Жарық туралы Өлеңдер ✍️

Жарық нұр қадалып көзіңнен,Деуге әлім келмеді сүймеспін.Өлеңмен ауырған кезімненАуырлау...Азапты күй кештім.Ал содан тау асып, тас басып,Өлікке..

Жарық күнді мен демегеніңіз ұнайды,Жан дертімді емдемегеніңіз ұнайды.Тартылыстың таңғажайып заңынаБойұсынып,көнбегеніміз ұнайды.Тіл беземей,Күнәдан..

Жер бітінде жарық сәуле бар екен ғой, бар екен,Мен түндермен көп тілдестім, ол – қарабет, қара екен.Жарық сәуле, саған құмар барлығы,Мен де сенен бір..

Жарық күнге жан – малай,Жарығым-ау хал қалай?Қарап жүрмей, екеумiзҚақ бөлiндiк алмадай.Қақ бөлiнген алманыҚайдағылар жалмады.Тағдырымның..

Жарық дүние, кереметсің, керемет,Сен де мені, мен секілді керек ет.Күрең-күрең көбейттірмей күндерді,Қуатың мен берекеңнен бере кет.Сүмбіл көкке..

Білмеймін кінәлап кімді,Келеді кімге наз артқым.Дей алман жүрегімді,Күнәдан мүлде тазарттым.Отымды ойымдағы өшкен,Жүректе маздатып жақсам.Алқынып..

Айдың жарық нұрымен қою нұрланып,Көк төсінде ағады бұлт ырғалып.Қара ала көк аспанның аруы ақ  АйҚара бұлт артынан қарайды ұрланып.Көк төсінде барады..

Қатал боп тұр мына заман нарығы,Қатты боп тұр нарығыңың қарымы.Қанша жүрдім қараңғыда қарманып,Қайда кеткен ауылымның жарығы?Сұлбасы тұр көше-көше..

Аспан, жерді жаратқан құдіреттіСодан бері есепсіз мезгіл өтті.Кешегі бар, бүгңн жоқ адамдарға,Мұның сырын ойланар уақыт жетті.Ойламады ой басқа..

Жұлдыз дедік, күн дедік, жарық дедік,Талайларды тірідей дәріптедік.Жақсылығын асырдық ағайынның,Ақын деген көңілшек халық па едік.Бәрінен де шаршаған..

Қадіріңді білмейді екем, нұрлы күн,Қараң қалып мұхиттарым,Құрлығым,Жатып едім бір күн көзім ауырып,Түнек болып шыға келді тірлігім.О, табиғат!Кім..

Айлы түн, нұрлы жарық, мөлдір аспан,Әдемі жас көңілдің құлпын ашқан.Секілді жасыл жайлау жас құрбылар,Шырқаңдар шыққанша күн тоқтамастан.Бөгелме..

Күнде көрем жарық күнді,Батарын баққан емеспін...Бүгін көргім кепӘдейі шықтым қияға,Күн еңкейді ұяға.Қадалып тұрмын көз алмай.Бұл не?Күн бе..

Әрбір жарықтың өзіне лайық күші бар,Әрбір жарықтың өзіне тән келер құсы бар,Бір жарықтар бар жанатын, мәңгі сөнбейтін,Дауыл соқса да, толқын басса да..

IИә, екеуміз бір күні тудық,Құрдасжан,Біpге көрдік жарықты.Содан бері айнымастан,Айрылмастан бірге жасап келеміз.Есіңде ме, құмда үйрілген..

Қараңғы түннің жарық таңы атар ма?!Күннің қызу сәулесі оятар ма?!Біз бұған шүкірлік қып қуанамыз,Залымдар түн бүркенген ұнатар ма?!Басылған..

Бұл жарыққа шыққан соң,Іздейді көңілім күн-түніҚайдасың ләззат, рахат деп,Таппады сал боп еш мұны.Ойында ма бос өткен?Қайғыланған ойда ма?Жүйрік..

Жарық сәуле, Айды, Күнді көрмеймін,Жарты өлік, толық өмір сүрмеймін.Қуанышты, азат жүрген халықтыңHe істегенін, не дегенін білмеймін.Қор болды ғой..

Әбден толып жарық ай,Жоғарылап өрледi.Таласып жарға байқамай,Нұры кемiн көрмедi.
Жар киесi атқан соң,Секпiл түстi бетiне.Асылық айтып шатқан..

Қараңғы мен жарықты жүрмiз өлшеп,Күңгiрт, жарық, қараңғы, көмескi деп.Жыл мен ай, сағат, минут, секунд деймiз,Секундты мың бөледi хроноскоп.Жүйрiк..

Шам Сенен жарықпын деп күнәлi боп,Сондықтан түскен оның тiлiне шоқ.Айна Сенен асылмын деген үшiн,Дарға асылып, басына қадалған оқ.
Бүтiн әлем..

Күннен неге түсiп тұр сонша жарық,Сегiз минут шерiкте жерге барып?Әншейiн құр жарқырап тұрып алмай,Жылылық нұрмен бiрге жүр қозғалып.Бұл дүние жылуы..

Ақыл деген өлшеусiз бiр жарық нұр,Сол нұрды тән қамы үшiн жан жұмсап жүр.Тағдырдың қиын, сырлы сиқырыменЖан тәнге, ақыл жанға матаулы тұр.
Жан..

Желсіз түнде жарық ай,Сәулесі суда дірілдеп,Ауылдың жаны - терең сай,Тасыған өзен күрілдеп.Қалың ағаш жапырағыСыбырласып өзді-өзі,Көрінбей жердің..

Жарық дүние-ай!
Жарығың неткен жақсы еді?
Жаңылыспаспын,жарым деп айтсам нақ сені.
Құшаққа сыйсаң,құшырым қанып,өбер ем,
Құшақтап тұрып, өлер..