Сел туралы Өлеңдер ✍️

ҰҚҚАНЫМ БҰЛ ҮННЕН…Мына үн, құлақты шертеді,Болмай тұр, дерт емі,Тыңдашы!Талқылап тағдырды, сыр алдың, сыналдың,Нәзіктеу қалпыммен, мен бәрін шын..

Асқар таудың басынанБұлт төнеді селменен,Жігіт айтар асыл əнƏрбір ісі елменен.Тіл безеген аш қалар,Алтын,Күміс тас болар.Жасыл сона мас..

Арпалысқан сезімінің селімен, Дарияға ұқсатамын сені мен. Астан-кестен тағдырыңа таңғалып, Орын бердім жүрегімнің төрінен.Соның бәрін қара нардай..

Барлық өзен буырқанып ашулы,Барлық сайлар бастағанда тасудыТаудың селі құмалақтай қуалапҮй алдына әкелгенде қақпақылдапҮйдей қара тасыңдыСол қара тас..

Ақ жаңбырлар селдетіп, тойлады қыр,Мен жадырап кетпедім жазғалы жыр.Жабысып-ап сонша мұң жүрегімеЖанымды жабырқатып қойғалы жүр.Әп-пақ өлең, әп-пақ..

Сел келеді есесi бiр қайтардай,екiленiп, бiзге бiр сөз айтардай.-Сабыр ет,- деп, -тоқта, - демен биiкте,шыршалардың жағы талды айқайлай.Әрнәрсеге..

Тәуелсіз күнім түзеп қаталықты, Елбасы Абылай ханнан бата алыпты. Кешегі «Щучинский» деген аудан Бурабай ауданы боп аталыпты. Бураны шортан десе..

Ағытып қойып жыр-селiн,Түнiмен өлең түртемiн.Бұйырмаса да даналық,Үмiттi менен жұрт-елiм.

Кейбірде жігерім құм болып,Талықсып құлаймын төсекке.Жырсыз күн өтеді мұң болып,Саналмай тіршілік есепке.Шабытсыз сар таңды атырып,Ойлар көп, ойлар..

Жарқабақты су шайды – Жалп етпесе не еттi?Жардың жүзiн жас шайды – Жарқ етпестен кеттi…Жалбыз құшып жығылдым – Жыламасам не еттi?Кеудеме, өксiк..

«Аманжол, Рақымжанның Қасымымын...»Шырқалды əн. Бəрі естіді ақын үнін.Дүние тербетілді жырларымен«Біреудің аспандағы асылының»«Қасым солай болмаса..

Болатындай екпіні селдің десе,Жатып алды өтінде желдің көше.Түсімде, Апа, өңімде сияқтанып,Неге үйге үн-түнсіз келдің кеше.Келер деуге мынаның..

Сезiм селi санама өткел бермей,Жүрген кезiм оралмай көктен жерге.Өзiң жақтан күрсiнiп көмек күттiм,Басымнан ауыр сынды өткергенде.Көктемдi көрген..

Жалғыз тәңір мына мен осы маңда,Содан, бәлкім, боларсың шошыған да.Алматыңды қалар ма ең қорғап, айтшы,Қанды суым қан тартып жосығанда.Зұлмат..

Көрсең шіркін кезімді алабұртқан,Тауларымды шайқаймын қарауытқан.Өйткені мен өзіме алсам керекЖойқын-жойқын жасынды қара бұлттан.Жарқылдаған жанарды..

Мен - теңіз едім. Мұңымды шағала білді.Ақ жал толқынмен бұзасың жағалауымды.Аспан тектім-ау, ашулы төніп келесің,Алаңдай берем, жер болып..

1Мың тоғыз жүз жетпіс үш,Он бесінші июль,Жексенбі...Мың тоғыз жүз жетпіс үш,Он бесінші июль,Жексенбі...Сол жылы,Сол ай,Сол күні,Қуаныш,Шұғыла мол..

Қара жаңбыр қара селден аумай бір:Төгіп-төгіп,Төгіп-төгіп жауды-ай бір!Сияқтанып қозықұйрық алаңыҚолшатырлар қаптап кетті қаланы.Жатыр ма бұлт ыстық..

Елжіреп қардың көңілі өкпек желге,Жер жібіп және тойып аққан селге,Күн сайын күн күркіреп, көк дүркіреп,«Көш!» - дейді қыстай сасып..