Марфуға айтқожина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Есейгенде жабырқағыш баладай,Сəл нəрсеге көңiл жасып қалады-ай...Мөлдiр, Нəзiк «апатайлап» отырар,Жанарлары –Жаудыраған танадай!Арман-асқақ, жетем бе..

Кең дүниенiң есiгiн ашып далада,Өмiр кешiп келемiн мен қалада.Байтақ дала, алатын мол тынысым,Сол даладан –Сəуле түскен санаға!Далада өсiп, бауыр..

Арылмайтын жүрегiнiң жылуыСүйген жарың –Сұлулардың сұлуы.Елiм үшiн зор мақтаныш емес пе,Ер жiгiттiң сендей болып жүруi!Төрт құбыланы түгендеген..

Ояндың ба ұйқыңнан, ояндың ба,Күн шұғыласы көк шыңды бояр нұрға. Сенiң де жүрегiңнiң жылы нұры,Үзiлмейтiн мəңгi арқау,Болар жырға.Ояндың ба ұйқыңнан..

Қашан-дағы табыласың қасымнан,Сырың, шының жоқ қой менен жасырған.Жылы сөйлеп жүрмесем де жаныңда,Iштей үнсiз сипап келем басыңнан.Жапырағын..

Күн артынан күн шұбап,Жаныңды қасiрет шымшылап.Жүргенiңде бауырым,Жағылды үйге бiр шырақ.Күн артынан күн шуап,Кiрпiгiң жасқа түн шылап.Жабырқап..

Қоңыр күз келдi нұрланған,Алтын дəн тасып қырманнан.Ақынның жаны тебiрендi,Жаудырып жапырақ жырлардан.Қоңыр күз келдi ырысты,Кеңiнен алып тынысты.Жаз..

Ауылым қонушы едi көлге жанай,Бұл жүрек шыдар екен шөлге қалай.Құстардан сəлем жолдай келемiн мен,Жыл сайын,Ұшып кеткен елге қарай!..Билеген ақын..

(Баллада)І«Əн салсаң, Əсеттей сал, арындаған,Арындап əн сала ма, дарымаған?!.»Аз сөзбен түйiн түйiп тастан берiк,Айтпай ма даналықпен бəрiн де..

(Анкарадағы кештен соңғы ой)Төлеби көшесінде көгілдір үй,Тұрғандай тең бөлісіп,Көңіл күйін.Күн түстес туы биік желбірейді,Көтеріп көк күмбезін –..

Талшық еткен жанға жалғыз тамшыны,Бар қазақпен жалғас жатқанЖан сыры.Алыстағы Алтай менен,Түркінің,Еліне ортақ, Мансұры!Сағыныштан жаңғырса да қанша..

Қазақта елшісі бар, Түркияның,Жүректен шашу етіп – Жыр құямын.Түркі елі, өзімнің аталасым,Жатқанымен шетінде бір қияның!Мақтаныш қой, өзіңмен..

Мен əлі Түркияға барғаным жоқ,Түркия!Қалар ма екен арманым боп?!.Стамбұл шырағы ма деп қаламын,Жарқырап сансыз жұлдыз,Жанғанда от. Түркі елін əлі..

Ақылдысың, Арлысың, тиянақты,Жасамайтын ешкімге қиянатты.Парасатты, пайымды, тапқырлығың –Жырмен тербеп,Жүрекке күй оратты!Алмас қылыш секілді..

Ешкімнің де жүрмейтін өктем ісі,Кең даланың өзіңсің,Көкбөрісі!Елші де өзің, еліңді қорғап жүрген,Тəңірімнің қолдасын көкте күші!Жұртыңа аян, сертіңе..

Əн-жырымен тербеп қазақ даласын,Тұрған жоқ па, сол далада –Дара шың!Жыр үлесің жетсе де жер жүзіне,Жаза алмапсыз,Жыр – жүректің жарасын...Тауып..

(Ілияс Жансүгіровке арналады)Ақсудың өзеніндей сарқылмайтын,Ақынсың,Ақын сенен артылмайтын.Ақындық аспанында орның бөлек,Көк найза,Көк семсердей..

Өзіңсің Жыл адамы, Алтын адам,Маңдайда бақ жұлдызы жарқыраған.Мерейің биік болып қашандағы,Ошағың, болсын, дəйім,Халқың аман!..Тасқындап тұрған шақта..

Көре-көре қаншасын қиянаттың,Көңіліме көп арман ұялаттың.Қалың ойға қамалған мен секілді,Бұлт астынан қарайды сығалап күн.Бұлт астынан қарайды..

Қашан да орны бөлек жақсы ағаның,Шындықты айтпай несін жасқанамын.Жарқылдап ортамызда жүруші еді,Аспанын биіктетіп – Астананың!Қашан да орны бөлек..

Ешкім де жеткізе алмас теңеп күшін,Дүние-ай, сен дүбірлі емеспісің.Бəріне тебіреніп өтетұғын,Жүрегі ақындардың емес бүтін.Толқындап жатса да жыр..

Аспанды қанатымен жапқан алып,Келеді буырқаныпҚап-қара бұлт.Найзағай атылды оған жолбарыстай,Тырнағын жарқылдаған отқа жанып...Ойнады дүлей дауыл қас..

Айтарым бар жандарға əзілдеген,Тындырғаным шамалы əзірге мен,Мұңы аралас,Шыңы мен шыны аралас,Шаманың келгенінше жазылды өлең!..Жазылды өлең, тыйа..

Бар ма менде өлеңнен басқа мерей,Күндер кештік көңілсіз, бастан өгей.Жасын ойнап жауады,Жадырайды,Көңіл деген немене,Аспан емей?!Сан сапардың..

IЖанарың арман құшып шоқтанады,Өмірдің, бəлкім, онсыз жоқ та мəні.Тауынан –Тарбағатай атқан таңдар,Сен асқан асуларға көп қарады.Көп қарады ұлына..