Фариза оңғарсынова шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Біздің ауыл ұя еді киелі бір,теңіз бойы, бұйратты жиегі қыр.Өнегелі ұл менен қыз өсіріп,шаңырағына құт қонған үй еді кіл.Жігіттері мәрт мінез, жаны..

Құртқым келмейді ешкімді,Не дейді маған осы жұрт?жер бетінен көшіріпне жазықсыз өшігіп,жек көргем жоқ еш тілді.Отырып көрмедім көсіліп,не деп шулайды..

Мен ойлайтынмын:данышпан деп патша мен бидің бәрі,әрбір ұлттың солар деп тұйғындары.Жарқ-жұрқ еткен қаңылтыр саясаттарсезімімді сорып ап, миды..

Бай болам деп бір демде,омақаспа, қарағым.Ақыл айтсам мін көрме,құлақ салсаң, жарадың!«Ана біреу бозамық, -деме, - менен артық па?!»Болмағанмен өзі..

Малдан бездік бейнеті белшеден деп,қойдық құдық қазуды жер шемен деп.Жұмыс іздеп балаға сабыламыз,жаны тыныш отырар – кеңсе жөн деп.Шұбат қайда..

Сарғайып талып шықты да,сазарып барып батты Күн,шашыратып алып шаттығын,жинай алмасын ұқты ма,торлады Жерді бұлт-күнә.Қара ниеті..

Әкімдерде ақылдан айла басым,айласыздар сайманын сайламасын.Бір жылпостың қолына билік тисе,өзіндеймен толтырар айналасын.Темір торын жайғанда..

Жерім жатқа тапталып,шаңға айналды даламыз.Досым мені жат танып,алшақтады арамыз.Әнім жұртқа ұнамай,жат айқайға бас ұрдық.Салт-сәнімді, сұрамайжалмап..

Елді ойламас ағаңныңоқ тілінен не пайда,тамшы тамбас далаңныңот күнінен не пайда?Бірлігі жоқ ұлыстыңкөптігінен не пайда,ұстары жоқ қылыштыңөткірінен..

Өртейді бір өкініш жиі мені…Киіз үй. Мекеніміз қиыр еді.Анамның алданышы, сүйінері –әкемнің ер-тұрманын күніне біртазалап, қайта-қайта..

Араладым әлемнің талай жерін,табам ба деп шындықтың арайлы елін.Кезгеніммен жер бетін, кереметтікездестірмей жүргенім қалай менің?Жолығасың жандармен..

Тіл табудың жүрмін – ау таппай да ебін,маған біреу шашады оттай демін:«Қайғыма ортақ болмадың, сүйтпедің» – деп,өз тірлігім..

Өмір - бұлақ жыраққа қашады ағып,жастығың да қалады тасаланып.Адам сосын отырар ой кеміріп,жақсы, жаман істерін жасап алып.Жас жылдардың қалғасын..

Қасиетті Нарын, құм Нарын,киелі менің құндағым,көңілімде таудай тұлғалым,құмыңдай көшіп жүріп менанамның әнін тыңдадымжоқтаған аяулы..

Көсемдікке тапшымыз, кеңдікке де,адамдыққа, мәртікке, елдікке де,сөйте тұра дүниені тындырғандайбаса алмаймыз аяқты кергіп неге?Басымызға ой кірмей..

Жыр оқы деп қолқалап қоймадыңдар,жарқылдауға шамам жоқ, бойда мұң бар.Мені құрмет тұтқаның үнімді емес,жырларымды оқы да, ойларымды ал,ойларымды ал..

Сыйлағанмен жамандысыйласың болып жарытпас.Жас жуғанда жанарды,қимасың да қамықпас.Безінгенмен жақыннан,бүйрек бұрар, суынбас.Тегі жаман жатыннанасыл..

Шыға жаздап шырқырап шыбын-жаның,адалдық деп, шындық деп шырылдадың.Жалғандықтың жырта алмай жамылғысынқаншама рет қайнады зығырданың,қаншама рет..

Бар қазаққа ана едің, барлық қызға пана едің. Көңілі шалқар даладай бітімі бөлек жан едің. Жақтырмасаң, паң едің, жақсы көрсең, ән едің, жыр ..

Жақсыларда бір Ана –ол – Ел деген ғұлама.Перзентінің бірі – бас,бірі – еліне бұғана.«Өзі болған жігіттіңтүп атасын..

Қойсын ба мыс жебедей жұрт наласы –не мықтың жетіп тұрған бұлтқа басықалпақтай ұшар бір күн көз ашқанша,тайғанап қара жерден құт..

Еңсемді енді мен де бір көтерейін,тамағымды кенейін, жөтелейін.Көзі түспес көсемдер көрер ме екен –бірін Беке, біреуін Төке дейін.Жарқылдаған..

Өтірік айттым реті келген жерде,өсекке еріп сан түстім сергелдеңге.Біреулерге жағынып жақсы атандым,қалғым келмей ақылды елден мен де.Тақтым талай..

Келдім тағы. Келіп ем бұрындар да –бұл заманда бастықсыз күнің бар ма?Салмағы соған түскендей жер, халқының,кердеңдейді күзетші жын ұрған..

Уайым көп, ойым да алаң, жаным да алаң,жырым жоқ баяғыдай жалындаған.От сезім, өрт күтетін тілеулестер,жазғырып қарамаңдар бәрің маған.Жүргенде жүйке..