Алмас ахметбекұлы туралы Өлеңдер ✍️

(Жер туралы заң қаралғанда)Мына жерді қайран бабаңқайтсе-дағы сақтады.Дала – гүл-гүлҚызы – бұлбұл,дүлдүл еді аттары.Өтті дəурен,өткенінше.елдік антын..

(Мұстафа Өзтүрікке)Ер жігіт ол өзін мықтап шыңаған.Мықты болса сондай болар бір адам.Бұлшық еттей бұйра-бұйра қайратын,төрт мұхиттан, бес құрлықтан..

Жатсынба қабылдау бөлмесін,жасыма, ақын, алға атта.Қалмайды сенде сəлден соңшынашаққа ілер салмақ та.Бабамның жұрты дегендісезіммен айттың..

Жұмекеннің үйіне көрсем деп ем бір барып.Ақын жайын сұрасам, айта алмайды бұл халық.Бұрма-бұрма көшенің, қабат-қабат үйлердіңқай қуысында отырды..

Адамның кейбір кездері,достардан хабар алсаңыз.Жаныңды желпіп сөздері,шындыққа шындап нансаңыз.Дегбірің кетіп балаша,бақыттан жас кеп..

Суды құмға құйсаңыз тоқтамайды,Ал, күн нұры оныңа ұқсамайды.Күн нұрына шөлдесең түстікке бар,оңтүстікті мен босқа мақтамаймын.Күн төккенде..

Бір балақай сүп-сүйкімді тілі анық,сахнаға жалғыз шықты сұранып.Жыр оқыды көпке қарап, ел тынды.(Тілім тасқа) сөздері тым серпінді.Ашу қысып..

Өнеге – əзілің де, тұрысың да,Халқыңның бір қағылез ұлысың да.Бізсіз де, бір тойыңды тойладың ба,Қазақтың күн айналған шығысында.Өскенсің еңбегіңмен..

Бұлақ бойлап көшеді деп алтынды,Айтылатын көшпелі алтын жайында.Соған сеніп талай тағдыр алқынды,Табылсын ба, ғұмыр батты уайымға.«Балқып көшіп бара..

Сол сұлу қыз перизаттай бейнелі,маған таман жүзі жанып сөйледі:– Жарқынымдай жақсы көрем мен сені! –Сусып тұрды ақ торғыннан көйлегі.Қызға қандай мен..

КешедеТарихы мың жылдықтан сарқатынМəдениеттің мекені – БүгіндеТомдары тонналап тартатынƏдебиеттің мекені –Қабанбай батыр жауына найза..

Селтеңдеген сері едік,Серік ақын сен едің.Еріндерің кеберіпЕсіңді алған өлеңің.Барлық таудың ұлы едіңИірі едің бұлақтың.Жанын тіккен құлы едің,Жалғыз..

Оң қолымның сұқ саусағы бүгуліесігіңе қағылғалы тұр еді.Көкшіл есік ар жағынан ілулі –ар жағында іңкəрліктің жүрегі.Есігіңе сұқ саусақтың..

Ғашықтық жайлы жыр жазсам ғашық боп қалам,Адамдық асау сезімге ашық тоқталам.Қазақтың сөзі қайысып қанымда тасыпАппақ құс сынды жыр ұшар бақыт боп..

Ынтызар болдым мен саған,алдамаймын, шын айтам!Суретіңді əлсін-əлі көргенде,жүрегімді мұңайтам.Біле алмаймын мынау бейнеңКүлер-күлмес томсарып,Неге..

Əкем менің,Көк боз атың кісінеп,ер салулы, бос келіп жүр түсіме.Рухың неге іздеді екен ұлыңды.Көңілің толмай жүр ме, менің ісіме?Батыр адам..

Тез басып шықтым мінбеге,қарайды көздер тізіліп.Күле бір қарап еңкейдімбетімде леп тұр қызымық.Сен жайлы өлең оқыдым –аты еді жырдың «Қыз үміт».Өкпе..

Сап алтыннан ұстамаса өлеңін,бұл күндері көңіл бөлме ақынға.Жырымды оқы, ойындағы мəнерің,сезім қоссын махаббат пен ақылға.Əр түпкірден келген адам..

Жас жырыңның жалынымен жар жүрегін шарпыдың.Сұлулыққа қолың жетті, масаттандың балқыдың.Мұнан гөрі мың еседей қымбат дедің сонда сен,Ақын үшін..

Сəулем-ай,маған өткізбек боласың сөзіңді,маңайымыздан қарастырасыңөлеңімдегі сезімді.Жаным, сенің ренішің мені қинады,түсіріп ала жаздап..

Сенің əкең əйгілі Қалибегі Манаптың,Қарсы біткен бұтақтай қайсар ұлы қазақтың.Ай маңдайы жарқырап, дара туған айбозды,Сан салмағын көтерген мехнат..

Мен сүйгенде үнсіз ғана сүйемін,ақ көңілден аппақ гүлдер үзіліп.Қорғасындай балқып кетер сүйегім,мамық сезім маржан сөзге тізіліп.Сүю ғана сүйеніші..

Өмір, ойың уақ тым,сенгіш-ақсың тым-тым-ақ.Сені сəнге жылаттымбүйіріңнен шымшып ап.Ақтығыңа сүйсінем,көңіліндей жас қыздың.Сені матап ұйқымен, тасқа..

Махаббат, сененадасып жүрем кейде мен,ақпанда, қардақалғандай қара жейдемен.Өмірге елітер елесім едің сен менің,түңілтіп жүрсің түбі жоқ түнек..

Ақынға сүю, ақынға күю жүк емес,сүйер де жанар, жанғанда мəңгі түгемес.Жүрегін саған ойыншық етіп ойнатып,жайнаған гүлдей жанын ұсыну мұң..