Қазақ ауыз әдебиеті өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Біздің ауыл, мінекей, колхоз аулы,Өсуіне колхоздың еткен қаулы.Қайырмасы:Құрбым-ай,Замандасым, құрбым-ай,Өседі көңіл күн-күн-ай.Екпінді топ бригада..

Атым мінген астымда ақ кіндікті,Сенің үйің белгілі боз түндікті.Угай-ай, угай-ай, құрбым, ай-ау.Ат өксітіп алыстан келгенімде,Жылтылдатпай шамыңды..

Айналайын, қарағым, асыл айнам-ай,Құрбы болып, қанекей, тиген пайдаң, тиген пайдаң, құрбым-ай.Бұдан артық күтуге еш жайым жоқ-ай,Ендігісін, жан..

Ашылып бұлақ көзі, ақты қайнап,Жерімнің түрі кілем жатыр жайнап.Қайырмасы:Күн туады күлімдеп,Әнге басар құрбылар.«Елін сүйген күнім» деп,Құрбыларым..

Қайда едің шақырғанда Құлажекей,Айрылмас домбырадан тіл, көмекей.Алдымда құрбы-құрдас кез болғанда,Салайын басып-басып, некей..

Толқынындай дарияның қара шашың, ей, ахау,Жаңа туған айдай ғой, қиғаш қасың-ау!Жаңа туған айдай ғой, а, ай, қиғаш қасың, құдаша-ай.Алқызыл гүл жанады..

Ар жағында Ертістің нұр жайлаған,Біздің қалқа көрдің бе жылқы айдаған?Қайырмасы:Құбажай,Қоңыр да салқын жанға жай.Біздің қалқа көрсеңіз таныр..

Бозбалаға лайық ойнап-күлмек,Үйлесімді заманның жөнін білмек.Қайырмасы:А-ай! Құбажай,Осынау әнім, ә, жанға жай.Социалдық түрленген дәуірінде,Ілгері..

Жақсының өзі жалғыз, ақылы егіз,Дос екеу болған күнде, дұшпан сегіз,Қуатжан!Осындай қатар құрбым кез келгенде,Сөйлемей босқа қарап тұрған..

А, ей, а, ей-ай.Көкше қоян келесің құмды жанап,Сүйел аяқ келеді сені қалап, көкше қоян.Қайырмасы:А, ей, а, ей-ай.Шеңгеліңе бар да кір, байғұс..

Жасымнан болдым құмар, сәлем саған,Күн бар ма дидарласар есен-аман!Жалғанда сенсіз маған қызық бар ма,Тілекке жететұғын туды заман.Қайырмасы:Әппақ..

Қайғысыз ғазиз жүрек зарламайды,Шын достар бірін-бірі алдамайды.Тас төсек, ұйқың келсе, болар мамық,Ғашықтық сұлулықты талғамайды.Қайырмасы:Жан..

Ей!Шұбартаудың басында қос балапан,Сол таудан дария тасып су тараған.Көркем жігіт, әсем қыз—бәрі сонда,Япыр-ау, неге келдім сол..

Өлеңді қиыстырып әнге парлас,Сөз болса қанағатсыз, құлақ салмас, ах-уай.Өлеңді өрнегімен қиыстырып,Сөзінде айтушының жылу болмас..

Атым мінген астыма қоңырым-ай,Қолыңнан жедім секер омырып-ай.Атпен түлкі түсімде соғып жүрмін-ай,Тұрдым да сол қоңырға жорыдым-ай.Шашасына шаң жұқпас..

Ей! Жігіт, бол майда болсаң тал жібектей,Пайда жоқ қатты болсаң тікенектей.Я батыр, я балуан болсаң дағы,Пайда жоқ өз халқыңа қызмет..

Қызды ауылды көрдің бе қиядағы,Қыздан көңіл қалған жоқ сірә дағы.Бәрінен де сен сұлу көрінесің,Баласындай сұңқардың ұядағы.Өлең шіркін келмейді..

Бозбалаға ат қайда қарагердей,Көкірегім кең сарай—дала, жердей, қоңыр жай.Жаман жолдас, шабан ат, өтпес пышақ,Кәрі бүркіт түлкі алмас—бәрі бірдей..

Етің аппақ көрінер жауған қардан,Жігіттің арманы жоқ сені алған.Дариясында мұхиттың сіз қоңыр қаз,Тоятқа шабыт қылған біз бір тарлан.Қайырмасы:А-хау!..

Бәйгеден озып келген атты айналайын,Ер жігіт сынамай ма бақ, талайын.Құрбылар айт деп өзі бұйырған соң,Құйқытып қоңыр әнге (айнам) мен..

Әнім бар сатып алған құнан нарға,Адаспай қудым түлкі тұмандарға.Бұл әнді сан қайтара сатар едім,Өзімдей туған еркек қырандарға.Өзімдей туған..

Ән шықты біздің елде «Жаймақоңыр»,Бешпет кидім қынама жалған өңір, жалған өңір-ай.Жігіттер, ойна да күл, ойла да біл,Жуық дейді алдында қалған өмір..

Ақ көйлек жыртылмайды кең болған соң,Ойнайды екі құрбы тең болған соң.Сырымды саған айтпай кімге айтамын,Көзіме көрінгенім сен болған соң.Кеңге сал..

Ауылдың қонған жері-ау Қоғалы көл,Қоңыр қой, қозысы өлмес-ау, болады төл.Дөңіне Қоғалының-ау, шыға келсем,Алдымнан қоңыр-салқын, ай, соғады..

Ауылың қонған жері-ау қоғалы көл,Қоңыр қой, қозысы өлсе, болады тел-ай.Дөңіне-ау Қоғалының шыға келсем,Алдымнан қоңыр салқын соғады..