Оңайгүл тұржан туралы Өлеңдер ✍️

Қолында оның жүйрiктiк бар озатын,Таң оянып, тiрiледi қаза-түн.Археолог – төзiмдiлiк Құдайы,Жер қойнауын инеменен қазатын.Ине-адыммен ұмтылғанда..

Ерегесiп өлең де жатып алар,Аң емес оғың болса, атып алар.Шақырсаң да кей кезде келмей қойып,Күн сияқты кетедi батып олар.Абыр-сабыр жүгiрер..

Аяз киiп келе жатты алдан қар,Жылы жаққа ұшып кеттi тоңғандар.Ызғар желдiң соққандығын сылтау ғып,Жапырағын қуып шықты ормандар. Наурыз келер..

Биiктiктi сақтау да бiр күш еңбек,Сол еңбекпен қайнап, бiз де пiсер ме ек?!Алатаудың ақ шыңы тұр айқайлап,- Жалықтым мен, ендi жерге түсем, ..

Жүрмін көңіл сандығын жиі ақтарып,Кетем сол бір жылдарға жиі аттанып.Жаралы өмір ілбиді көз алдымда,Сықырлаған ескі арба сияқтанып.Табалайды жауының..

Ізтұрған ТұржанұлынаСталинград.Жер үсті шұбарланды.Оқ борап тұр талқандап тұман-маңды.- Біздің жерде осылай қар бораушы ед…Сталинград.Қылдай боп..

Көк теңіз жатты жалқын көк,Шулап бір толқын тұрған-ды.Таңертең тұрса,Толқын жоқ,Толқындар түнде ұрланды.- Кім алып кетті? Кім көрді?Айқай сап теңіз..

Өткерер бастан не күйді,Сөнгенше ғұмыр жалыны.Тепкіні көріп бекиді,Тастардың қара тамыры.Ей, тағдыр!Дүлей толқының,Ой-кеме сенде адасты.Сәнімді..

Қой тастар – таудың елшісі,Ұсақтап кеткен демеңіз.Надандық – жаудың елшісі,Қайраңға тартар кемеңіз.Барыңды бордай ұсатпақ,Көбелек-ойды..

Көңілде бітпес құса қап,Жеңіліс тауып, кек керней.Жорықтар аттан түсе қап,Тарихқа жаяу кеткендей.Жолдар да мұнда тоғысты әр,Замандар кетті жал..

Шыңырау түбін ұсынып,Сансыз ой қамайды мені.Тағдырым жүгін ұсынып,Көкегі санайды нені?Құмырсқа әлін ұсынды.Алмаймын десем де болмай.Жоқшылық Жоғын..

Егіз шумақ елсізге қонып қалып,Ұйқастарым күбірлеп, сөніп қалып.Айтам деген ойым да ойға қашып,Шабытымды ұйқы-түн көміп қалып.Құр аты да қиялдың..

Сахна ғой ұлы өмiр,Ұлы өмiрде әртiс болып жүре бiл.Көз жасыңа таңқалмайды ешкiмде,Сондықтан да Сахнаға күле кiр.Күншiлдiк жүр –Бақа көздi, қарға..

Мәрмәрдей әппақ қала, шөлдi мекен,Түнiң де мойылдайын мөлдiр екен. Алматыны мақтайды жұрттың бәрi,Солар осы Ақтауды көрдi ме екен?Бұрынғы дала емес..

Алдымнан сан жол ашылды,Уақыттың білдік құдыретін.Көзіме оттай басылды,Бала кездегі суретім.Асаудай алға асыға,өтеді жылдар. Өтер күн.Жауқазын гүлдей..

Шетпедегі Қаратау – арты қылаң,Қорғап тұрар солтүстік салқынынан.Биіктетіп тау дейді ел Биіктігің –Алатаудың келеді балтырынан.Сай-сала, тоқсан..

Ей,Ер-тұрманы жоқ пырақ күн,Аялдай тұршы басында,Тіршілік атты суаттың.Таң атқанда қара түн,қазанда ұйып қалатын.Шешем ошақ басында,Үміт отын..

Ай-қабақ түннің әніне салғанда дала,Аң шыңға барып түн бұлты қонғанда жаңа.Дөңгелеп тұрған дүние дүрсілін тыңдап,Екеуміз ғана қалып ек жалғанда..

Үстiрт едi.Жеткiзбеген кешкiлiк.Жел де соқты күнге күйiп, ескiрiп.Аптап желдiң алақаны ып-ыстық,Ақ гүлдер де қалған екен ес бiлiп.Таудан түсiп келе..

Ұлы армандар көз iлмей негiздiктеЖалғыздықтар құмартар егiздiкке.Балықтарын баптайды күндiз-түнi,Аквариумдар таласып теңiздiкке.Ал . . .теңiз ше?..

Жан біткеннің жүрегін аралай кеп,Түн-шабытым ақырын қағады әйнек.Жүрегімде ақ таң бар, ал кигенім –Қара түннен тігілген қара көйлек.Кірпігіне мұз..

Қалың ойды қалың шаштай тараймын,күдiктердi қара түнге қамаймын.Санадағы жалғыз түйiр үмiттi,қайта-қайта санаймын.Таң атады күлiмдей,Күн батады..

Үмiттенем, мың сан рет түңiлем,өтiрiк пен жалғандыққа iлiгем.Қашықтыққа жүгiретiн жүйрiктей,таңнан тұрып, кешкiлiкке жүгiрем.Жүгiремiн, жалпылдайды..

Қашықтықтар жылдамдықпен арбасып,Темiржолдың құрыш даусын шаң басып.Стансалар шығады алдан у-шу боп,Пойыздардың бұйдасына жармасып.Терезеден өтiп..

Атқа мiнген жаманға,Алтын басты игiздiк.Сүйегi сынық қоғамға,Бүтiн көйлек кигiздiк.Дiнiң кеттi дегенше,Дiңiң кеттi десеңшi.Шеттiң тiлiн шайнап..