Жұмағали саин өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қабақ қатқан сұрланып,Үнсіз...Айқас басталды.Жосыды оқтар зыр қағып,Екі жақ та бас салды.Ажал ашып аранын,Жұтты жанды талғамай,Қолда..

Өткір жүзі тұңғиық сырға батқан,Батыр қолда қан кешіп кекке шапқан,Арсыз ажал тәңірісі ақ қанжардыТұрды солдат көтеріп жерде жатқан.Күміс сабын..

(Отан соғысы үстінде ерлікпен қаза тапқан үш орденді капитан Әбікей Жанұзақұлына арнаймын)Әбікей, сені жоқ дейді,Әділ ме, тегі, осы сөз!Ақ жарқын..

(Жаралы партизан кезімде үйіне жасырып, ажалдан құтқарған Украина қызы)Бірінші жырСені ойласам тербеледі жүрегім,Сені ойласам келер көзден ыстық..

Бұрқанып, тулап жаттың сен.Ақ көбігің жарқылдап.Оқтар ұшты үстіңнен,Мылтық даусы саңқылдап.Долдана қақты таңдайын,Ысылдап сол күн жел - дағы.Қанды..

Жайланып, қару-жарақсыз,Жатырмын, мұнда мен неге?Өр жүрегім тағатсыз,Жабырқау тарттың сен неге?Майдандас достан айырып,«Жан сауға ма»..

(Сибирь қазақтарының өлеңі)Жиналайық, жас қазақтар,Бір араға топталып.Қызыл гүлді қыз туралыЖіберейік ән салып.Шіркін, жастық, сен тұрақсыз,Соқ қап..

(Жаудың оғынан қаза тапқан партизандары Әбдеш Ғабдолов пен Василий Шербаковқа ескерткіш)IАуыр бір минут басталды,Айта алмас.адам тіл жетіп,Ат қойдық..

IБіздер жаттық шеру тартыпУкраинаның даласында,Кременнойдың ағашында,Ұлы Донец жағасында.Мұнда жатқан партизандар*Ақжүректер, ұлы жандар,Адамдығын..

Сағындым сені, достарым,Жапанды кезген партизан,Жолбарыстай жортқан түн,Жер астында жанған шам:.чАрқырай ұшқан алаурапПулеметтен атқан оқ,Жабықсам..

(Мәлік Ғабдуллинге)Қасқая қара тон киіп,Қаусыра түйме тағынған,Қаңтарда кірпік қақпаған,Қанды айқаста сабылған.Қалтырамас ажалданҚиядан тілеп өзі..

Қаңтар күйі қарт боранЖынданады айғай сап,Аш арыстан сымбаттыАзу тісі сақылдап.Абыржымай, ақырын.Теңселеді қара орман,Мұздай темір құрсаныпТүн қатады..

«Мағынасы жоқ» кейбір сөздің.Қара тастай зілі бар,Көзге ілінбес кейбір жанныңТаң-тамаша сыры бар.Адам нанбас өтіріктіңӘлденендей шыны..

Ақиқат ерге ар қымбатАндыздап өрген малдан да,Ақ елім болар мінәжатАһ ұрып шығар жаннан да.Жаутаң жоқ, көзде жалын бар,Жанары күндей..

Қамқадан қара тон киіп,Қабағың қарыс жапқанмен,Қайғыны жасың жуа алмас.Қақ айрылып жүрегің,Қасіретке қалың батқанмен,Қара бір көзің суалмас.Қас..

(Иван Франкодан)Азаптан, халқым менің, мехнаттанКүйзеліп, жын соққандай селкілдедің,Ұялып келешектен, жас ұрпақтан,Келмейді түні бойы ұйқым..

(Иван Франкодан)Туғызған бар әлемді анамсың, жер,Майданда қайыспайтын болайын ерКүшіңнен көлдей болған түбіндегі,Ей, ана, бір тамшысын маған да..

— Ей, аждаһа!Мыстан кемпірКейпінеТүскен залым!Екі көзің,Екі ұртың қан,Жеген етіңЖас баланыңСен, сұм Гитлер!Көзің..

Жабыға берме, жан сәулем,Жарқылда гауһар тасындай,Қамыққанмен қайтпаспын,Қанды майдан басылмай.

Кәрі дүние шайқалды тағы да бір,Торлады бұлт күн көзін, басты ауыр зіл.Жарақты жау жалмауыз ажал - сындыКелсін маған» деп менің алдымда..

Телегей-теңіз қан майдан,Тебіренді қыз бен ұл,Зеңбіректер аңырады,Тітіренді ой мен қыр.Мен де аттандым жорыққа,Ыр жүрейік кел, достар.Жау алғанда..

Өтер күн, сағымдайын өтер жылдар,Қартаяр сансыз адам өмір зырлар,Сенімен біз жайлаған Көкше сырынЖыр етер сұңқылдаған талай ділмар.Қауданды..

Сап, сап, көңлім! Сап, сап, шіркін, сабыңа!!Айтарым бар деп қыстама тағы да.Сөгер біреу сені бурыл тартты деп,Қарамай-ақ өз шашының ағына.Сап, сап..

Ақылым сенен артық депАсқақтап менен нетесің?Басқалар бір «тантық» депЖалғыз сен кімге жетесің,Өрт таптаған жердей-ақМаңайың гүлсіз..

Көлденеңдеп әр жерден кез келесің,Сұм ниетпен күнде қырық өзгересің.Өзің алтын секілді жарқ-жұрқ еткенАдам алмас өзгені жез кересің.Тұңғиық ой түбіне..