Әбділдә тәжібаев шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Өміріме қырық деген кезең кіріп,Өтіп еді шашыма ақ тез ендіріп.Кеткен соның артынша ажуалапБетімді де әжіммен безендіріп.Мазағы ма, шіркіннің азабы..

Елу міні таяп келді,Мейірімді екен, аяп келді.«Сүйкене ғой шаршасаң», - депСынбайтын бір таяқ берді.1955

Көрмеймісің өзіңмен құрдасТайырды, Жас жігіттей шарқ, ұрған.Сен секілді сапырмайды уайымды,Жалақтап тұр «ант ұрған».− Тайыр дейсің..

Бұзып кірген есігін біздің үйдіңКесір шалға көндім де басымды идім.Сол кесір шал өзімнің домбырамменБір сарынын тартып еді салқын күйдің.Ертеңіне..

− Қайыршы ма, кімсің өзін.?Мазамды алма, қақпа есікті!− Сен де орынсыз жаппа есікті,Тастау керек кесірлікті.− Айтшы әуелі..

Жас шағым қалды алыста,Кәрілік кепті елші боп.Айналып әуел танысқа,Қонбақшы сосын көрші боп.Қонбай-ақ қойсын қоңсыға,Қоя тұр деңдер, балалар.Көрейін..

Салпаң құлақҚу бөрте лақ секірді.Көпір шын - ақОйыншығы секілді.Бастағым кепМен да лақша ойынды,Ойлаймын тек...Көтере алмаймын бойымды.1955

ЕліктеуСөз қандай бай, білем соның қаншасынЖатып тұрып санадым.Әрбіреуін қолыма ұстап үңілеАсыл тасша қарадым.Сыңғырлайды соғыстырсам..

Тот басады темірді,Сел шаяды жеңілді.Тот баспайды ерлікті,Сел шаймайды сенімді.*∙*∙*Жауың болса жолбарыс,Арыстандай бір алыс.Күшік үрсе қарама,Оны..

Айсыз түн, тынық алаңсыз аспан,Тартады күңгірт қалғыған орман.Сездірмей жанға аяғын басқанКеледі жым-жырт ақсағыш арман.Оятты желді ұйқысыз..

Өрмекшідей қыбырлап,Аяқтары жыбырлап,Түнде жұлдыз жүреді.Тозған жерін көгінің,Көкшіл торғын жібіменКайта торлап тігеді.Күн шашырап бір..

Қызарып беті жалындай,Қуанып табы арылмай,Ойыннан қанып құмарыҰйқыға кірді ұланым.Қабағын түйді қараңғы,Көтерді түннен жалауды,Күйімен тербеп..

Көліне түстім КөкшеніңКөбікпен ойнап балаша,Толқынмен кеттім таласа,Тамаша, қандай тамаша! .Тауына шықтым КөкшеніңТасымен ойнап балаша.Тағысымен..

Сайра, бұлбұл, сайра, сайра гүлдерге,Жүрегіңнің сарқылғанша төк жырын.Жырламасаң жазғы нұрлы күндердеҚалмас күздің ызғарынан бір гүлің.1955

Отырмын теңіз бойында,Ойнайды дауыл ойымда.Соғады толқын шың, жарды,Шертеді көңілім мұңлы әнді.Достарым қандай көп еді...Көбісі соның жоқ..

Қалтырайды жерден ағаш,Төгіледі жапырақ.Құйылады көзімнен жасМұңлы жаным «ах!» ұрады.Сен де жапырақ суық ұрған,Қабырың ерте қазылды.Жарқ..

Мен аға, ол бір маған қарындастайБір бүтін қайындай ек жарылмастай.Сүюші едік, «сүйем» деп айтпаушы едік,Сақтаушы едік жан сырын жазым..

Тамаша, жүрдек поезд күші қандайМені де болашаққа ұшырғандай.Қалдырып қарлы тау мен туннельдердіӘндеткен дөңгелектер зыр жүгірді.Орнына кешегі бір..

Ойланам, ойыма өзім қуанамынҰққанға уақыт пенен өмір заңын.Егессе жүз Трумэн жеңе алмайдыСоветтің мен секілді бір адамын.Ол үшін келтірмей-ақ көп..

Неге мистер Форрестол жынданды екен,Қандай ауру кез келген оған төтен...Құралды әскер «құдіретті» министрінТемір тормен қоршалап қойған..

ӘзілБасыма кидім ақ қалпақОюлап шетін сырғызғанМенің де бетім жап-жалпақ,Айырмам қайсы қырғыздан.«Қоқи!» дей көрме, бикешжан,Ақ қалпақсыз..

Жұрт едің қандай жүрегің жарқын,Жер едің қандай осынша биік!Сенімен дос боп сүйікті халқым,Төбем бір қалды аспанға тиіп.Көгіңдей бұлтсыз көңіліңді..

Мен бала едім тұңғыш сені көргенде,Тұңғыш рет тіліңді ұға білгенде.Сен, қаралы көз жасыңмен естірттіңӘкем менің - ұлы Ленин өлгенде.Естірттің сен..

Поль Робсонға арнаймынТозды ғой талай тау менен орманТозған жоқ, бірақ адамның әніҚаға бір түсіп, қанатын жылдамКеледі самғай жалтылдап әлі.Ғасырлар..

Айлы түн, нұрлы жарық, мөлдір аспан,Әдемі жас көңілдің құлпын ашқан.Секілді жасыл жайлау жас құрбылар,Шырқаңдар шыққанша күн тоқтамастан.Бөгелме..