Оңайгүл тұржан туралы Өлеңдер ✍️

Кереге күндер керіліп,Жинала қалар кешкісін.Тоқтатам деген мені ұғып,Даусымды қайдан естісін.Ақ дәптерде – түн қазір,Шаммен бірге сөнемін.Сен ояттың..

Көк теңіз жатыр балықтай тулап,Толқынды сүйреп шағала.Ереуілге шыққан халықтай шулап,Қамыстар қалды жағада.Қал мейлі.Сені аялар ақ таң,Көлін іздейін..

Үзіледі шарасынан,Уыс-уыс түндерім.Саусақтардың арасынан,Сауылдайды күндерім.Бұлт құшақтап бозаң айды,Тарқатты наз-өрімін.Күздің даусын..

Қыс таусылды.Қалды алыс сары жiбек күз.Ертең-ақ құлпырады үлбiреп түз.Келiп қалған көктемнен зәресi ұшып,Шатырдан құлап өлдi су жүрек мұз.Шуағына..

Әр қыстауын Тарих қып жаратқаным,Маңғыстауым –Күллi әлемдi өзiне қаратқаным.Аңызы бар iшiнде қауғаның да,Түйелердiң iзiнде маң-маң қылық.Қайсар..

Зыр жүгіріп, құм қуып сауысқан-жел,Суыл үні шағала-дауыстан да өр.Келіп менің кесеме үңіледі,Өз суын өзі ішіп тауысқан көл.Тауысқан көл келбеті..

Ақ қарды араладым сағынардай,Жел тұрса, әлем тағы қағынардай.Қорқа ма менен қалып қоямын деп,Іздерім ілеседі жаны қалмай.Сағыныш, сары аяз боп өшесің..

Құлқыныңды қамай тұр,Жеп тауысты тағатты ол.Ел шетінде тоғай тұр,Ақсақ аяқ, шолақ қол.Заман-адам – алдаушы,Келді, міне, ортаға.Жапырақтың жан..

Құба жон кең даланың шетін өрген,Тәуекелім, келдің бе бекіп елден.Найзағайлар жоқ болды жалт етті де,Дауысы сонау қырға кетіп өлген.Үйректердің..

Қай жақтан кісінедің, құлын өлең?Шылбырды ала жүгірдім құрығымен.Алтын дәмін ұсынып сағыныштың,Келіп тұрған сенбісің шыныменен?!Қалай таптың адасып..

Алыста қалды анау қала, бақ,Мен жүрмін қалың ой қамалап.Көктемнің соғады самалы,Таулардың тағдырын аралап.Таулар ма ?Тау деген – тас айдын.Тастардан..

Жапырақтар сұп-сұр күзгi бағында, шашылыпты.Жатыр оңың, солыңда.Жел ұйытқыса шыр көбелек ұшады,Айналыпты түк ұқпайтын тобырға.Құстар даусы қыстан..

Өмірін жалғыздықпен өткерген түз,Біз оған таңданумен шектелгенбіз.Бұл адам табиғатты қалай ұқсын,Бір-бірін түсінбейді көктем мен күз.Көктем тұрып:..

Қала мынау ерке күлкi, сан қылық,көлiктердiң айқай-шуын ән қылып,ию-қию жүгiредi көшелер,ақыл-ойын үйде ұмыт қалдырып.Көңiл-дөнен көрiктi ойдан жұтап..

Анау терекке қарашы,Құмға сiңгендей бағасы.Нәр бере алмадың бiзге деп,Жапырақтары тастай қашқан-ау шамасы.Шөл қысқан терек - Құм-адам,Бұтағын созып..

Ой-жапанда жалғызбын.Өшкен ымырттүнгi аспанын ұсынар кестелi ғып.Түсiнгенмен бола ма пана маған,Басқаның бақшасында өскен үмiт?!Шеген-ой шемiршек боп..

Киіз тірліктің, Мүйіз дауында,Сыбырға айналды айқайым.Шағылған тауыңды,Қымызды ауылға,Арқалап енді қайт, айым.Сарғайған ойдың, желіне күйіп,жұлдызын..

Момын ауыл, Сағым ауыл керемет,Әр таңына сенiм нәрiн себелеп.Ескi көркiн ұзартады ескi ауыл,Көшелерiн бiр-бiрiне шегелеп.Сағынышпен күтiп сенi..

Жалқаулықты жер қылар қарсы ағыстай,Шеберлер шықты қайла, балтаны ұстай.Күн емес, сағат санап өс, Астана,Алты айда атқа мінген Алпамыстай.Әспетте..

Замана көз алдыңда барады ағып,Шаттыққа өкiнiштi орап алып.Мәз боласың кетiлген көңiлiңе,бiреудiң жылы сөзiн жамап алып.Жылдамдықтың баяуда өшi..

Талайлардың заты да өлдi, аты өлiп,Бiз де сонау заманаға жат едiк.Ғасырлардың бетi толған адасу,Қай әрпiңдi түзетейiн, қателiк?Кеткен аз ба..

Ішімде де ақ боран,Сыртымда да ақ боран.Көңіл-бұлақ ақ табан,Ол да қатып тоқтаған.Үсіп өлді үмітім, бір жаз бойы сақтаған.Қарға батып дәрменім,Мұзға..

Нарын құм бұрқырап,Дүниенi үптердей,Өзiн өзi жүн етiп түткендей.Кейде құйын боп түрегеледi,Махамбеттен бiр хабар күткендей.Тарамыс..

Уақыт жүйрiк.Не iстейтұғын мұршаң бар,Күн мен түндi есептейдi кiл сандар.Құйындарға аң-таң болып қарайды,Қыдыруға қолы тимей жусандар.Жусандардың..

Таң атады қызыққа тоймағандай,Кешке қайта батады ойлана алмай.Қаптаған материктер арасында,Алып Күн жасырынбақ ойнағандай.Алып Күн.Өзi өзiне..