Әбділдә тәжібаев туралы Өлеңдер ✍️

Москва, саған, саған, сүйікті астанамАрнадық біз жалынды жыр мен әндерді.Әніміз қандай асқақтата бастаған –Аспандай биік, океандай терең..

Тоқтаусыз көп жүріппін, бір тынбаппын,Еңселеп елуге де келіп қаппын.Қалыпты кейінде ұзап сан жылдарым.Қалыпты сол жылдарда балғын шағым.Десетін..

Астана таңы бозарды,Ұйқыда көбі адамның.Жуылған қалмай тозаңыЛенинмен аттас алаңның.Қолымен күнді шығарып,Көтеру үшін аспанға,Өзгеден бұрын..

Айы жетті Жамалдың,Күні жетті Жамалдың.Атын қойды той жасапЖаңа туған адамның.Қызылшақа кешегіКүн - күн сайын өседі.Таныр болды табжылтпайӘке менен..

− Біздің Жәмен пысық қой,Біздің Жәмен шебер - ау,Жамағаны жаңадай,Мұнысы да өнер - ау!Жуған кірі шатырдай.Аппақ бола қалады,Жым-жырт қана..

Ынтыққан жоқ тоқырай,Ғашық болып көрген жоқ,Ақындарша оп-оңайӨртенген жоқ, өлген жоқ.− Неғыламын құмартып,Есебі бір өтелер.Жетерлік қой менсіз..

Тез шақырып алдырғанКеше ғана қалаға –Дәужан шапшаң оралдыӨзі туған далаға.Келеді әне, келедіДәужан қайтып ауылға,Күткен достар көп еді,Кешкі..

Жолдас Ленин екеумізТүйдей құрдас екенбіз.Өмір болса екеумізЖүзге бірдей жетерміз.Алыптығым - түйедей,Қаралығым - күйедей.Көтеремін ауырдыЕшкім..

Бұрын Дәужан жалшы екенБайдың малын бағатын.Аздап қана әнші екенЗарын әнмен шағатын.Боқтаса бай бір күні:− Үнсіз, тілсіз, тексіз! - депМақтайды..

Жан едім ойым теңіз, кеудем кемем,Көңілімнен күй ұшыра беретін ем.Көгінде туған елдің бұлт боп қайнап,Күркірей жыр төгуге төнетін ем.Сол кезде..

Кеудем бір жанартаудай күркіресеКөңілімнен ыстық жаңбыр сіркіресе,Қайнаған қара құйын бұлт боламын,Ойымда ойнайды ұйтқып от бораным.Жанымның сонда..

Терем деп жырдан жұлдызын,Үңіле берем тереңге.Созамын тынбай қолымды,Жатқандай жақын көрем де.Ала алмай бірақ асылын,Шаршайды жаным, денем..

Шалдарға күлімсіреп қарайсыңдар,Жатыр-ау жандарыңда талай сындар.Әдетпен әлпештесіп ағаларды,Жаманын жарамдыға балайсыңдар.Өлең боп алдарыңнан көп..

IКешір, ақын, бұл көрмедік кім деме,Жынды ма өзі, бүйтіп қалай жүр деме.Сүйем деген айтып берші сөзімдіСүймей жүрген өзімді бір жеңгеме.Ол тұрғанда..

IКөз тоқтатып бірінші ретҚарады да ұлым маған,Әнтек қана күлімсіреп,Созып қалды қолын маған.Бұл не деген ғажайып күн,Ең бақытты өзім ғана.Танып мені..

IОсы менің Сырым не еткен бақытты!Тіпті босқа өткізбепті уақытты.Әбділдаға арта беріп қарттықты,Өзі жастық құндағында жатыпты.Сырым менің, Сырым..

Уақыт ұшып барады от қанатты,Жақындатып жырақтан болашақты.Кәрі ойлайды бүгінге берешекті,Жас ойлайды ертеңнен алашақты.Ойламаушы аларын, берерін..

Қиялы емес қиналмайтын ақынныңҰшып бара, ұшып бара жатырмын.Қош деді де қошаметтеп қалды жерҚұшағында жиырмасыншы ғасырдың.Оздырып мен уақыттан от..

ӘзілКелемін тынбай ізденіп,Ажарын бағып әр қыздыңӨтеді жазым, күз келіп,Қыста да қызсыз жалғызбын.Апырм - ау қайда, қыз қайда,Елес боп естен..

Қырау тұрып, мұз қатып қалың мұртқа,Шығып едім қыз таңдап қалыңдыққа.Маған жаққан қыздарға өзім жақпай,Күлкі болып оралдым тағы жұртқа.Жастық шақтың..

Қазанда сарқ-сұрқ қайнайды темір,Жалаңаш қолмен көсейміз отты.Темірден қуат алады өмірҚорлайды жаулар қуаты жоқты.Қайырмасы:Айда, темірші, лаулат..

Ұясынан шықты күн,Мен де шықтым үйімнен.Күн батқанша түспейді,Сұр қапшығым иіннен.Тапсырамын достарғаҚапшық толы хаттарды,Таратамын достарғаЫстық..

Қайным, қайным, есіңде ме жеңешең?Жүдеуші едің құрт, майымды жемесең.Жақсы үмітті жоғалтқандай болушы ем,Күніне бір «жеңешетай»..

Өміріме қырық деген кезең кіріп,Өтіп еді шашыма ақ тез ендіріп.Кеткен соның артынша ажуалапБетімді де әжіммен безендіріп.Мазағы ма, шіркіннің азабы..

Елу міні таяп келді,Мейірімді екен, аяп келді.«Сүйкене ғой шаршасаң», - депСынбайтын бір таяқ берді.1955