Марфуға айтқожина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ақын жүгін арқаңа ақынша артып,Шартарапқа кетіпті атың шалқып!Шектелмейтін жалғыз-ақ туған жермен,Бар қазақтың келесің, атын тартып!Сыңғыр үнді, сол..

Біздер аңсап жүргенде туған жерді,Алматыға əндетіп Күлмəн келді!Əнші аруға отырмын өлең арнап,Болсыншы деп,Бұл да бір жылдан белгі.Біздер аңсап..

Бұл жалғанда қызыққа тойдыма адам,Қанағатын қалайда жойды надан...Төр жағынан «Пейіштің» үн қатты да,Ойлы жүзбен бір қарай қойды маған.Көз ала алмай..

Құйылып көкірекке қуатты үн,Төгіп тұр ашық аспан шуақ нұрын.Көңілім осы күнді –Көптен күткен,Бейне бір қанатты құс сияқтымын!Жүрсек те қанша белес..

Тарихта алар орны аса мəнді,Отты жыр,Толқындатқан асау əнді.Ордасы – Ұлылық пен хас таланттың,Жазушылар одағы,Жаса мəңгі!Таланты тұрғай, көрген азабы..

Абылай ханның даңғылындаАқ үй бар,Əдеппенен есігін ақырын қағыңдар!Төрінде оның отырған талай мықтылар,Ала алмайтын,Арыны қатты,Ағындар!..Бұл..

Келген соң ортасына Серілердің,Əн мен күйді тыңдаудан зерігер кім?!.Қазыбек би, Естай,Қасым ауылында,Мен де өз биігімнен көрінермін!Қайдасың, Аманжол..

Жүзім – қоңыр,Жүрегім – аққа құмар,Жүрегімнен адал ой ақтарылар.Тəрбиелеп келемін қанша шəкірт,Ақын болар, болашақ шақта бұлар!..Өңім – қоңыр,Жүрегім..

Тағзым ғып аруағыңа,Дулат Бабам,Жүрегім келді тайдай тулап саған.Біз тұрғай,Ұлы Абай пір ұстаған,Шайыры шайырлардың, сымбатты адам!Өтіпті қанша..

Атап жатыр күніңді ауыл бүгін,Бастан талай өткерген дауылды күн.Аруағың бір аунап жатқан болар,Ақындардың есітіп –Жалынды үнін!Атап жатыр күніңді..

Кінə қойма мыңмен жалғыз алысқан,Құдіретті үн, естіледі алыстан.Сол құдірет –Адамзаттың Абайы,Кемеңгер де данышпан!Кінə қойма мыңмен жалғыз..

Дауылдарға тосып өскен арқасын,Арқасына нардың жүгін артатын –Елі үшін еңбек еткен ерінбей,Өнерімен өрге басқан,Балташым!Жарып шыққан тіршіліктің..

Қазақтың сіздей болар, асылдары,Халықтың мерейі ғой асырғаның.Тастады тас құдыққа, қалай қиып,Жоқ əлі,Құлпытас та басындағы...Дос тұрғай, бағалаған..

Жасқаған айшықтары жаттың көзін,Шағылып күн нұрына ақ күмбезің!Жер шарын дөңгелеттің алдында бір,Дабылды дүниеге қақтың да өзін!Қайырмасы:Ойынан шуақ..

Аспанмен астастырып мұражайын,Əлемге ойлы қарап тұр, Абайым!Тірліктің шуағына шомылдырған,Өлеңнің құдіреті,Пірі – Абайым!Аңғартқан өрлік пенен ерлік..

Ойым жоқ елден бөлек бүгіп жүрген,Биіктеп тұрған жоқ па, бүгінде іргем!Ұлы Абай!Айналайын, аруағыңнан,Алдында бар ғаламды жүгіндірген!Кең дала, нұрын..

Əн-жырымен тербеп қазақ даласын,Тұрған жоқ па, сол далада –Дара шың!Жыр үлесің жетсе де жер жүзіне,Жаза алмапсыз,Жыр-жүректің жарасын...Тауып тұрған..

Қарсаңында осынау алып тойдың,Алматы аспанында қалықтайды үн!Көп үнді көміп кетті,Жыл – ағыстар,Абайым!Биігінде қалып қойдың!Қалып қойдың биікте..

(Əні бар)Таусылмас ақтарылса таңға сыры,Халқымен қашан дағы жалғас үні –Өзіңдей ой асырған кемеңгерінЗаманның жырлай берер,Сан..

Қасына күмбезіңнің бара алмай мен,Арманда кете бардым, алаңдаумен.Арылмай қасіреттен жатырсыз ба,Теңдесіз ақын болып жаралғанмен?!Жусаны, бұл өлкенің..

Керуенді күндерге бойлап терең,Даңғылымен Абайдың ойлап келем.Кемеңгерім!Жырыңды жаттай жүріп,Жақпарына жүректің орнатып өлең!Қиыр шетте, сонау бір..

Түсіме де ендіңіз, аян беріп,Содан ба,Жырға қанат жаям берік.Өлеңнің ұлы көшін өзің бастап,Ұлы Абай!Біз келеміз, саяңда еріп.Тағдырым қанша мені..

Жатса да қанша шалқып дəулеттері,Осы өлке,Өнерімен сəулетті еді!Сай келіп сəулетіне парасаты,Құнанбай!Дүрілдеткен əулеттері...Кетпейтін шындық қой..

I«...Жалғызым өксімесін, шалықтасын,Тағдырдың өссін құзар, жарып тасын!Өзімшіл болмай өзін ойлайтұғын,Еліне адал болсын, халыққа шың!..» –Деді əке..

1Дүние-ай!Қандай зарлы, «Жас қазағың»,Соғыстың елестетер ащы азабын.Бұл менің –Жазылмаған мұңлы жырым,Бұл менің –Көкірекке басқан əнім,Ғаламат..