Елік туралы Өлеңдер ✍️

Жұрт көзінше күлімдейсің,Көтеріп сен ел көңілін.Мұңың барын білдірмейсің,Бүгілмейсің, ерке елігім. Жалғыз қалсаң жылап алып,Өзегіңді   өртеді  ..

Тез түлеген жетіліп,Тау мен тасқа секіріп.Қолға үйреткен елігім,Мазамды тұр кетіріп.Əлде, ауырып жүр ме іші,Ойынмен жоқ мүлде ісі.Түнде жатқан..

Ағытылмай басымдағы тиекті ой,Шабытым жай,Қалды тағы күй өппей.Ағысындай өзендердің қиялым,Сағы сынбай жүрсін ардың шиеттей.Шың басынан көремін де..

Күрсінесің қымбаттым неліктен сен,Өмір осы, бақытқа сеніп келсең.Сен мені кінәлама, мен деп ойла,Жапан түзден жаралы елік көрсең.Елік-сезім елеңдеп..

Еліктің лағы сияқты,Тау маңын жүрген мекендеп.Өлеңің-Ай қыз өмірің,Қарызың қашан өтелмек?Уәде етіп жүр едім,Бір шоқ гүл силап кетем деп,Жабырқап..

Өзім де ерте оянғам,Торғайлар таңнан шырқырап.Маужырап тұрған көк орман,Көктемнің иісі бұрқырап.Аралап келем ну ішінҚаулаған жасыл құрағы...Алдымда..

Ақ таңда елік жусап бір қапталда,Сары ауыз бақбақ сусап гүл атқанда.Ырғайлар сөйлеп ырғалған табанда,Мойныңнан түсіп жұмсақ бір қақпанға.Естіртпей..

Күлкі қылып өткен-кеткен,Маңдайымды көп терлеткен,Елігім-ау, еркем менің,Дауысың-ай өктем неткен.Қайырмасы:Жан дауасы сенен деймін,Сенсіз жүрсем..

Орман кезіп, тау кезіп тентірелік,Оқиғаны мына бір келтірелік. Жан-жағыңнан анталап аш қасқырлар,Жаутаңдаған жанары Сен бір елік.Бөрібасар қайда жүр..

Тоғай жаққа тығылып жүредi елiк,Тымпи қыз тына қалар күле берiп.«Iшiмдегiм тап» дейтiн тығыршықтың,Көп жұмбағын қайтейiн бiле берiп…Ай тауып тұр..

Көгілдір көктем, Елік қыз, есіңде ме еді,Кең дала кербез көлбеңдей төсін кереді,Есіңде ме еді?..Алғашқы рет біз бірге асқанда қырға,Шүпілдеп тұрған..

Елігім, ғашығым менің,Өзіңе асығып едім...Адасып қалдым неліктен,Көз жазып егіз еліктен.Тауларым қорған бола алмай,Талдарым орман бола алмай,Жарық..

Лағындай едім еліктің,Қымбаттым, мені еліттің.Сыңарсыз жүрген шағымда –Ұғарсың. Саған еріппін.Қаншама алыс қашықтық,Алдағы күнге асықтық.Махаббат..

Қалпағын киіп шет елдің,Қызуын бастың шекеңнің.Көйлегін киіп шет елдің,Қолшатырын көтердің.Шапанын киіп шет елдің,Кейпіне кірдің бөтеннің.Етігін киіп..

Еркетай өскен елік пе ең?Көктеммен қатар келіп пе ең?Айрықша артық көрікпенАйырдың мені еріктен.Бауырын жазған биіктеҚияда көрген киік пе ең?Жанымды..

Көңілдімін бұл күнде мен,Көзің-мөлдір аспаным.Жалт қаратып күлкіңменен,Жарасады-ау қашқаның.Тоқта! – деймін, - баласың ба?!Ұғынғандай кінәсін.Жасыл..

Еліктен сұлу аң бар ма?Анықтап қарағанға.Ғажап қой мөлдіреген көздері,Әдейі адамдай қылып жаратқан ба?Деп таңқаларсың жаратқанға.Керемет күйге..

Таңға жуық бір түс көрдіӘлем жаңарып, өзгерді.Жасыл кілем,көк майсаДала ғажап құлпырды.Көп жыл бұрынғы іс еді,Жоғалған сұлу торы жылқы еді,Тас қорада..

Қыран қырымнан көреді,Бірақ ол көрегенмін демейді.Еліктен сымбатты өтпейді,Бірақ ол сұлумын демейді.Олар үндемейді,Ой мен тіл бітпеген соң не дейді!..

Ақшамда туған айдай ақ түсің,Жаңа аяқтанған құлындай мүсін...Әлде сен, қалқам, ару бейнедеАспаннан түскен періштемісің?Құралай көзді үркек..

Тараған чех жұртына аңыз-дастанДейді екен мынау шынды Елік қашқанЖаралы ай мүйізді алтын елікЖанкешті ырғыған соң осы тастан.Мен сірә аңыз жайын..

Кел деп едің, Елік-ай,келіп тұрмын,Отқа түспей өртеніп еріп түһұрмын.Сертте тұрсаң мен сендік жаным құрбан,Сырым осы сертімді беріп тұрмын.Айналайын..

Алқа топта болмаған,Есіп айтар нақылы.Aшу тоқтар болмаған,Кесіп айтар ақылы,Аталарды аяймын.Шырқыраумен жан-шыбын,Сәл нәрседен үріккен.Үркіп жүріп..

Қалып кеткен қараусыз моладай нақ,Бір көрініс жүректі жаралайды-ақ.Езілемін еріксіз еңсем түсіп,Жезкиіктер қырылған даланы ойлап.Жұбатпаған жандарын..