Қамығу туралы Өлеңдер ✍️

Қамықтым, тұнжырадым,Тамұқпын, қынжыламын.Жігерім жасып ағып,...шын жыладым.Шырқамай жастық əнін,Еңсемді басты да мұң.Тым ерте сездім неге,Өмірдің..

Жүдеме, жаным, жүдеме, қарғам, қарадай, Жүргенің рас, жүйкесіз жұртты қаламай. Өнері үшін өртенген жалын − өзекке, Өткен бе, өмір қандай ауыр сұғын..

Көктем көшiп,Өңiрге күз енедi.Күз өңiнен көңiлiм мұз емедi.Күнә,Нала,Жаладан жапа шеккенМына заман қай күнi түзеледi?Еш болғанын көрем де..

Қайғыланба қамығып,Үнемі тұрмас бұл қайғың.Қабағың түсіп жабығып,Мұнша неге мұңайдың?Әуесінде жастықтың,Бақытсыз болған сорлы бас,Көлеңкесі..

Қалқатай, ару қыз қамықпа,Дүние тұрғанда жарықта,Сәтсіздік өмірдің бір сыныМайыспа, қайыспа, қорықпа.Қалқатай, қарағым қамықпа,Бақытсыз болдым деп..

Кейде өзімнен күйінем де, қамығам,Кейде өзімнен жабығам да, зарығам,Менің үшін Ардың нағыз биігі -Елді сүю, жерді сүю деп ұғам.Базбіреуді дер ем аса..

Ғажайып күздe oрын жoқ,қайғымeн жүзді бүркeугe,Үйшігім – гүлшoқ, қалыңдық кірeтін ұстап шіркeугe.Шырмауық өрлeп төбeгe,әрлeйді гүлі лаланың,Көгілдір..

Мен саған жете алмай қамықтым,Сен оны сездің бе, шаттығым?Өзіңсіз күндерден жалықтым,Төзім де сарқылды, жоқ бүгін.Шаршадым сағыныш дегеннен,Түкірем..

Қамықпа, көңіл көтеріл,Ренжітпейік көктемді.Белгісі жастың екен бұлЕске ала беру өткенді.Байқалды қанда бұлқыныс.Оянып, ойнап аққандай.Тағы бір..

Қамыққанда күймен жүрек жамаймын, «Сарыарқада» жау жасқанар бар айбын. Құрманғазы бабамызды дауылпаз Дауыл-күйлер дарабозы санаймын. «Сарыжайлау»..

..Көкейімде бір ой бар:Елдің жайын кім ойлар?Жиында отыр есінеп,Күллі ығай-сығайлар.Шеттерінен кіл шешен,Шеттерінен дүр көсем....Өз елімде жүрсем..

Жыр жазудан жалықпаймын, қамықпаймын,Жырдың шамы жанса мен жарықтаймын.Қанша ғұмыр сүрсем де бұл фәниде,Жыр көгінде құс болып қалықтаймын.Сол..

Хабарсыз қалғаның не қамықтырып,Жанымды жіберсеңші Жарық қылып.Сен мені жалғыздықпен жазалайсың,Күйімді көлеңкеде бағып тұрып.Хабарсыз қалғаның не..

Жалғандығын мына өмірдің ойлап тағы қамықтым,Қуаныш пен қайғы арасын бағамдадым, қанықтым.Менің жаным кейде албырт, кейде дауыл соғатын,Сондықтан да..

Қабағы кімнің жылыған,Көңілім талай суыған.Ашыққан ауыл иттеріАқордаға қарап ұлыған.Қайғымды қайғы қозғаған,Ел бар ма азып, тозбаған.Ботасы өлген..

Жел жылап, үріп құрғақ қар,Аяздың тісі шықырлап —Кілең бір зәрлі ырғақтарБарады менің құтымды ап.Құлпытастары қабірдіңЫқтап тұр тығылып тас..

Түсінем сенің қамыққан күйің,Жалыққан миың шаршаған.Күте де күте зарыққан қиын,Күтумен өткен қанша адам.Заманға мына күпті қып қойған,көншімей қойды..

Шет өлкеде қалайша қамықпайын:Дүниенің тарлығын анықтайын...Тарылады тынысым,АквариумғаСалып қойған кіріптар балықтайын!