел жылады.Қос жанардан..

Қабаған аяз сықылдап,Бетімнен алып тістеді.Дәурені өтіп жатыр бақТұнжыратты қыс мені.Иығыма мұз артып,Ақ дүлей боран қағынған.Екі бетті..

Дүние деген жәрмеңке:Келдің екен - көріп кет!Дүние деген жәрмеңке:Алдың екен - беріп кет!***Жағымпаздың басынаҚонды келіп көбелек.Піл болғанда..

Мекен етіп көкшіл теңіз, көкшіл аспан ортасын,Тұрмын басып құзар таудың қына басқан жартасын.Төменде мың иретіліп бұрқыраса көк толқын,Төбемде шың..

Шырылдап безек қаққан балапандай,Нәр сұрап тіршіліктен бала таңдай.Жатқанда жайылып ең астыма кеп,Жөргегім - кең мекенім алақандай.Толғантқан..

Адам қолы талай жауды жайратқан,Адам қолы талай бауды жайнатқан.Адам қолы тіккен талай кебінді,Адам қолы жуған талай жөргекті.Адам қолы сепкен талай..

Көк толқын көк айдында кілкіп, қалқып,Қайықты мазалайды түртіп, тарпып.Сүйкеніп жөңкіп кейін шегінедіЖағаның жағасынан сілкіп, тартып.Өзді-өзі кейде..

Келісті екен, келісті екен ғашығың.Айтып жібер біз де естиік, аты кім?Білем шашын, білем қасын, көзін де,Бірақ, атын әлі білмен өзім де.- Қандай екен..

Нұр төкті ай алапқаТіліп түн мұнарын,Төніп ақ тамаққаҚанбайды құмарым.Ай барды жиеккеСолдырып жанарын,Бал тамып жүреккеТамсанып барамын.Бірауық..

Тажал табан ну шалғынды жайпады,Алда - майдан, алда - қаза, алда - мұң.Шойын дене жердің тәнін жаншадыСездіргендей қасіреттің салмағын.Қара жердің..

О, табиғат, өкпелімін өзіңе,Арамсаққа жалтыратып сөз бердің.О, табиғат, өкпелімін өзіңе,Қызғаншаққа жалтыратып көз бердің.О, табиғат, өкпелімін..

Атасақ өлімнің тек атын,Біреулер алартар көздерін -Адамның ақырғы сағатынЖазатын мен үшін кез бе еді?Жоқ! Соққан жоқ ол сағат,Тірімін!Дүниеде бармын..

Ақынның өшті әр деміЖаныңның сырын бүкпеген,Бітіпті тірлік сөйлеміӨлім деген нүктемен.Тапсырып жерге денені,Артына дастан сыйлапты.Қағазға сыйған..

(Жапон поэзиясынан)Бұл жалғанды қой, тегі,Суалған гүлдей солмақ жұрт.Әп-сәтте өшіп хабарым,Мен де семіп қалармын.Амал не, өзге тағдырдыҚайдан іздеп..

Сәби жұтса - жайраңдайды, күледі,Ару жұтса - албырайды гүл өңі.Кәрі жұтса - қарт денесі жайылып,Жай табады ентіктірген жүрегі.Таңдамайды ол лашық пен..