Ғафу қайырбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қазақтың ұлы, Олжасым! Аруақтар сені жебесін, Құдайдың өзі қолдасын, Қиын-қиын сапардаҚыдыр болсын жолдасың. Қырғи талант, қылыш тілЕл атынан..

Байғабылда бір бала əннен туған, Ол барында арылмас елден думан. Торғын толқын мінгізіп өркешіне, Күн шыққанда көмейін нұрмен жуған.Қайырмасы:Шырқа..

«Қалың қазақ ішіндеЖомарт еді Сейдешің, Өзім деген кісігеШешіп берер жейдесін!».Сырты қара, іші ақ, Қоян ішік секілді. Қыста кисең ыстық-ақ..

Əсетжан, əсем достық алауысың, Жығылмас Адамдықтың жалауысың, Ел үшін, ел сыйлаған заман үшін, Мен үшін, жарым үшін, балам үшін.Достығың отыз жылдан..

Жылдар, жылдар... Кешегі керуен жылдар...Жолдар, жолдар...Ол жолда кім жоқ, кім бар, – Түгендейтін тұрып ап қыр басында,Кеше бота,Жүк артқан бүгін..

(80 жасына)Сонау-сонау Колыманың түбінен, Талай сабаз сүйектері шірігенМұз-моладан қайта-қайта түре кеп, Өліп барып, қайта-қайта тірілгенҚайратыңа..

(Бикен Римова)«Біздің Бикен!» деген сөзді сыйғызып,Соғар едім ұста болсам бір жүзік, Арнар едім соны саған, жеңеше, Жетпіс жаста жас келіндей..

Сен менің бар жағынан бауырымсың, Облыс, ауданымсың, ауылымсың, Қашанғы республика қайраткері – Ұстаған ел көзіне тəуірімсің.Көтеріп туған жердің..

Мен аға боп, сен іні боп жүргеліТіршіліктің өтті талай күндері. Мемлекетке үлкен еңбек сіңіргенСен бүгінгі азаматсың іргелі.Жəй сөз емес, оның ғажап..

(Міржақыпқызы Дулатоваға)Мен атыңды бала кезден естідім. Содан бері жоқ ұмытқан еш күнім. Тағдыр-дауыл қоймай қуған қаңбақтайКөз алдымда тұрды сенің..

Жаным Əбіш, жігіт болдың еңселі, Мəжіліс құрар ордалы да кеңселі. Өмір бақи жақсы көру – міндетімЖүрегімнің күші жетсе, мен сені.Неге? Не үшін? Оны..

Сонау бір Абылай-заман алыстағы, Қазақтың қасқа маңдай данышпаны.Ханы да, батыры да бас шұлғығанАдамның алтын жалды Арыстаны. Есіме Бұхар түссе..

Мұқан, сенің жұлдызың таныс маған, Шығысында аспанның қоныстаған. Сол жұлдыздан бір ғажап үн келеді, Қазақ атын шақырып, дауыстаған.Дауыстаған..

Қанша мадақ, асыл сөз, алтын өлеңАйтар едім ақындық салтыменен. Айтар едім шабытты шарқ ұрумен, Кеудемдегі найзағай жарқылымен.Қорқам бірақ, қор..

Сонау шаһар Уфадан, Медреседен енді елге, Сағынышпен сусағанБала шəкірт келгенде.Одан бергі ТроицкМешіттері самсаған. Жеккендері пəуескеБай ноғайлар..

Жармағанбет баласы Бимағанбет, Бүкіл халық атаған Би-ағаң деп. Ол еліне көп қызмет етсе-дағы, Құдай оған көп өмір сыйлаған жоқ.Көк құдайдан жер құдай..

Жаралып асыл Торғай топырағынан, Қазаққа болып кеткен ортақ ұлан. Ұлдар көп, ең бастығы Байтұрсынов, Ахаң деп, өз ағам деп, Ел таныған. Ол өткен ауыр..

Рас қой, күн перзенті, шынында, ақын, Бəрінен күннің оған нұры жақын. Жердегі құдайлардың басын иіп, Бəрі де алдына кеп жығылатын.Өйткені оның оты..

Алматыдан шыға келсең көз алдың – Көк бөрікті Жəкең ауылы – өз ауылың, Шығады одан қара шаңырақ иесі, Қара қазан, қара саба, ожаудың.Шығады одан..

Қазақстан – менің туған анамсың,Өзгеде жоқ, өзімде бар даласың.Кеңдігіңмен, молдығыңмен момақан,Ақыл, сабыр үлестірген данамсың.Қазақстан – ғажапстан..

Қош боп тұр, мың тоғыз жүз тоқсан екі,Тағы да өкінбес ем соқсаң екі,Мен үшін жомарттығыңа ризамын,Демеймін əрбір күнім босқа өтті.Ақын ем жүрегім –..

Арқаның жұтып келем самал желін,Мен үшін жоқ, Торғайым, жаман жерің.Бес күндей ат үстінен түсірмедің,«Ничего» – мен күн көрген адам едім.Мен де талың..

Қырық жыл, құдай бізді сақтағаннан,Қаншама асу-белес артта қалған,Қаншама қайрат жұмсау керек болды,Бітпеуге адал үміт, аппақ арман.Қырық жыл – ауыз..

Екі сегіз,Сегіз егіз –Менің алпыс жылымсың.Барлық өмірбаяным менБар ақиқат шынымсың,Кел, кəнекей, бар тамырменБарлық қаным жүгірсін.Ризамын..

Қазақта қасиетті сөз «Ауыл» деген,Ел – деген, қара шаңырақ қауым – деген,Қашанғы ата-баба топырағы, Ұлғайған ұзын ұрпақ, бауыр – деген.Ынтымақ, ырыс..