Алмас ахметбекұлы туралы Өлеңдер ✍️

Жай далбаса, Көңіл босқа тулады.Мен ойлағанКөркем өлең тумады.Мен жүдедімЖүгімді ойлап келесі.Қандай өлең жазбақ едім мен осы?Бір-біріне тең келмеді..

Жайлау еркін.ақын үшін мұндайдақиял менен түс егіз.Кезеңдегі киіз үйдің қайбірінТұтар екен місеміз.Назар салып туырлықтың түсінеАқ отауға түсеміз.Жас..

Жыр жазылмай көктем өтті, жаз келді.жайлау кездім жадырап.Шабыт тұтар сөздерім жүрəр кезгітасқа шыққан лақтардаймаңырап.Сұңқар сезім бір жақсы..

Жазайын деп едім жасылбір өлең,Қайбір кезде арнап жарқын көктемге: Арнайын деп едім сəбисөздерден.Жаңа көктеп, Қылтиған жас шөптерге.Арнайын деп едім..

Сені қалай сүйгенімді айта алман,Сен деп қалай күлгенімді айта алман.Күллі арман ең қиял құсын қайтарған,Қызғалдақ ең күн көзінде жайқалған.Қайдан..

«Осал болсаң ойына алмас сені ешкім,Ешкімге дос, ешкімге жау емессің».Сондай ойға салмақ салып азырақСыр айтатын құрдасыммен кеңестім.Секем алса..

Аңыз болып басталатын сан атау,Айналайын, ен жазира бабатау!Мекен болған сүттігенді ағынынМенің əкем көтергенде ақ отау.Тұмаларың, солқылдағың..

Жаралып па едің,Мəңгілік оттан жасыннан?Айтпайсың мағанҚымбатсың қандай асылдан.Оралмас мəңгі арманым болып,Дариға-ай!«Жиырма бес жас» өтіп барасың..

Солғындап жасыл шалғын жапырақтарСар жонға тоқтамайды шашырап мал.Көктемде ығып шыққан тау басынан,Төмендеп түсіп келе жатыр ақ қар.Аққу, қаздары жоқ..

Нығыз басып,Тіп-тік ұстап бойыңды.Сөзбен сомдап алтын ақыл ойыңды.Жұрт алдына шығып келе жатырсыңСен, шынымен елің сүйген ақынсың.Есіңе алып..

Кезі жетіп батырдың жау десе асық,Кеткен есе кегінің əуресі асып.Көп жұлдыздың бірі боп тұруындаҰнатады ағуды сəуле шашып. Ширығудан бастайды тосын..

Аздан соң ғана сөнетұғынын шыныменБəріміз анық білеміз.Ұмытылатын əзілдер айтып түніменЖеңілдеу ғана күлеміз.

(Ақын – Жеңіс Шəкенмен ақтық кездесу)Жəудіреп тұрған жанары оттай жігітке,Қандай көңіл-күй өлетін сəтті сезіну.Қалмады сенім, үзіліп бітті үміт..

Таудан күнмен бірге еңкейіп көкжалың,Жұлдыз жана жарау атша жортады.Көздерінде шоғы жанып олжаның,«Дүбірлі өңір қайдасың?» деп тартады.Шулатты ма..

Жарасатын құрметпенен ұлтыма,Сəлем, сəлем, Құлыстайдан Нылқыға.Сəлем берем еңіреген ел үшін,Асылхан мен Мамырбектің жұртына.Қуат беріп бойымдағы..

(Этюд)Тату көрші көптен біз,Үй арасы бір мойнақ.Жүретінбіз көктем, күз,Көрші қызбен бірге ойнап.Идеяшыл қыз біткен,«Ойын залы» майса еді.Сəби жүзі..

Қыюадан қауыштырды,Бұл Іледе ырыс-құт.Бағдар етіп алыс қырды,Əзілдестік – күлістік.Бар өмірді сол арада,Бастағандай жиналып,Қоштасқанда бар..

Ақиқат.Тегі жап-жалаңашСиықсыз да, сүркейлі,Сол бейнесін шебер-шеберБояушылар бүркейді.Жалғыз шындық келе қалса керіліп,Үлгере алмай жатады.Қанша..

Алтын шайқап отыр екем түсімде,Таң бозында қойтастардың ішінде.Ағаш астауым сырылдайды,Қолым талды, расым.Дəл сол сəттеҚұм ішінен жылт еткендей бір..

Жəркен, сенің мекенің – Жəйір атты тау еді,Қазық батпас шымы бар, қойнауы бар мəуелі.Мына мен де сол жұрттан сенен кейін келіп ем,Бір сəлемін сол..

Оң бармағын тіреп қасқа тісіне,соған тастап тақыр бастың салмағын,қабырғаға қарап қалған кісігебір бəлелі ой түскенін аңдадым.Көз алдындатауы, суы..

Кім айтып еді «көненің көзі» дегенді?Оятып бұл сөз ұйқыда жатқан өлеңді,көңілім солай көненің көзін іздеді.Көнеріп қалған сияқты болдым мен..

Туған жерім жан дертімді қозғаған,суық тұма, дөңгелек саз, боз далам.Таңнан өріп, суға түсер тал түстемарқа шулап, боталары боздаған.Туған жерім –..

Ой толғасаң өлең жайлы, сөз жайлы.Көңілімнің мың бір күйін қозғайды.Шабыт құсы қанша қанат қақса даСөздерің мен сөйлеміңнен озбайды.Əнші сынды..

Шексіз сүйіп мынау меншік өлкемді,шексіз сүйіп кішкене ұлды-еркемді,бір сабақ жіп сияқтанған үмітпенжамап-жасқап отырамын ертеңді.Мұңсыз елім –..