Ғафу қайырбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жиырма жыл. Уақыт жұлдыз қалай аққан,Кеткелі Өмір-өлке уалаяттан,Кəдімгі біздің Сəбең – сонша мезгіл,Қазақтың онсыз таңы қалай атқан?!Деймін мен..

Тоқсанға толған күніңде,Тоғыса алмадың халқыңмен.Көрісе алмадың дүние,Дүрілдеп тұрған даңқыңмен.Таусылды, тағат амалым,Даусыңды ғана тыңдатып.«Жоқ»..

Сəлем, саған – сағындырған жас перзент!Сен қарыштап туа салып, өс, ержет!Бүкіл қазақ кең даласын арала,Малшылармен тауға шығып, төске..

«Қазақ əдебиеті» – қазақтардың газеті,Сорпасы көп осы күні, аз еті.Сонда да оның қара қазан басынаДəм татуға шақыратын əдеті.Мен де бүгін алпыс..

Əлі есімде Пролетардың көшесі...Осы күнгі көп көшенің «шешесі»,Əлі есімде... ескі көпес ескі үйіКөк темірмен көмкерілген шекесі.Біреуінде «Жазушылар..

ҚазПИ-дің мен айналдым аруағынан,Қашанда нұр саулаған шаңырағынан,Бəрі де содан шыққан, содан өскен,Ұлдардың «қазағым» деп салған ұран.Кешегі..

Ассалаумағалейкүм!Кел, кел, бауырым!Сенікі мынау – жатқанӨлкең, аулың!Бір кезде оң қарамай,Теріс қарап,Көрсетсе өгейсітіп желке, жауырын!Ол – оның..

Сөз қалмапты Абайдан айтылмаған,Қанша терсең, маржаны сарқылмаған,Алып Айна аспанға сүйеп қойған,Бар суретін дүниенің айқындаған.Кешегі дос – бүгін..

Атыңнан айналайын, Ордабасы,Жиналған үш қазақтың Ер-Данасы, –Егерде олар солай жиналмаса,Елдің де қалар еді жерде басы.Жердің де жесір қалып, сорасы..

Əрқашан алла атымен, иман, антпен,Адамдық ар, абырой, инабатпен,Ақындық жүрегіммен, қазақ қызы,Сүйемім сүттен таза махаббатпен.Сенде бір халық қалпы..

Алланың атыменен аталатынДүниенің бар байлығын, махаббатынБөктеріп Құлагердің аш беліне,Жалғаннан шауып өтті Ақан-аға.Ақанға Құлагерді құдай..

Ұлы ескерткіш – Сен сыйлаған əрбір əн,Уа, кешір бізді, құдіретті сал Біржан!Жаңа соқсақ бір ескерткіш көп жылданТопырағыңда толған алтын..

Тау Көкше, келіп жеттім саған тағы,Ежелден ер бесігі, хандар тағы.Аман ба ақ шағала, көкала үйрек,Аман ба орманыңда аңдар тағы.Аман ба Оқжетпес пен..

Ұлы тауды жатқан қар қыстай басып,Көктем жігіт бөктерген қыздай қашып,Қара сүмбіл бұрымдар тарқатылып,Торғай тасып барады, Торғай тасып.Солтүстікке..

Алпыстың жетеуіне жас жеткенде, –Кəрілік келемін – деп ескерткенде,Көрдім-ау Жаңа Арқаны көз аманда,Əрі асып көкжиектен көш кеткенде.Болдым мен бұл..

Қашаннан жер сұлтаны – Алтын бесік,Жаңа Арқа, аманбысың, халің нешік?Ер өлсе, жер де сорлы – жесір əйел,Қалады кіріп, шығар жалғыз есік.Сəкеннен..

Бар қазынаны артып ап,Уақытпен жарысқан.Сен көзіме жарқырапКөрінесің алыстан.Бір бүйірің – Ұлытау,Бір бүйірің – Қарсақпай.Сені тапқан..

Қазақтан көшу кеткен соң,Дала да қалды далада.Тарихты аздап зерттесең,Даласыз қазақ бола ма?Дала деп өлең жазғанмен.Даланы білмей қартайдық.Алданып..

Басталған дүние ежелденАлудан емес, беруден.Алланың өзі – сенем мен,Беруші болып көрінген.«Жарылқаушы ием» деген сөзСодан қалса керек-ті.Байқамаймыз..

Көк Байрақ! Тудың ба сен, Ту болдың ба?!Желбіре тас төбемде, тура алдымда.Көтерген алтын арай күн күмбезінҚанаты қандай мықты қыранның да!Кім білер..

Жай қанатыңды! Сермеші, Қазақстаным!Күн жаңа туды! Кернеші аспан тұстарын.Əуе батыры – Əубəкірұлы арқылыБолды-ау бақыт – ғарышқа ғажап ұшқаның.Отыз..

Шақырдың Сен.Мəз боп қалдым мен соғанБаяғыдан сөзім еді аңсаған.Ол шақыру жетті маған, кезімдеАлпыс асып, азын-аулақ шаршаған.Əлі есімде... Тойы еді..

Жасымнан атың сенің маған таныс,Дала мен тауды қосқан бір жолбарыс.Тайғанақ тағдырыңның жолы болғанСары Арқа, Сусамырдың арасы алыс.Арқалап, азынатып..

Ия, ол – мамыр емес, май болатын,«Жеңіс» – деп сан баланың қойған атын.Солар да елу жасқа келіп қалдыЖетектеп немересін, қолқанатын.Солдаттың алды..

Ардақ тұтқан, ағалар, ардагерлер,Аман-есен апаттан қалған ерлер!Құттықтаймын Сендерді Жеңіс күніҚарт офицер, қашанғы қарт жауынгер.Сəулесіндей..