Оңайгүл тұржан туралы Өлеңдер ✍️

Ақылым құлап құдыққа,Шығыр тартқандай айналдым.Үмітті жалғап сырыққа,Шықпаққа белді байландым.Аспанда жүзген ай-табақ,Жетелейді ойлы жанарды.Мұңымды..

Қалалардан қашып шықты құла дүз,Сөзшең қоғам ортасында – мына бiз.Атқан таң мен батқан күннiң арасын,Апыл-ғұпыл, тапап өте шығамыз.Кешегi күн – көшiп..

Теңiздер де шөлдейдi,Шаршатты оны күнгей леп.Жартасқа да сенбейдi,Арғы тегiң құм ғой деп.Өкiнiшi тулайды,Толқын болып адасып.Шағалалар шулайды,Көк..

Ой, заман,Талай заман өтті нелік,Тегіңді Ата жұрттан кетті бөліп.Көк бөрі Көк туымнан қарғып түсіп,Түркінің тегін іздеп кетті делік.Іздейді олҰлы..

Көше шамы жанады жалынсыз-ақ,Көбелектер қонады бағын сынап.Тал-терекпен таласып сол көшеде,Бағаналар өсiп тұр тамырсыз-ақ.Тамыр тартып кетермiн..

Мұзға жанып өткiрлеп ап төзiмдi,Аямай-ақ қамшылайсың өзiңдi.Суық күндi суық судай жұтасың,Жақша iшiне қамап тастап сезiмдi.Асығады қуаныш та..

Ұлы өмiрдi ұлы етедi құйлыстар,Көбейту мен бөлу де бiр күйдi ұстар.Қосулар жүр бiрiн-бiрi молайтып,Өзiн өзi толтыра алмай минустар. Есептегi төрт..

Азаттық кеп, ақыл-ойды тездеттi,Қала, дала киiмiн де өзгерттi.Мен өзiм де жеке өмiр сүрем деп,Музыкадан қашып шығып сөз кеттi.Еркiндiкте бұрын жүрiп..

Толқыны жататын ән толғай қалып,Шағаласы ұшты ендi қонбай налып.Көз жасы көл болып бiр жылайды адам,Ал көл жылар қақсыған шөлге айналып.Шөлге айналса..

Өкiнемiз iшкен асты қоя сап,Қарманамыз ақыл-ойды жая сап.“Бол, бол!” деумен қаратпады тарихқа,Сағатына қарап тұрған саясат.Бiз тапқанша азат күндi..

Тентек желШашын жұлып шаптыққанда,Қаңбақ ұшар iлесiп дақпырттарға.Ала жаздай бiр тамшы жаңбыры жоқ,Құр қол келiп кетедi ақ бұлттар да.Алатаудың жетер..

Шырт ұйқыда жатыр ару Астанам,Мына бiздей ақындарын тоспаған.Ақ қалам да ұйқылы-ояу қалғиды,Сөйлемдердi сүйреп әкеп тастаған.Көшеде қыс. Ақ шабытын..

Дала, сенiң кеңдiк деген сыйың бар,Мiнезiңде мәрттiк деген түйiн бар.Ой-қырыңды жол қылады шапқылап,Көршiсi жоқ құйындар.Балбал тастар отыр сенi тақ..

Өткiр сәуле қара түндi пышақтап,Жынды әуеннiң ыржақтайды тiсi аппақ.Өз сүйегiн өзi шашып ойнаған,Жын-шайтанның моласына ұсап қап.Жынды әуенБасын ала..

Көңiлдерде сансыз күдiк тудыртып,Мына бiздiң үмiт кейде тұрды үркiп.Күн мен түндi әрең-әрең жалғадық,Құрғақ сөзге су бүркiп.Қаңбақ ой шаңбақ сөзге..

Көше кеттi жарнамасы бұлғаңдай,Одан өзге айтатұғын сыр қалмай.Тұрақсыздық басып озған заманда,Мән мен сән де ажырасып тынғандай.Шабыт қашты өз..

Боз жусан деген жұрағат,Шөлдегі жалғыз құдайсың.Алдымнан менің шыға қап,Бір тамшы сусын сұрайсы.Боз ғұмыр қонған шашыңа,Сусыны қанып..

Таңқалам жанкүйерлер төзiсiне,Футболшы да адал, мәрт өз iсiне.Көз iшiне сыйатын футбол ойынын,сыйғыза алмай әлекпiн сөз iшiне.Талай ақын – қаламның..

Тепкенде темiр талқандап,Шапқанда өрттей шапшыған.Бақытты төрге арқандап,Қоятын қайда қас қыран?Тектiлiк, сенi қорғалап,Тас шайнап туса..

Жаңа қоғам.Су жаңа Мұң.Таң алды.Айна алдында Асығыстық таранды.Жетiмдердiң үйiне әкеп өткiздiк,Тiсi түсiп, шашы ағарған моральдi.Аштық отыр тоқтықтан..

Көнбiстiктi қадап алдық түйме етiп,Көшпелi күнБердi бәрiн үйретiп.Тоқырау жыл,Ол да кеттi өкiне,Ұрандардың өлiктерiн сүйретiп.Өкiнiшiн алып кетшi..

Ұлы сенiм!Қонады ол таңдай елiн,Сонымен өмiр сүрер талмай ерiң.Қоймаңдағы сақтаулы байлығыңдай,Сенiм деген, шiркiн-ай, қандай едiң?Сол байлықты..

Мiнезi қыстың от-қызба,Әлемдi өзi жаулардай.Төбелер жатыр көк мұзға,Тайып жығылған таулардай.Жұлдыздай жерде жыпырлап,Сәулесi қардың күледi.Сары аяз..

Қалтасы қалың күледі нарық,Сөнердей болды жыр-ошақ.Өлеңім тауға түнеді барып,Түсіне ұлар ұя сап.Сүйендім түннің босағасына,Өлеңім күзге ат..

Жетегінде сері күннің,Ұмыттық сан бейнені.Желбірейді көңілімнің,Киілмеген көйлегі.Күз де келді сырға көрік.Қыс пен жазға араша.Қонып жатыр қырға..