Фариза оңғарсынова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Фрак киіп шығады, балшық үйде тұрады.Зағип жан да көреді:саздан өзі өредіқабырғасын үйінің, бүлдіреді киімін.Сабын да жоқ жууға, бірақ жайлы..

Арасынан ну қамыстыңсебет көріп, қолға аласың. Қалпағындай күнбағыстың! Кім өрген деп таңданасың. Бұл торғайдың өнері екенжасар салып жаны..

Басқа үйге де қонады, жатсынбайды неге деп. Ұйқысы да қанады, түстер көріп керемет.Жаңбыр қандай бүгінгі – дəн жауып тұр. О неден? Естисіз бе дүбірді..

Нені ойлайды трамвай? Көк бешпетке құмар ма? Бір орында тұра алмай, даңғыр-дүңгір – жүре береді шығанға. Ылғи қызыл – кигені, сыңғырлатып вагондарын..

Дөңгелегі болмаса, зырыл қақпай жолдарда, асықпай-ақ онда асажүрер ме еді орманда? Сонда қызық болар-ды, шөптей болса шынында. Жазып қойса:..

Сала құлашсозғандамойнын көрші дұрыстап, мұндай күшті қол бар ма –от шашатын уыстап?Адамдарға мұншамакімнің жаны ашиды – сымға ілініп тұрса да..

Самолетке мінсем мен, көк аспанда сайран салып жүрсем мен, көрер едім: көкжиекті жолымнантеңіз сынды найзағайлар шомылған.Бұл самолет мазамды əбден..

Соған мінгім келеді, зулап жүргім келеді. Тіпті үшеуін алар ем: мектебіме – біріменə дегенше барар ем; екіншімен – күніменталай сайран салар ем;..

Кім ысқырып мақтанған, бұзақының бірі ме? Қара күйе жаққан ба – қараңыздар түріне!Көзі жарқ-жұрқ, о несі? – дем алады ысылдап, сарт-сұрт етіп..

Жақсы көрсе кітапты,сатып алып беріңдер!Ол кітапта əкем бар, мамам да бар, сеніңдер.Бета апай мен Катька да (мен ғой – ұғып ал мұны!),Дунчо деген..

Айқай-шу біздің көшеде,шапқылап жүрген балалар.Доп қумай бала өсе ме,қара тер бəрі, қарап ал.Ұрсады бірі: «Шегінбе!»«Тепсеңші, ей, енді..

Көрпем кетті шығынып,қарамайды бұрылып,тұрып қалдым жасқана.«Қума мені бекер» деп,құрбақаша секеңдеп,жастығым да қашады,бұл не деген масқара?!Ұмтылып..

Ерте, ерте заманда,жаннат Жер мен Көк күмбезадамдардан аманда,жонын тосып самалға,Айлы, нұрлы ғаламдажануарлар күн кешкен.Бəрі өзара тілдескен.Сол..

Əкем біреу, анам да біреу менің.Мен жығылсам, сүйенер тіреулерім.Олар барда – мереке.Көрген еменқабақтарын шытқанын, түнергенін.Менің досым əкесін..

Əкем – менің тəңірім, пайғамбарым,ұмтылатын биігім, сайран бағым.Ол білмейтін дүниеде құпия жоқ,біліп алған, япыр-ау, қайдан бəрін?!Күшті де жоқ дəл..

Бір балапан құладыұясынан домалап.Ата-анасы жыладышырыл қағып. Обал-ақ!Бір қанаты сыныпты,дəрі жақтым, орадым.Күш жинады, шынықтыжалғыз қанат..

Жылылықтан жаралғанқұшағы оның – таң мекен.Менің Айдай анамнанасқан сұлу бар ма екен?!Мейірім-нұр төгілгенкүн көзіндей жанары,ойымды оқып..

Кіршік шалмаған ақ қөңілдердей, пəккөңілдердей ақпандабалапан бауыр ақ ұлпа қар да ыстық-ау.Маңайдың бəрін ақ торған шархат жапқанда,ұйқылы-ояу..

Кеудеңде мені тербеттің,жас шыбық енді көктеді.Мінеки, мен де ержеттім,еңбегің бекер кетпеді.Өмірде мынау ең жақынАяулым сенсің, анашым!Болмаса мейлі..

Көкте жатыр шашылыпқанша жұлдыз, қарашы!Шолпан жұлдыз – анасы,басқалары – баласы.Айы туып, Күн шығып,аспанда ылғи таң дейді.Жердегідей тіршілікол..

Бала:Кейбір біздің ағаларсөз сөйлеуге керемет.Ал балаға қамқорлықонша емес қой, не керек!Біздің шеберханадақұрал-сайман болмайды.Бізге берген..

Аймалайды өпкен желі,нұрға оранып көк пен жері.Бала сағым бұлдырайды,гүлмен ойнап бөктердегі.Қаз-үйректің таныс əніерке өзенмен табысады.Бір-бірінен..

Бір досым бар, сағыныпкөрісеміз күнде біз.Отырмаймыз жабығып –көңілдіміз, біргеміз.Үйретеді жақсы өлең, жамандықтан шектейді.Тіл табысып..

немесе алау жанындағы көрінісТүлкі:Түлкі бикеш мен едім,аңқауды алдап келемін.Алау жақса балалар,мен де билеп беремін!Қоян:Мен қоянмын, қоянмын,аппақ..

Көк жүзінде сан жұлдыз жымыңдасқан,қызыққандай біздерге үңілді аспан.Досым, жасыл даланың құшағындажүгір еркін, жусан мен гүлін жастан!Көгілдір..