Бақыт беделханұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Алматым – ару қалам-ау,Жаныма дəру бола ма-ау, бұл көркің?Аңқылдап кетсең, аспаннан түспей тұр бөркің...Қиялымдағы періште қалпың ұрланып,Іргең..

Онсыз да жатыр заманы сынап,Қайтесің менен қаланы сұрап?...Ақсудың бойын аралап қайтсаң,Ауасы-қымыз, самалы-шұбат.Қымызы қандай, шұбаты..

Ілияс ЖансүгіровкеБіссімілдə, раһманы раһым!Ілястай Қызыр еді – бір атың.Қызыр шалған жырың еді – бір атың.Ел боп бүгін етек-жеңін жинаған,Алашыңның..

.Жаны бөлек, Жас Алашым – жақсы аға, Тарамыс боп тағдыр дейтін патшаға,Сіріленіп келесің, Сіңіріңнен суырса да сірі жіп,Іріленіп келесің,Жалған дүние..

Алқалы жұртым аман ба?Амандық бердім саған да.Амандасып алғанымЖеңілдеу болар маған да.Бір аз ғана сөйлейінОн сегіз мың ғаламға.Құлақ салып тыңдап..

...Нұры болған өлеңнің Киелі есім,Неге менің түсіме жиі енесің?!Мынау күйкі тірліктің күйбеңіненТазарсын деп жүрсің бе, күйелешің?..Тарқатылып..

Белден төмен екенін бес күн жалғанАйта алмадым, арландым.О несі екен?Ұстатпайды құйрығын ешкімге арман,Таң қалдым...О несі екен?«Елді сүйем!» дегенді..

Ей, аспандағы Жұлдыз-жарық,Төменде көкті аңсаған біз бір ғаріп.Жарқ еткенде жарығың ағып келіп,Жүрегімде жатса ғой, жылдызданып.Көкбозыңды көңілге..

«Ана, сен.., жыламағын...»Бесігімде-ақ шырқадың жұмақ əнін.Сол əн мəңгі кеудемде ұялайдыКөкірегімнен шыққанша бұла жаным.Бұла жаным бұлқынған..

Жанарың сыр айтады.Жандырып жүрегімді.Сен барда кім айтады,Жалған деп мына өмірді..Жалған деп кім айтса да,Махаббат нұры арайлы.Мейлі өмір мұңайтса..

Кешегі біздіңақ кимешек киген əжелер,Ешкімнің ала жібін аттамаған ару-ды.Ақылы қандай алымды,Мінезі сондай сабырлы.Сол ала жіпті аттамай-ақ,Семірткен..

Арман, арман алдамайды,Самғап ұшып келем саған.Қалай от боп лауламайдыМахаббатым мен аңсаған.Мен аңсаған көлдің нұрыСелт еткенде шайқалады.Көңіліңнің..

Ауылдан Алматыға кеше келген,Ізетті қыз екенсің шеше көрген....Еркіндіктің есігін ерте ашыпсың,Сүрінеді екенсің неше жерден?Аңқылдаған көңіліңнен..

Ей, менің жүрегімніңшақырылмаған қонағы,Кел, төрлет!Құтты қонақ үш-ақ күндік болады,Көңілімді көркемді ет!Сен дəме еткен қажеттінің бəрі бар,Дəм тат..

Сен де жүкті... Өлеңге мен де жүкті....Салмағын екеумізге тең бөліпті.Бұл не деген құдай-ау, кереметіңҰмыттырған бір сəтке пенделікті.Сен əйелге..

Ол жылайды, жек көріп өзін-өзі.Тағдырынан болды ма, өзі мезі.Жапырақтай жап-жасыл жан-жүрегіТапталғандай табанда сезінеді.Өмірді де шын сүйіп көріп..

Сен он алты жасыңда, Он жетіге жетер-жетпес кезіңде. Ақ жүрегің таныстықтың басындаƏніменен баурап еді от сезімге.Сол сезімнің серт боларын кім..

Ай да жалғыз, күн де жалғыз, жер жалғыз, Сен де жалғыз, ел ішінде мен жалғыз. Жалғыздықтың жаутаңдатып жанарын, Екеу десек біреуіне енжармыз.Шыңда..

Басылмайтын елімнің шөл құмары,Ауылымның бар еді белбұлағы.Айтақырға жалғасып арғы жағы,Бал-бұл жайнап жататын бергі жағы.Айтақырда жалғыз тал сорға..

Оқ атылды, аспанға емес, жас жанға.Оқ атылды, қуғанға емес, қашқанға.Оқ атылды, тасқанға емес, сасқанға.Оқ атылды, жанарымда жас барда – Отпантауда..

Адам ата жүрегінде жұмыр жер,Жұмыр жер де жел тілімен күбірлер.Пендеміз ғой, біз пендеміз...Жасаған,жұдырықтай жұмыр жерге ғұмыр бер!Шыққан күнмен..

Неге, неге, неліктен ер құлады?Түсіне алмай дал болдық, ел жылады.Тəу етерім əуелден Тəңір еді,Тəуекелім «Тəубə!» деп бел буады.Бел буғанын қайтейін..

Тобыр түбі – топалаң. Тобылғы түбі – сап қамшы.Топ жылқым қайтты жотадан,Торысын бөлек баптап бақсамшы.Тəбəрік боп қалған еді ғой атадан,Төбеліне..

...Кісі таңдап араласу – сəн болды,Жоқтың жолы – кеседі деп, бар қолды.Ол қырттарға өкпе де артпай наз да артпай,Тамашалап жүріп келем тар жолды.Сол..

Қанатыңнан ұшқан қаршыға,Қара бір терге малшына,Қара аспан жаққа самғады.Қара жерде қалып бар шүбə...Қанатыңнан ұшқан қаршыға,Қара бір терге..