Тәуба туралы Өлеңдер ✍️

Апыр-ай, мен бұл күнге қалай келдiм?Тағдырдың тауқыметiн талай көрдiм...Тiрсегiн қақпан қиған қасқырдайынЖарасын жүрегiмнiң жалай бердiм...Апыр-ай..

Қаршадайдан ат жалын тартып мініп,Келгенінше шамамның шалқып күліп,Тірлікте өзімнің кім екенімдіЕл-жұртыма келемін айта ұқтырып.Қанша күрес өмірде..

Көңілімнің құлазуы бекерлік,Бір басыма қонған бағым жетерлік.Ұқса болды жалпақ жатқан өз қаным,Ұқпаса да шүлдірлеген шетелдік.Мен шыққан бел асу ма..

Қызығыңды айтып,Қылығыңды айтып күлдіріп,Қойсаң да кейде бірдеңелерімді бүлдіріп,Мəз болып соған,Түк болмағандай жыр қылыпОтырсам деуші ем,Елесің..

Түп онда... қайдан қаулап, қайда келдік?Құланға құрық тастап, қауға кердік.Анығын табиғаттың өзінде оқып,Телімін таратыппыз таудан өрбіп.Данасын..

“Тәубә, тәубә” деуші еді апам, жарықтық,Жатпаса да сол тәубәсі қарық қып.Алла ісіне шүкіршілік ету де,Адалдықтың айнасы екен, жаңа ұқтық.“Тәубә..

Адам боп баста жаралдым,Анамды еміп, нәр алдым,Жасадым жастан еңбек көп,Байлықты жидым тірнектеп,Ойнадым, күлдім, дем алдым,Ішіне кіріп қамалдың,Үлде..

Мұңлық ем,Мұңым жалмаған,Зарлық ем,Заржақ зарлаған.Таңдайым кеуіп жатса да,Қырсығып бір нәр алмаған.ЖұтыныпНәпсім тоймаған,Лауазым, тақты..

Тәуелсіздігін теліп ұранға,Ұлы ТұрандаТүмен жұрт тас боп түйіліп еді,Я,Алла!..Жерінен уыс топырақ ап тағып тұмарлап,Ант суын ішіп кебенек ішінде..

Көркімен қуат беретін,кеудеме қышқыл себетін,көкорай шалғын көк белдер,көзімнен таса кетпеңдер –қаусырып келеді от шеңбер.Қария көкірек..