Тұрсынхан әбдірахманова туралы Өлеңдер ✍️

Көктем таңы. Сұлу дала.Көк пүлішпен көмкерілген.Торғын аспан күліп қанаТұр шатырдай төңкерілген.Махаббатты әлемдегіОятқандай белгі етіп.Нұр тәңірісі..

Тұрмастай боп жығылды депБар әлемге жарласаң да,Құбыжық деп, құбылды деп,Көрінгенге зарласаң да,Негізіңе тартып кеміс,Жамандасаң қорласаң..

Ежелден егіз еді ән мен өлең,Әнді өлең, өлеңді мен әнмен өрем.Әнші, ақын бір жүрекке симасын депКім екен айтып жүрген «әділ төрем»?1959 жыл.

Ербиіп, делдиіп тұрасың,Әйтеуір жүрген соң баста.Неменең бар айтсаң расын,Бойында соныңнан басқа?Ыстықта емессің көлеңке,Жел керсең қаңбақша..

Биікке бір жүгіріпШықпақсыз-ау төтемен.Жүрегіме үңіліп,Әзілдейсіз, көтерем.Әзілге артпа үмітті,Ұсақ әзілде не тұр?Мазақ етер жігіттіӘлсіз әзіл қыл..

Маған адам қас депОйламаймын әсте.Мынау кесер басындыТіксең дағы бәске.Тұтқаның жөн есте:Санап досты өшкеЫзындасаң нанбаймынТаңертеңнен кешке.У..

Жаныңнан өтті сонау нән...Оралды кері сәлемің.Аяндай басып соңыңнанАбайлап бәрін келемін.Несіне түйдің қабақты?Несіне түсің бұзылды?Сен кірер жауып..

Көтеріліп, қомақтанып,Қоқиланып келесіңЖақсылардың жақсысы депТек өзіңді көресің.Судыр сөзге шешен-ақсың,Дәйім әзір кеңесің.Қас жүйріктер сайыс..

Өмір, шіркін, маған сонша өшіктің,Қырларыңды, сырларыңды кеш ұқтым.Жас баладай мен талпынсам, биікке,Сен сұстанып дейсің дәйім: «кешіктің».Жоқ..

Көзге ыстық көрінесің,Жастық жыры, «Жас жүрек»,Қалады бір көңіл өсіп,Айтса қауым жақсы деп.Кешіріңіз ағат айтсам,Ойыңызды түйсінем,Кім жазса да, не..

Сыртын сылап адам жақсы бола ма?Қараға ақ жамағанмен қона ма?Дейді ғой жұрт: «Адам көркі шүберек»,Шүберекпен бар олқылық тола ма?Ажар мәңгі бола ма..

Еске алып қазақ сахарасының данасынҚолпаштағансып дейді кейбіреуСарасың. Жалтара алмай мойындап біреу әнімдіДейді: сырнайың жоқ тек, өйтпесеНағыз..

Жезтаңдай әнші,Айтулы ақын,Зиялы ғалым атанып,Бейнеткештік таныттым.ҚиялдаймынЗейнетін көрсем,Қаһарманы болып халықтың.Кім қаламас биіктігін,Еңбекпен..

Ерегестірсең кіміңмен болса да тайталасам.Ергенек құрма есігіңе, бәрібір айқара ашам.Сен жаралған сүйек пен еттен мені деАлла жаратқан,Пұшайман..

«Жұлдыз» журналының 2002 жылғы № 9 санынан Серікжан Қажиев деген ақынның «Өмір-тұлпар, жармасамын жалына» топтамасын оқығаннан соң туған..

Бесік етіп даласынҚұндақтаған жырларын,Өтіпті мынау пәниденҚалихан есімді дарын.Айтыскер еді сайыстаБолмаған орны босаға,Қасқайып келіп тұратын,Шаң..

Қос тіл...Қос айыр тіл жыланда ғана...Тудырды көңілде нала.Япыр-ау кедергі не бұл!Шырылдап шыңғырып сана,Дал көңіл дала кезеді,Жүрегің, жаның..

Кім өтпеген бұл өмір,Қара да өткен, хан да өткен.Ұлы атанған жандар даЕңбекпен мақсатқа жеткен,Ақылы, парасатыменАйналған ісі мәндіге.Аттары қалды..

Отанын, туған өз елін,Жыр етіп, елең өзенін.Тасытқан Қасым сол Қасым,Өр тұлғасын өлеңненҚұя салған мол ҚасымОртамызда жүр жортып,Артында ұзақ..

Өнер деп, өлең сөзді тандап едік,Ойы жоқ сылдыр сөзге бармап едік.Ер құнын шешкен екі-ақ ауыз сөздіӘділет заңына балап алған едік.Сөз деген бүгінгі..

Мызғымас деп келдік көптер коғамы,Онда көптің мәртебесі жоғары.Көп ұйғарып көпке беріп биліктіЕш пенденің кемітілген жоқ ары.Еске алынып қабілеті..

Көше адамды өз заманы өсірген,Қабілетіне қарай аяқ көсілген,Бір-бірінің ар-намысын қамшылапДеген қалма ілгері озған көшіңнен.Кім ұнатпас өнегені бұл..

Ұжмақ коғам болғаны жоқ, болмайды,Өмір — күрес, кемшіні әсте толмайды.Бес қоғамды түгел зерттеп салыстыр,Адам үшін қайсысы екен оңтайлы.Бәрінде де..

Көсілген кең сахара жазық едім,Кеудеде жаны барға азық едім.Ұя едім, үміттіге өмір едім,Қазаққа ата жұрт, түп қазық едім.Тер төккен талаптыға жанын..

Құзырлығы құдайдай тәу өткізіп,Қойған халден құтқарған тәуелсіздік,Саған бүгін сый басқа, құрмет басқаЕлім шырқап шың асып, шықты үздік.Тағдырынан..