Монолог туралы Өлеңдер ✍️

Ақырғы таң...Ақтық дем...Ақырғы күн...Жанымды жеп,кеміріп жатыр бүгін,ашу буған ақылдыкек билеп тұр,Бес құрлықтың көзінде – Батылдығың...Ақырғы..

Қапиядақан құсқан күйікті едің,бұлбұл ұшты көзімнен,сүйікті елім!Гитараның үніндейшегі үзілген,Паблоның жырындайбиіктедің...Табыстырыпжақын мен..

Альбертоның алғашқы монологыҚұмар түндер...Қызығы тарқамағанМұнар түндер...Мұңымды арқалаған.Менен қайдаалыстап барасыңдарАйдай қалқыпаспанда..

Табиғаттың қойып ем несін бермей,Соқыр етті,Отырмын көзім көрмей.Алаулатқан жастық таАмал қаншаБір қырқаның қалыпты төсінде ермей.Сонда да еркін..

Бұл ғасырда білемін озған бағам,Дүниеге мен бе екем көз салмаған.Қопарылып бомбадан кетпесе жер,Қара таспын орнымнан қозғалмаған.Ауыл үстін жайлаған..

Бұл дүниенің қызығына тоя алмай,Жортып жүрген жігіт едім қояндай.Енді бүгін тас табытта жатырмын,О, Алла-ай!Кетемін бе оянбай?Жүруші едік бірде тату..

Заты әйелге қызықпай,Көз салмаған мен едім.Төрт құбылам түгел боп,Өз-өзіме тең едім.“Сүйдім-күйдім” дегенге,“Ай ақымақ!” деп едім.Күлген едім..

Жалғап тұрған Жер мен Көктің арасынҚайран жалған, қайда кетіп барасың?..Тәңір көктен жібергенде қайтарып,Тозаң болып мені қарсы аласың!Адамзаттың..

Тағдыр мені сынады, бағынбадым,Жаулар маған тап берді, алынбадым.Жаутаңдауды білмедім, жәбірленсем,Өзімнен күштілерге жалынбадым.Іште шерім болса да..

Мен Хандықты құрмадым ермек үшін,Жақтамадым күресті ерлеу үшін. Кең өрісте баптадым керегімді,Кездей жерді орысқа бермеу үшін.Қуатым бар тұратын..

Қақ айырып шығатын қара мұзға,Қызғалдақтай гүл жарған дара құзда,Мықтылықпен ұштасқан нәзіктігіБолды біздің махаббат арамызда.Мұндай күйді бұрын еш..

Қобызын күңірентіпшал Уақыт,Толғайды «өлмес»күйін аңыратып...Мезгілсіз мезетте аға,келіп тұрмын,Мезгілдің жанымаауыр табы батып.Тыншымас тоқсан..

Оу, ағасы!..Маған неге сансыз айып тағасың?Бар бәлені бетіме әкеп жағасың.... Елім үшін егілемін, езілем,Кім біледі, еңбегімнің бағасын?Менен басқа..

Адамзат, жанарыңа сыйып-күліп,Жалғанның жайын жүр ем, жиі ұқтырып.Азғындап кете ме деп, адам қылсам,Құдайым жаратыпты киік қылып.Танып ал, таныр..

(монолог)Өлемiз-ау, бәрiмiз өлемiз-ау,Көмемiз-ау, бiразын көмемiз-ау.Ағыл-тегiл көз жасын төгемiз-ау,Алла әмiрi деп сосын көнемiз-ау.Қадiрiңдi..

…Сау соқырлығыңыз үшін аяймын сізді, аға.Көзіңізге қараңыз!О.Бөкей, «Жылымық»Сізге не деп назданам, өкпем нендей?Тағдырыма қалса егер көктем..

Қане, қаншалық тереңге шөге аласың?!Мүжілген,Малтатаста да бар қасірет,Тұңғиықта мәңгі қалғандығы үшін емес.Домбыраның екі ішегі ешқашан..

Махамбеттің монологыСүйгеніме өкінбен, құшқаныма,Қонғаныма өкінбен, ұшқаныма.Денем кетіп барады жер қойнына,Басым кетіп барады дұшпаныма.Алағай да..

Өлсем, өлгім келеді ерте көктемде,Ерте көктем еміреніп жеткенде,Еміреніп жетсе, шіркін, кетпес пе ем,Қолым қойып өмір деген дәптерге...Өлсем, өлгім..

Мына күн - мөлдір бастау суалған күн,Жайнаң қаққан жасыл бақ қуарған күн.Шындықтың көзі жасқа шыланған күн.Шайтандар шашу шашып қуанған күн.«Ел тонап..

«Сезімнің сыртқа шықпас түсі бар ма,Оны жасырар адамның күші бар ма?Біреу күй, біреу пішін, біреу сөзбенЖасыратын жүректің іші бар ма?»Талпындым..

(Майданда қаза болған қаһармандар туралы)Жігіттер-ай!Қайран батыр достар-ай!Менімен қан майдандаБірге болған айларда,Қайрауы қанықАқ алмастың..

Науша бойым бар еді —Гүл өрімдей,Қара көзім бар еді —Қара көлдің түбегіндей.Қызыл жүзім бар еді —Батқан айдай,Қара қасым бар еді —Тартқан..

Тақымымда ақ боз атым,Ауызымда — өлеңім.Жастан кеткем шоқ басатын,Қой өргізіп келемін.Берілмейді атыма мән,Менсінбейді оқыған.Мен — малдымын..

Әнге туған ақының ем, елім-ау.Абақтыда қамалғаным не мынау?Қандай қорлық,Аппақ ойды қаралап,Ақ-қараны ажыратып танымау.Ерінетін жіберуге тереңге..