Жамбыл жабаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

(Пушкинге)
Орыстың өлеңінің ақын көркі,Алмастай мың құбылған меруертті.Дүниеге асыл сөзден төктің маржан,Жарқырап тар заманда-ақ шықтың..

Тоқсан жыл түрлі ән қосып,Жыл да жазда бір тосып,Тағы да міне май келді.Бетпақ шөлге жан кіріп,Өлі бойға қан жүріп,Құздың мұзы бұзылып,Ағылды дария..

Жалғанды жалпағынан басып өтіп,Жасарып, қайта туып, алдым бекіп,Қаусаған отыз тісім қайта шықты,Болғанда қызыл иек әлім кетіп.Алдырып ескі серік..

Ысқырды тағы сұр жылан,Екі айыр тілі у жылан,Бахытты бейбіт елімдеЖасырынған сұм жылан,Ой-шұқырды сағалап,Елді торып жағалап,Жабықтан кірген қу..

Он жетіге жас толып,Басына шаттық бақ қонып,Елім жігіт болғанда;Ақыл, күші ер жетіп,Көңілінен шер кетіп,Айдай балқып тұрғанда,Домбырасын қолға..

Жіберген елім таңдап ұлы тойға,Ұлдарым, деп бахыттың қамын ойла.Алуға Сталиннің алтын заңын —Одақтас Қазақстан, абыройға.Бахыттың шам-шырағы..

Жер жырттық, қайнады еңбек, егіс салдық,Жарыспен еңбек жазын біз қарсы алдық.Қыртысын қара жердің қарыс айырып,Қажымай жер қазынасы қабын..

Өнердің алды қызыл тіл,Тілде жүйрік ол дүлдүл.Ақынның мұхит теңізі —Пушкинге бүгін бір жүз жыл.Менің айтқан жүз жылым —Өлім емес..

Үнің кетпес құлақтан —Ағыны күшті бұлақтан,Тау суындай тасқыныТалқандап құзды құлатқан.Өрісі кең өрлегенТүбі терең мұхиттан,Ағыны жылдам..

(Пушкинге)
Орыстың өлеңінің ақын көркі,Алмастай мың құбылған меруертті.Дүниеге асыл сөзден төктің маржан,Жарқырап тар заманда-ақ шықтың..

Өлеңім, шарла ауылды,Тыңда, дала, Жамбылды!Өмірде заңды көп көрдім,Сол заңдар бүгіп белімді,Көзімнің жасын қан қылды.Маңдайға әжім түсіріп,Қайнатып..

Уа, хұрметті ұлы съез!Баянды болсын қадамың.Басын қосып отырсың, —Байтақ жатқан елімніңИгі жақсы адамын.Сөз сөйлейін термеден,Еліммен бірге..

Алатау шыққан күнмен мұнарланып,Нұрлана, сәулелене тұрды жанып,Күмістей жұлдыз көкте, алма бақта,Үн шашты радио толқынданып.Сол үнді мен тыңдадым..

Бойымда қайнап кекті ашу,Қаһарын төкті домбырам.Өлеңім от пен у шашты,Шапшыған бойда қызды қан!Арқырап аққан өзендей,Тасыды ашу аулымнан.Буырқанды..

Бахытты ел бас қосқанын етіп өлең,Лахути, парсыша сен жаздың сәлем.Елжіреп дауысыңа шын жүрегімҚазақша мен де саған жауап берем.Сенің жырың халық..

Тоқсандағы ЖамбылғаТолқынданып сөз келді.Көктеменің көгіндей,Кәрі өмірім өзгерді..Ел еңсесін көтерген.Шаттық заман кез. келді.Өмір берді..

Біз дастарқан үстіненОтырмыз міне, дәм татып!Бір орыс, екі қазақпыз,Мәз-мәйрам әнге шырқатып,Ақ самаурын алдындаТәтті шайы бұрқырап,Анда-санда..

Заман-ақыр болған жоқ,Жамбыл сөзден қалған жоқ,Ел жайлаудан көшкен жоқ,Көктен жасын түскен жоқ,Сендер шетке қағатынЖамбыл атым өшкен жоқ!..Мен баяғы..

Жүзге кеп бақыт тапқан ақын Жамбыл,Дүниеге түгел кеткен атың Жамбыл.Тілекке көп аңсаған бүгін жеттіңДалада жасасаң да ғасыр Жамбыл.Француз, Испан..

Елімнен Мәскеу жеткеншеЖазыла түсіп жол жатыр,Көк орай шалғын жер жатыр,Асқар-асқар тау жатыр,Еңсесі биік дөң жатыр,Айдын шалқар көл жатыр,Көлден де..

Алдыңа іздеп кеп тұрмын,Саумысың басшым ініміз!Жаңарды ғой бұл кездеЗаманымыз, күніміз.Келіп ең өзің аулыма,Ұстап едің қолымды,Көрініп еді..

Қылышынан қан тамған,Найзасынан зәр тамған,Іргелес елді жылатқан,Ордасын, туын құлатқан:Алтай мен Орал арасынБорандатқан, шаңдатқан;Талай елді..

Домбырасын серік қыпӨткізді Жамбыл ғасырды.Өлеңді төгіп, өрнектепАсулардан асырды.Қара терге малынып,Еңбегі кетіп далаға,Тойса тойып..

Ерназардың колхозыҰйқысын таңнан ашқанда,Масайрап күн әлемгеНұp сәулесін шашқанда,Колхозшылар топтанып,Жиналысып келісті.Жасыл, жым-жырт даладаКеліп..

Шырақтарым, маған кезек беріп отырсыңдар, сенімдеріңді ақтай алсам жарар еді. Өйткені дауысты шырқатып ән салатын уақыт өтіп кетті ғой. Қазір жасым..