Оңайгүл тұржан туралы Өлеңдер ✍️

Ей, қаңбағым, өз-өзiңе орана,Кiмдi iздедiң Махамбеттiк-далада?Жандүнием жоғалды, ендi өлем деп,Сайға барып жылағанмен бола ма?Мәнсiз зат жоқ бұл..

Жердiң үстi түгел сөз, жыпырлаған,Содан, сiрә, шаршаған мұқым ғалам,Содан, сiрә, азайды сезiмi де,Қан майданда жүрiп те ұтылмаған.Жетегiме таулардан..

Қауiп те, қатер де көп төте жолда,Зұлымдықтар! Алдымнан өтедi ол да.Тарихтың шымылдығын ашып қалсам,Махамбет бассыз отыр екен онда.Бодандықта тегiң..

Ей, Нарыным,Құм-қобыз боп тарихты қазған,Кеудең толы сазды ән,Махамбеттiң даусын саласың,Мұхит боп ойлап, өзен боп жазған.Уа, Нарыным! Шөл иесi –..

Сел келеді есесi бiр қайтардай,екiленiп, бiзге бiр сөз айтардай.-Сабыр ет,- деп, -тоқта, - демен биiкте,шыршалардың жағы талды айқайлай.Әрнәрсеге..

Шайтан көл, рас па осы шайтандығың?Нақтылы дәлелiмен айта алды кiм?Бiр күнi - сағынышты тербетесiң,бiр күнi - көркiң көңiл шайқар мұңын.Қарашы тұнып..

Таң атар тағы да бiр күндi үйiрiп,Ал кешке ай туады түнге иiлiпқыс пен жаз кезегiмен алмасады,Табиғат бiр шешiнiп, бiр киiнiп.Бере алмай көңiлге нұр..

Аңқаулыққа басыңызды игiзiп,Нүрлы күнге алма бетiн сүйгiзiп.Қүйттай қыздаркөйлек тiгер жалықпай,қуыршаққа жандүние кигiзiп.Бiз де тiктiкқолға талай..

Сабылып кiмнiң жиынында жүрдiк,етегiңдi қиып, өзiне жең еттi.Қиғаш заманның қиығында жүрдiк,иығында жүру керек-тi.Жиналыстары асып-төгiлiп,өзi-өзiн..

Қарқ болды жаңбырға кепкен бұлақ,Найзағайдың дауысы өктем бiрақ.Өлiммен тең басқаға құлау деген,Ал жаңбыр өмiр сүрер көктен құлап.НайзағайАспандағы..

Көше шамы жанады жалынсыз-ақ,Көбелектер қонады бағын сынап.Тал-терекпен таласып сол көшеде,Бағаналар өсiп тұр тамырсыз-ақ.Тамыр тартып кетермiн..

Қаңыраған кеңістікке тіл қаттым,Қаңғыр етіп жауап қатты ол маған.Көз жасыңды көлге беріп құрғаттың,Саусақтарың жаңғырықты қармаған...

Сай-салаБір-біріне гүл берісіпі,Жусанға жұтылады түндегі шық.Өмірден оның да аузы күйген білем,Жел отыр шалшық суды үрлеп ішіп.Ол енді жылжытам дер..

Көзді алатын көркемдік саған біткен,Басқаларға қараушы ең балаңдықпен.Іші-сырты келіскен сен бір сұлу,Сұлулыққа қызығар адам біткен.Қара мұнай..

Өңі негі бұзылады аспанның,Көкжиекке қойып кетті қашқан күн.Шаңы шыққан жұтаң ойдың бетіне,Қара түннен жұлдыз-жұлдыз жас тамдың.Аспан, сені..

Жел келеді жібек түнді кимелей,Ай – аспанға таққан алтын түймедей.Жылт-жылт етіп жылға ағып барады,Ертегіден түсіп қалған инедей.Бар әлемнің бар..

Сен мені түсін, есіл күз,Қимасым!Естен кетпесім!Шықты да сенен кесілді із,Арманға білді ол жетпесін.Қос жанар –Ол бір егіз көл,Жеткізе алмай..

Көктем де жетті Қатон-Қарағайға,Мұндай жерді жәннатқа баламай ма?Үй басына бұлақ бар екен мұнда,Сонша бұлақ...Жұрт оны санамай ма?!Санамайды маралды..

Балдай бір бала тілмен,Сағыныштың бір әнін салатын ең.Сол әніңнің әуені жетер ме екен,Құстардың қанатымен?Сағынышың сарғайтқан қалпың ұнап,Жетермін..

От болып лаулап керемет жану үшін мен,Ақ махаббатым,Жебеші ақ ырысыңмен.Суық бөлмеде отырып хат жазайын бір,Саусақтарымды жылытып сағынышыммен.Заңғар..

Ойпыр-о-ой,Нұра ма едің,Нұра ма едің?Сен жайлы талайлардан сұрап едім.Сен құшақтай ағасың, кәусарым-ау,Арқаның құба белін.Солтүстіктің самалын..

Тау мен тасқа жасырып сақтағаның,Жазасынан аман қап ақ-қараның,Туған ел, Амандығың жырлағанда,Сүгірдің өзі екен деп жалт қарадың.Түсіңе тізбектелген..

Шілдеге шомылады айбар әнің,Далаңда шегіртке боп қайнаған үн.Алматыда апталап жауса жаңбыр,Шөл қысқан Маңғыстауды ойға аламын.Қара жол мойнын бұрып..

Бұлттары –Шыңдарынан қашқан елес,Шыңды бұлттан өзге жан басқан емес.Алатаудың ақ қары –Ақ түндігі,Ақ түндігін ешқашан ашқан емес.Жанымды сен жұбатшы..

Көл қайда ақша бұлттың табы түскен,Ауыл қайда ошақта наны піскен?Ел қалған ебелек шаш даланы ойлап,Сағынышым көрші отыр сары түспен.Көктем келді..