Жамбыл жабаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Тыныштық күнде сөйлесемТөгілген тілден шекер-бал.Хатерлі күнде тебренсем,Сөзімде менің қаһар бар.Түндерде тыныш жата алман,Құлағым түріп..

Тұнжыраған күн туды,Жау қолқаға ұмтылды;Топыраққа теңемекАта мекен жұртыңды.Аянатын не қалды?Аяулыны жау алды!Жеріміздің сәулетіКавказға да..

Атаңнан бата ал, балам,Алшайып атқа мін, балам.Ақ сақалым желбірепАртыңнан қарап мен қалам.Құлағыңда құлыным,Дауысым жүрсін жырлаған:Алғадайым арлы..

Қараймын да — қараймынҚай-қайдағы өмірге:Еске түсер талай күнӨткен менің елімде —Ел басына күн тусаЕр аттанған өлімге;Көк найзасын қолға..

Дидары жаздың жарқырап,Жадырап күлді тағы жер:Жасанған жасыл жау-жарақ,Жайнады жазша жауынгер.Трактор елде аршындап,Бұзылды тыңдар, не бір..

Туған елім, сөз тыңда!Саған айтар сөзім бар.Атақ беріп Жамбылға«Ардақты, ерке—дедің,—шал»,Ал сөйлейін алдыңда,Сөз беріп тіл..

Хаттарыңды алдым, балалар,Қарадым қанша үңіліп,Қаһарман іске барабар,Қайраттар қаулап тұр күліп.Жауынгер балам, Дүйсекей,Командир балам..

Ызғарлы қыстың желінен,Ауыздан шыққан лебімменЖырымды күйлі пернеденНемерем, балам, шөберемТағы да бір тыңдасын.Ерлеріне майданныңТүйінін шешіп..

Егіншінің атындайБайлап арпа, сұлысын;Мұнша бағып баптаудыЖақтырмайды тым ішім...Қазылырақ тартқанғаҚысылыңқы тынысым.Ақпан менен қаңтардаСоғым..

Тіл ұшында бір сөз бар,Жалындана жайнаған,Құлаққа сол сөз тигенде,Серпіліп бүкіл денеңде,Қанық да қызып қайнаған;Жарың да қызық сайрағанСол сөз жетсе..

Екі он екі жыл өтті,Жердің жүзін тебрентті;Мұндай жылдар болмағанЖаудырған жанға нәубетті.Жер жүзіне еркіндік,Сәулесін сеуіп көркемдік,Октябрьдің..

Москва, — жүрек тербеген,Ойды, мыйды билеген,Кремльдің сарайынБір емес талай көрген ем,Сол сарайға сан рет,Тәжім етіп енген ем.Жаздың келіп..

Аз сөйлеп, көпті болжаған,Арыдан терең ойлаған,Сталин данам, қарағым!Сөзіңді естіп сөйлеген,Жүрегін түгел тербеген,Кәрі мен жастың..

ІАсқар таудай елімеБайтақ жатқан жерімеШапты фашист дегенде:Ашуменен араласҚыр да келді көмейге,Қаһар қаулап денемде!Көз жібердім мен де елге:Сонда..

Көрдім тағы көктемді,Жылы жүзді жетті жаз.Жаңа үйімнің төрінеШұғла шашып, жеріме —Көктің нұрын төкті жаз.Далама жастар дән егіп,Дән еккен дала..

Қазақта көптен жүрген мен бір тауық,Шырағым, емдеймісің емін тауып.Қаттырақ жауырынымнан қыса түссе,Жүрекке болмас па екен үлкен хауіп?Емдетпей..

Мен шеккелі қай заманӨмірдің ұзақ сапарын...Не көрмеген көне көз,Ағарғанша сақалым.Қилы-қилы жол тартып,Үміт алда мұнартып,Демеу болған..

Балдыраған балғын балалар,Мойнына қызыл байлаған»Майысып сұлу мәуесіТүрлерің гүлдей жайнаған.Мектеп боп ынтық — әуесі,Жасынан білім..

Мынау тұрған Абайдың суреті ме? —Өлең — сөздің ұқсаған құдретіне,Ақыл, қайрат, білімді тең ұстаған,Қарсы келер Абайдың кім бетіне!Ақын..

Мен бір шал тоқсан жасты құрдас еткен,Тайғанап жүре алмаймын қия беттен.Ел кезбей атқа мінбей, араламай,Жатамын үйде тыныш сол себептен.Бұл кезде..

Жасымнан атым аян Жамбыл едім,Сүрінбес қара сөзге даңғыл едім.Сөйлесем сары түнге шалдықпайтын,Қақырап қайран даусым қалды менің.Шалқыған аспан-көкке..

Асау тайға мінушек,Ауыл кезіп жүрушек,Аттанушек «бозбала»,Атағымыз сол ғана...Неге екенін кім білсін?Жүруші едік жұмыс жоқ,Құр әйтеуір..

Домбыра алып, ел кезіп,Тұманды күнде мен безіп,Кешегі жүрген шағымда:Күннің батқан жағында, —Секілді менің руымӨмірдің көрген құйынын..

— Қалай, күйлі-қуаттысыз ба? — дейді алыстан іздеп келген Жанғұтты деген шал.— Жаман емес-ау, — дейді Жамбыл. Дегенмен:Көп..

(Үш орденді халық ақыны Жамбылдың Қазақстан большевиктерінің III съезін құттықтап айтқаны)Гүмбірлетіп домбыра,Алсам сені қолыма,Пернелерге тіл..